Witam!
Twoja wypowiedź jest pełna sprzeczności, jednak, jak sama zauważyłaś, wskazują one na dość typowy profil charakterystyczny dla osób cierpiących z powodu zaburzeń odżywiania. Charakterystyczną cechą takiego myślenia jest tzw. myślenie typu ,,wszystko albo nic" - ,,Jeśli nie osiągam wymarzonej wagi co do kilograma, to oznacza to zupełną klapę i porażkę", ,,Jeśli przytyłam pół kilograma to mogę przytyć jeszcze więcej".
Twoja aktualna masa ciała jest zbyt niska w stosunku do wzrostu, daje wskaźnik BMI o wartości 19 kg/m2, co oznacza niedowagę.
Fakt, że nie akceptujesz większej masy ciała, że ustawiłaś sobie tak nisko ,,poprzeczkę", jest jednym z podstawowych objawów zaburzeń odżywiania.
Jeśli Twoim celem terapii jest utrzymanie masy ciała na poziomie 53 kg, to nikt nie będzie Ci w stanie pomóc w uzyskaniu tego celu. Chcesz ,,jeść normalnie i nie przytyć" - a te dwie rzeczy w Twoim przypadku - osoby z niedowagą - wykluczają się wzajemnie.
Celem terapii powinno być ustabilizowanie odżywiania się i zaakceptowanie przez Ciebie masy ciała na prawidłowym poziomie.
Inny - bardzo ważny cel terapii - to budowanie poczucia własnej wartości na podstawie innych cech niż wygląd i sylwetka. Zastanów się, dlaczego tak ważne jest dla Ciebie te 53 kg?
Pomimo Twoich zastrzeżeń, gorąco zachęcam Cię do wizyty u terapeuty zajmujacego się leczeniem zaburzeń odżywiania. Jak sama zauważyłaś, pozostaje to poza kompetencją dietetyka. Poza tym leczenie bulimii i anoreksji to nie tylko prawidłowa dieta, ale i zmiana myślenia, która jest powodem Twoich problemów i nawrotów choroby.
Zaburzenia odżywiania się są związane z ryzykiem ciężkich powikłań zdrowotnych. Im szybciej rozpoczniesz terapię, tym większa szansa na sukces.
Z pozdrowieniami
