Czy moje zachowanie jest normalne czy świadczy o problemach?
Chce wiedziec czy takie zachowanie jest normalne czy mi cos dolega. Mam 18 lat. Odkad pamietam jestem osoba wycofana i niezbyt lubie poznawac nowe osoby, wole przez internet ale gdy je poznam to szybko sie z nimi umiem zaprzyjaznic. Ale nie potrafie odczuwac wspolczucia, gdy opowiadaja mi ludzie o swoich problemach, nie umiem im pomoc i nie obchodza mnie ich problemy, nie obchodzi mnie ich zdanie na moj temat, ich krytyka, czy wyzwiska, sa mi obojetne, przejmuje sie tylko tym co ja mysle, nawet opinia i zdanie bliskich osob mnie nie obchodzi. Czesto wybucham placzem ale nigdy nikomu o tym nie mowie, mam wysoka samoocene ale zawsze udaje ze niska, ale komplementy mnie nie dowartosciowuja bo nigdy w nie, nie wierze i uwazam ze ludzie sa nieszczerzy. Nie mam checi do zycia, nie widze w niczym co robie kompletnie sensu, jest mi wszystko obojetne, dlatego zawsze robie wszystkie rzeczy, na ktore mam ochote, bez przemyslenia ich i nigdy niczego nie potrafie zalowac, nawet jak to bylo cos bardzo zlego, nigdy nie slucham innych i robie to co chce, nie mam planow na dalsze zycie ani motywacji do czegokolwiek, latwo popadam w agresje i szybko sie denerwuje, glownie drobnostkami, przez co krzywdze mojego chlopaka ale nie umiem nad tym zapanowac, wiem ze go ranie ale nawet nie odczuwam wspolczucia... nie wiem co mam robic, czy to normalne?
