Co robić? Chcę wrócić do Polski, ale nie wiem jak...

Mam 14 lat. Od 2,5 mieszkam za granicą. Myślałam, że gdy tu przyjadę, poznam przyjaciół i wszystko się jakoś ułoży, ale tak się nie stało. Co prawda w końcu poznałam dwie fajne dziewczyny, ale nie przyjaźnimy się zbytnio. Nie umiem się przed nikim otworzyć. Nigdy nie wychodzę z domu. Nie spotykam się ze znajomymi. Zresztą nie chcę. Niewiele mówię. Boję się do kogokolwiek odezwać. Nie lubię tłumów, przechodzić koło ludzi. Mam przyjaciółkę w Polsce, jedynie z nią mogę swobodnie porozmawiać, choć niewiele mówie jej o swoim smutku. Z rodzicami nie mam zbyt dobrego kontaktu. Mama zwykła mówić, że mam "własny świat". Z dwa razy próbowałam z nią porozmawiać o moim powrocie do Polski. Co prawda nie mówiłam jej jak się czuję, ale przecież powinna widzieć. Pewnie po prostu myśli, że to normalne. Czasami siedzę w swoim pokoju całymi dniami. Przychodzi wtedy i gada. Mówi coś o problemach nastolatków i że to przejściowe i podobne bzdety. Ostatnio jest coraz gorzej. I wcześniej nachodziły mnie myśli samobójcze, ale rzadko. Teraz myślę o tym prawie nieustannie. Lubię pisać, ale w moich wierszach piszę ciągle o śmierci. Chcę wrócić, ale nie wiem jak.

14 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Mgr Joanna Żur-Teper

60 poziom zaufania

Witam,
niepokojącym objawem są myśli samobójcze, które bezustannie się u Ciebie pojawiają. Powinnaś jak najszybciej powiedzieć o tym rodzicom i szczerze z nimi porozmawiać, o tym, co się z Tobą dzieje. Z Twojego listu wynika, że mama próbuje nawiązać z Tobą kontakt, ale jeśli nie powiesz jej, jak się czujesz, to trudno będzie się jej domyślić. Postaraj się wyjść ze swojego świata i zbliżyć się do rodziców. Na pewno bardzo im zależy na Tobie i będą chcieli Ci pomóc w tej trudnej sytuacji. Piszesz, że próbowałaś rozmawiać z mamą, ale nie powiedziałaś, jak się czujesz, a to jest najważniejsze, w przeciwnym wypadku mogą zrozumieć to jako chwiolowy stan, który szybko minie. Wspólnie uda Wam się znaleźć wyjście z tej sytuacji.
Rozumiem, że jest Ci teraz ciężko, tym bardziej, że Twoje oczekiwania co do wyjazdu się nie spełniły. Jednak postaraj się nie zamykać na innych ludzi. Poznałaś dwie dziewczyny, to już jest sukces. Jeśli będziesz unikać spotkań z rówieśnikami, trudniej Ci będzie nawiązać nowe znajomości i przyjaźnie.
Twoją pasją jest pisanie, warto to rozwijać. Rozważ zapisanie się do klubu literackiego, który zrzesza ludzi z podobnymi zainteresowaniami. Będzie to doskonała okazja do poznania nowych ludzi.

Pozdrawiam serdecznie i życzę Ci powodzenia