Jak ustabilizować poziom cukru we krwi?

Witam! Jestem kobietą w wieku 51 lat. Przyjmuje insulinę. O swojej chorobie dowiedziałam się miesiąc temu. Nigdy wcześniej z tą chorobą nie miałam styczności, stąd bardzo uboga wiedza merytoryczna i brak jakiegokolwiek obrazu życia z tą przypadłością. Bardzo ciężko mi ją zaakceptować, nie mówiąc już o akceptacji. Po konsultacjach z lekarzami i diabetologiem wyłonił się mniej więcej zarys dalszego postępowania w moim przypadku. Problem z którym się w taj chwili borykam to nieustabilizowany, mimo diety i zarzywania insuliny, poziom cukru we krwi oscylujący między niedoborem a wartością wysoko ponad przeciętną (nawet do 200-250). Bardzo prosiłabym o kilka wzkazówek i rad pomocnych i ułatwiających postepowanie z tą chorobą. Czego należałoby kategorycznie unikać a co wprowadzić w diecie i postępowaniu? Jak najszybciej ustabilizować na mniej więcej jednym poziomie cukier? Jestem osobą "początkującą" w tym temacie, więc nawet podstawowe wzkazówki mają dla mnie duże znaczenie i mogą pomóc. Dziekję bardzo za zapoznanie się z moją opowieścią i wszelką pomoc.

KOBIETA ponad rok temu

Wpływ cukrzycy na płodność

Cukrzyca to groźna choroba, który wpływa niekorzystnie na funkcjonowanie całego organizmu. A jak choroba ta działa na płodność? Obejrzyj film i sprawdź to.

Szanowna Pani,

Podstawą jest przestrzeganie odpowiedniej diety dla zapewnienia włąściwego udziału składników pokarmowych (15-20% białka, 30-35% tłuszczów i 45-50% węglowodanów) oraz ochrony przed wystąpieniem czynników ryzyka miażdżycy. Podczas insulinoterapii posiłki powinny zawierać określoną ilość węglowodanów - tu należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym terapię, znającym schemat i rodzaj/e stosowanej insuliny. Należy praktycznie wyłączyć z diety węglowodany proste. W doborze pokarmów zawierających dużą ilość węglowodanów należy posługiwać się tzw. indeksem glikemicznym (GI), pozwalającym na klasyfikację produktów zawierających węglowodany w zależności od ich wpływu na glikemię poposiłkową. Należy wybierać produkty o mniejszym GI (np. makarony, produkty jęczmienne lub żytnie). Zawartość błonnika w diecie powinna wynosić 20-35g/d.

W przypadku leczenia insuliną ważne jest przestrzeganie zbliżonej kaloryczności posiłków każdego dnia, gdyż ułatwia to jej dawkowanie

Liczba posiłków w zależności od rodzaju stosowanej insuliny może się różnić, najczęściej jednak insulinoterapia wymaga 5-6 posiłków dziennie(drugie śniadanie, podwieczorek, druga kolacja pomagają zapobiegać hipoglikemii).

Ważny jest odpowiedni dowóz kalorii mający zapewnić utrzymanie należnej masy ciała lub stopniową jej redukcję w przypadku nadwagi lub otyłości.

Systematyczny wysiłek fizyczny jest jedną z podstawowych metod leczenia cukrzycy typu 2-ma na celu zmniejszenie oporności tkanek obwodowych na insulinę, a u osób z nadwyżką masy ciała również jej redukcję.
Jednak w przypadku insulinoterapii trzeba pamiętać o kilku zasadach:

  • kontrolować glikemię przed wysiłkiem, w trakcie jego trwania i przez kilka godzin po jego zakończeniu
  • przyjmować dodatkowe węglowodany przed wysiłkiem  i co godzinę podczas wysiłku, a także po jego zakończeniu, zwłaszcza jeśli wysiłek trwał dłużej
  • unikać dużego wysiłku w trakcie szczytu działania insuliny
  • nie wstrzykiwać insuliny w okolice ciała szczególnie intensywnie uczestniczące w wysiłku(np. udo)
  • czasem zachodzi konieczność redukcji dawki insuliny przed wysiłkiem
  • jeżeli glikemia>250mg/dl należy oznaczyć ciała ketonowe w moczu i nie podejmować wysiłku(bardzo intensywny wysiłek zwiększa ryzyko hiperglikemii i ketozy)

Odnośnie częstości pomiarów glikemii powinien pouczyć Panią lekarz prowadzący leczenie, gdyż różni się to w zależności od stosowanego schematu i rodzaju insuliny. Początkowo zwykle, w celu ustalenia dawki, konieczne są częstsze pomiary.

Pozdrawiam serdecznie

0

Proszę też pamiętać
Jednym z powszechnych ale mało znanych i niedocenianych komplikacji zaburzeń gospodarki węglowodanowej jest polineuropatia cukrzycowa.
Około 90% wszystkich chorych na cukrzycę choruje również na polineuropatię cukrzycową.
Polineuropatią nazywamy uszkodzenie nerwów obwodowych.
Polineuropatia może przebiegać skrycie i ujawniać się w różnie długim okresie od momentu rozpoznania cukrzycy.

Najczęściej pierwszym i głównym objawem jest ostry, piekący i przeszywający ból zlokalizowany jako „ skarpetki”.
Bólom towarzyszy mrowienie i drętwienie kończyn, uczucie ich oziębienia, często przeczulica skóry kiedy to lekki dotyk powoduje ból.
Po pewnym czasie pojawiają się zaburzenia czucia w kończynach.
Objawy nasilają się nocą.

Diagnostyką i leczeniem zajmują się niektórzy neurolodzy. Proszę pamiętać o kontroli

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty