Co oznacza zachowanie małego dziecka?

Mam wrazenie ze moje dziecko mnie nie potrzebuje. Corka ma 1,5 roku jest dzieckiem otwartym, ktore lgnie do innych. Zdarza sie, ze kogos nie akceptuje ale raczej nie boi sie ludzi. Od pol roku wychowuje ja sama poniewaz rozstalismy sie z jej tata. Kiedy corka spotyka sie z ojcem i jego rodzina to ja moge zniknac w ogole nie zwraca na mnie uwagi a jesli stane na jej drodze wrecz reaguje na mnie agresja. Wszyscy dookola sa super a mnie bije, kopie, krzywo patrzy. Nie ma w domu agresji, nigdy corki nie uderzylam, nie szarpalam nie wiem skad w stosunku do mnie takie zachowania. Zdarza sie, ze jest ok, ze sie do mnie przytula, bawi sie ze mna ale tylko wtedy, kiedy jestesmy same. Nawet nieraz jak sie uderzy to z placzem idzie do kogos innego a ode mnie sie odpcha.

KOBIETA, 32 LAT ponad rok temu

Agresja Psychologia Dziecko

Mężczyzna jako ofiara gwałtu

mgr Agnieszka Sulik Psychologia, Warszawa

36 poziom zaufania

Witam,
rozumiem Pani niepokój, zapewne jest Pani także przykro patrząc na takie zachowanie córki. Być może w taki sposób chce ona zwrócić na siebie uwagę innych osób, zwłaszcza taty i jego rodziny skoro widzi ich rzadziej. Panią ma na codzień i nie jest Pani dla niej tak "atrakcyjna" jak inne osoby. Trudno ocenić co leży u podstaw zachowania Pani córki ale proszę nie doszukiwać się negatywnego stosunku wobec Pani. 1,5 roczne dziecko jest jeszcze bardzo małe, nie ma w nim złośliwości. Warto przyjrzeć się jak dziewczynka zachowuje się gdy jesteście same oraz przy różnych osobach. Zachęcam aby skorzystała Pani z pomocy psychologa, który specjalizuje się w diagnozie i terapii dzieci i młodzieży. Jako specjalista najlepiej wypowie się w tym obszarze i wyjaśni Pani wątpliwości. W razie konieczności przeprowadzi odpowiednią diagnozę, przyjrzy się jak funkcjonuje Wasz system rodzinny i wyda odpowiednie zalecenia a jeżeli uzna za stosowne skieruje na terapię. Może Pani zapisywać w formie notatek sytuacje, w których córka wykazuje niepokojące zachowania aby móc potem przedstawić je psychologowi.
Powodzenia!