Brak motywacji, rozstanie - jak sobie pomóc?
Witam... Mam 21 lat, a życie przewróciło mi się do góry nogami... Jeszcze trzy lata temu byłam pełną życia dziewczyną, lubiącą imprezy, wyjścia, liczyła się dla mnie matura i studia, i tak było do czasu, kiedy poszłam na te studia, ale tam zaczełam rujnować sobie życie, poznając pewnego chłopaka. A wtedy byłam w związku i zdradziłam swojego chłopaka z tym ze studiów. Było strasznie, obwiniałam się i dalej nie mogę o tym zapomnieć. Odeszłam ze studiów. Co prawda, ten, którego zdradziłam, był cały czas ze mną, ale ja od tamtego czasu nie umiałam już pójść na studia tam, bo wiedziałam, jakie są wspomnienia złe, nie umiałam znaleźć sobie pracy, nic...
Przez trzy lata tak się kręciłam, nie wiedząc, co z sobą robić. Teraz miałam znów iść na studia, ale w ostatniej chwili zrezygnowałam... Chłopak mój zerwał teraz ze mną, bo nie wie, czemu się tak zachowuję, nie wie, jak ma myśleć o naszej przyszłości, skoro ja za nic nie umiem się wziąć, nie mam siły do tego. Od długiego czasu nie mam ochoty chodzić ze znajomymi na dyskoteki, nic... Chłopak twierdzi, że powinnam iść do lekarza, chciał iść ze mną, ale ja jestem zła na niego za to, że mnie zostawił z tym samą, chociaż wiem, że ma rację.
Chciałabym po prostu umrzeć, bo nie umiem żyć już, a przy tym zostawiła mnie osoba, którą najbardziej kochałam na świecie i która zawsze była przy mnie. Nawet rodzice tego problemu nie widzą, bo uważają, że mi się po prostu nic nie chce, ale mi się też wydaje, że jest coś nie tak, bo kiedyś byłam innym człowiekiem;(( Teraz tylko płaczę, już się nawet zastanawiam, co zrobić, żeby poczuć ulgę, a nie ten ciągły ból???...
