Brak sensu życia i ochoty na nie

Witam. Czuję się okropnie, nic mi się nie chce, co zaczynam robić to mi się nie udaje. Boję się rozmawiać z ludzmi, boję się zaczynać coś nowego, bo i tak mi nic nie wyjdzie. Nikt mnie nie traktuje poważnie, tylko mnie wyśmiewa, czuję się samotna. Już od dłuższego czasu się zastanawiam czy warto żyć. Życie to jest jeden wielki ból. Nie mam przyjaciół, zerwałam kontakty, bo oni tylko się ze mnie wyśmiewają, straciłam pracę, siedzę sama w domu i całymi dniami płaczę. Pozdrawiam.

KOBIETA ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Miłość od pierwszego wejrzenia częściej przytrafia się mężczyznom

Dr n. med. Paweł Gosek Psychiatria, Warszawa

60 poziom zaufania

Witam serdecznie
Opisywane przez Panią objawy mogą, ale nie muszą być objawami depresji / reakcji depresyjnej.
Lęk przez innymi osobami, przed tym, w jaki sposób nas oceniają, przed skompromitowaniem się w oczach innych może być także wynikiem zaburzeń o charakterze nerwicowym. Z pewnością potrzebuje Pani rozmowy z lekarzem psychiatrą, szczególnie w związku z izolowaniem się, uczuciem osamotnienia, czy wątpliwościami dotyczącymi sensu życia. Zawsze, w każdej sytuacji, można znaleźć dobre rozwiązanie – niekiedy wymaga to jednak spojrzenia i wsparcia ze strony innej osoby. Proszę dać sobie szansę i udać się na spotkanie ze specjalistą. Być może leczenie farmakologiczne nie będzie konieczne, nie mniej jednak sposób, w jaki opisuje Pani swoje uczucia, skłania do zaproponowania Pani wizyty u specjalisty.
namawiam i pozdrawiam