Czy brak diagnozy może oznaczać boreliozę?
Mieszkam na wsi. Mam 18 lat i od ponad 7 roku życia rok w rok łapie kleszcza. Zazwyczaj obywało się bez większych rumieńców (po dwóch dniach schodziły), ale przed trzema latami w górach złapałam kleszcza. Niedużego, wyjęłam od razu, ale takie 1.5 centymetrowe zaczerwienienie długo się goiło. I wtedy się zaczęło. Od tych ponad trzech lat (po powrocie z gór) zaczęłam chorować na kolana, to taki bardzo silny ból, krótkotrwały, ale męczący i nieznośny. Ortopeda powiedział, że wszystko z kolanem dobrze, neurolog też, a po krótkiej przerwie ból nasila się coraz bardziej. Później zaczęłam się sypać, najpierw bóle serca, kardiolog stwierdził nieszkodliwe szmery. Żadnych leków - żadnej poprawy. Teraz od kilku miesięcy mam silne zawroty głowy, duszności, czasami tak mi się kręci w głowie, robi ciemno przed oczami, że nie mogę ustać na nogach. Ogólnie nie jest dobrze i coraz słabiej się czuję.
Śpię po nawet 9 godzin dziennie i jestem zmęczona, do tego stopnia, że nie mogę wstać z łóżka. W dodatku mam silne bóle w lędźwiach. Kiedyś nosiłam plecak po 35 kilo, przed dwa tygodnie po górach, a teraz po 20 kilometrach, bez plecaka, plecy mnie tak bolały, że nie mogłam usiąść. Nigdy nie chorowałam, a od tych trzech lat coraz gorzej ze mną. Lekarze mi wmawiają, że sobie wymyślam... Zrobiłam badania w kierunku boreliozy IgG - 5,32 IgM - 15,12, cukier też słaby, bo po pełnym śniadaniu i czekoladzie w drodze tylko 80, a w moczu białko. Tyle tylko, co krew w porządku. Nie wiem co mam zrobić i coraz bardziej czuję się zmieszana. Najgorsze jest to, że bardzo dbam o siebie, jestem aktywna, dużo jeżdżę rowerem itd. Chciałabym się przynajmniej zacząć leczyć. Może się przyda fakt, że jestem bardzo chuda. Mam 164 cm i ważę niecałe 50 kg (żadna anoreksja i anemia)...
