Co zrobić, żeby chłopak, na którym tak bardzo mi zależy, do mnie wrócił?

Hej, mam na imię Marta i mam 21 lat... byłam z chłopakiem ponad pół roku. Było nam ze sobą dobrze. Czasem tylko, jak każdy, mieliśmy gorsze i lepsze dni, ale nigdy się nie kłóciliśmy, rozmawialiśmy o tym na spokojnie... Kamil był facetem całkiem innym niż moi poprzedni faceci... pracował (miał 26 lat), był opiekuńczy, troszczył się o mnie, mogliśmy rozmawiać ze sobą na każdy temat. Czułam, że to coś wielkiego, ponieważ jego poprzednie związki trwały bardzo krótko... Wszystko zaczęło się psuć od czasu, kiedy zauważyłam, jaki stosunek zaczynał mieć do mnie jego kumpel... zachowywał się tak, jakby był zazdrosny, że Kamil jest ze mną, że możemy razem spędzać czas, że wyjeżdzamy gdzieś na weekend... tym samym Kamil miał mniej czasu dla niego. Tomek zaczynał mi chamsko dogadywać. Kiedy siedzieliśmy ze znajomymi, mówił przy wszystkich do Kamila rzeczy typu: no to ile dzisiaj wydałeś kasy? Jak ja się cieszę, że jestem sam, przynajmniej nie muszę nic nikomu kupować, dawać i wydawać kasy. Ja się wtedy niezręcznie czułam, ponieważ nie byłam z Kamilem dla pieniędzy, o nic nigdy go nie prosiłam, żeby mi kupił itd. Tomek zaczynał też namawiać Kamila, żeby nie przyjeżdżał po mnie, tylko żebym sama do niego przyjeżdżała... jak nie raz Kamil nie mógł mnie odwieźć i prosił Tomka, to w słuchawce słychać było: O Jezu, no dobra... to nie było miłe :( Inni znajomi Kamila mnie lubili i dobrze mi się z nimi rozmawiało, ale jak siedzieliśmy z Kamilem i słyszałam, że zaraz przyjedzie Tomek, to psuł mi się humor...:( po pewnym czasie zaczęła pisać do mnie jakaś nieznana osoba, że nie będę z Kamilem i że ona już się o to postara. Pisała również takie rzeczy, żeby nas skłócić, że nie wiem, co Kamil robi po pracy, żebym nie wierzyła w jego każde słowo itd. Wszystkie wiadomości pokazywałam chłopakowi, on też pisał do tej osoby, ale nie chciała powiedzieć kim jest... postanowiliśmy, że nie będziemy się tym przejmować, nie będziemy nic odpisywać, aż ten ktoś da sobie spokój.

Niestety, parę dni później, tak z dnia na dzień, Kamil ze mną zerwał. Jego powody były takie na odczep się, wymyślał co chwilę nowy. Jeszcze rano normalnie pisaliśmy, wszystko było okej, a wieczorem napisał, żebyśmy dali sobie z tym wszystkim spokój... Jest mi trudno się z tym pogodzić, bo gdybyśmy się kłócili albo coś, to bym przynajmniej wiedziała, co było nie tak :( nadal go kocham, nie potrafię zapomnieć. Spotykam się ze znajomymi, ale cały czas myślę o nim. Bardzo mi na nim zależy, jak chyba na nikim innym. Chciałabym, żebyśmy porozmawiali, dali sobie jeszcze raz szansę, ale on nawet nie odpisuje na moje smsy... jest mi cholernie smutno. Napisał mi ostatnio, tylko NIE BĄDŹ SMUTNA, PROSZĘ. Ja chcę, żeby było jak kiedyś, bo nigdy jeszcze nie kochałam nikogo jak jego. Nie chcę również być natrętna, pisać, wydzwaniać i błagać, żebyśmy do siebie wrócili, bo nie chcę, żeby mnie znienawidził. Chciałabym to zrobić powoli i spokojnie, może macie jakiś pomysł? Piszę do niego od czasu do czasu, że jest mi smutno, że mi dalej na nim zależy, że chciałabym się do niego móc przytulić jak kiedyś... niestety, odpowiedzi nie dostaję... :( Czy jest w ogóle jakaś szansa, że może być jak kiedyś?

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu
Paulina Witek Psycholog, Warszawa
72 poziom zaufania

Pani Marto!

Najlepszym rozwiązaniem będzie szczera rozmowa z ukochanym. Ponieważ byliście Państwo razem i wydarzyły się różne niesprzyjające okoliczności poprzedzające rozstanie, ma Pani prawo wiedzieć, co jest tego powodem.

Przyczyn takiego zachowania Pani partnera może być kilka. Dla Waszego wspólnego dobra najlepiej domknąć tę sprawę, porozmawiać o tym, co zaszło i postanowić, co będzie dla Was najlepsze.

Zamiast więc wysyłać do byłego chłopaka informacje bez odpowiedzi, proponowałabym umówienie spotkania lub napisanie listu, w którym poprosiłaby Pani o zamknięcie tej sprawy. Radziłabym jednak oprzeć się na faktach i bardziej racjonalnej potrzebie rozwiązania tej sprawy, niż na emocjach, wrzucaniu w poczucie winy, uświadamianiu chłopakowi, jak bardzo jest Pani źle. Możliwe, że za jakiś czas wrócicie Państwo do siebie, a obecna sytuacja jest jedynie zbiegiem niesprzyjających okoliczności.

Pozdrawiam, życzę pomyślności!

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty