Czy możliwe jest OCD po urodzeniu dziecka?

Czy jest możliwe wystąpienie OCD po 1,5roku od urodzenia dziecka?Nie leczyłam tego,bo porządek i czystość i zasadowe takie same schematy nie wzbudzały we mnie niepokoju,ale byłam nerwowa i po roku zaczął mi dziwnie spadać nastrój,ale to były momenty chwilowe,jak wyjeżdzałam z domu,spałam normalnie,miałam energie do życia i entuzjazm też,spokój i czas prysł we wrześniu 2017 pierwszy objawł wybudzanie w nocy,myśli samobójcze,brak energii totalnej,a apetyt mam i koncentrację dobrą,poczucie wartości też ok.Nigdy nie byłam depresyjna,do 27 roku cieszyłam się życiem.Jak to leczyć?Bywałam u psychoterapeuty,ale to nie dla mnie naprawdę.Sam psycholog stwierdził,że jestem za inteligenta na jego rozmowy,ufam medycynie,nie da się z tym żyć tzn z depresją,bo ocd to żyłam normalnie

KOBIETA, 28 LAT ponad rok temu

Depresja Psychiatria Brak apetytu Dziecko

mgr Magdalena Rachubińska Psychologia, Łódź

60 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Różnego typu zaburzenia mogą pojawiać się w pewnych momentach życia. Nie są one przypisane danej osobie od zawsze. Poszczególne wydarzenia mogą je jak najbardziej wywołać. Jeżeli chodzi o urodzenie dziecka i przypływ obowiązków z tym związanych - może tak być, jednakże nie jest powiedziane też, iż musi.

Jeżeli chodzi o objawy, jakie obecnie się u Pani pojawiają - myśli samobójcze, problemy ze snem oraz brak energii, przy zachowanej samoocenie na dobrym poziomie i poprawnym apetytem - nie można wykluczyć zaburzeń nastroju. Przede wszystkim niepokojący jest fakt pojawienia się myśli samobójczych.

Była Pani u psychoterapeuty i stwierdziła, że to nie dla Pani - proszę jednak powiedzieć, co takiego sprawiło, że doszła Pani do takiego wniosku? Ile spotkań ze specjalistą Pani odbyła? Niestety praca terapeutyczna jest długotrwała i czasem przez pewien okres czasu nie widać efektów, ale nie oznacza to, że w pewnym momencie się one nie pojawią. Natomiast co do psychoterapeutów - są różni, pracują w wielu odmiennych nurtach (podejściach) i nie każdy typ pracy odpowiada każdemu klientowi. Zachęcam więc do spróbowania podjęcia terapii u kogoś innego.

Pozdrawiam serdecznie,
Magdalena Rachubińska
PSYCHOLOG, PSYCHOTERAPEUTA

Mgr Justyna Szukalska Psychoterapeuta, Poznań

41 poziom zaufania

Witam
Była Pani u psychologa czy u psychoterapeuty? To znaczna różnica, gdyż psycholog zajmuje się zdrowymi osobami a psychoterapeuta ma specjalne przygotowanie aby pracować z chorymi.
Może Pani udać się do psychiatry po leki, jednak musi Pani pamiętać że w tym przypadku psychoterapia jest wskazana. Leki mogą zredukować objawy ale nie usuną przyczyn. Proszę udać się do psychoterapeuty psychodynamicznego.
Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak wyleczyć się z OCD? – odpowiada Mgr Agnieszka Galas - Konsor
Jak leczyć OCD u 27-letniej osoby? – odpowiada Mgr Sylwia Wysocka-Sollich
OCD – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Jak zredukować objawy depresji na skutek OCD? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak wygląda terapia w nurcie integracyjnym? – odpowiada Mgr Katarzyna Balcerzak
Jak leczyć depresję przy OCD? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jakimi metodami mogę samodzielnie walczyć z HOCD? – odpowiada Mgr Paweł Michałowski
Jak leczyć OCD u młodej osoby? – odpowiada Lek. Wiesław Łuczkowski
Jak leczyć depresję po OCD? – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Jak leczyć kompulsje przy OCD? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz

artykuły

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Psycholog - kim jest i czym się zajmuje?

Psycholog to osoba posiadająca odpowiednie wykszta

Pomoc psychologiczna w związku z epidemią koronowiursa. Nasi eksperci czekają na Twoje pytania

Rozwijająca się epidemia koronawirusa przyczyniła

Depresja od urodzenia - czy to możliwe?

Witam! Mam bardzo silną (z zahamowaniem) i długo trwającą depresję. Wykonałem badania na kortyzol (tylko surowica, bez testu hamowania), aby zdiagnozować oś stresu, oraz na tarczycę. Wszystko w normie. I teraz mam pytanie. Ostatnio przeczytałem bardzo ciekawy artykuł naukowy, który właśnie odnosił się do osi stresu. Tam badacze przeprowadzili badania na osobach z dużą depresją, obciążąjąc ich układ serotogeniczny buspironem, i obserwowali wyrzut prolaktyny (badanie stwierdza aktywność części postsynaptycznej układu). Stwierdzili, że u osób z depresją, które mają normalny poziom kortyzolu lub nieznacznie podwyższony, układ serotogeniczny (dokładnie chodzi tu o receptor postsynaptyczny 5ht1a) pracuje normalnie, a nawet lepiej niż w próbie kontrolnej osób zdrowych. Stwierdzili, że mocno depresyjne osoby mają zwiększoną ilość lub/i wrażliwość tych receptorów (wynika to z kompensacji zmniejszonej ilości serotoniny w OUN). Inni badacze (w tym samym artykule) podnosili to, że u osób z depresją jest zwiększona gęstość MAO-A w mózgach (badanie PET). Znowu bardzo wiele badań pokazuje, że u usób z hiperaktywnością osi stresu zachodzi odwrotne zjawisko (obniżona ilość lub/i wrażliwość receptora 5ht1a na skutek wysokiej ilości glikokortykoidów; jest to niby najlepiej udowodniona hipoteza patomechanizmu depresji, która dotyczy 40-70% osób z depresją). Wniosek był jednoznaczny: u osób, które mają dużą depresję, a oś stresu została wyeliminowana, występuje "PIERWOTNY DEFEKT PRESYNAPTYCZNY". Co to znaczy? Czyżby chodziło o aktywność MAO-A? Czyżbym urodził się z depresją? Pozdrawiam!!!

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Witam serdecznie,
podejrzewam, że nie choruje Pan na depresję od urodzenia. Aby u danej osoby wystąpiła depresja, musi zaistnieć pewien splot okoliczności. Czynniki genetyczne, które odpowiadają za procesy neuroprzekaźnictwa, to tylko jeden element układanki.
Ponadto większość klinicystów i badaczy uznaje za pewne, iż czynniki genetyczne odpowiedzialne za predyspozycję do depresji to w istocie szereg genów. Trudno więc uznawać, że defekt pojedynczego genu receptora serotoniny wyjaśnia całkowicie model depresji. Patomechanizmu depresji nie tłumaczy również jedynie nieprawidłowa aktywność monoaminooksydazy.
Przeszukując bazy publikacji naukowych, znajdzie Pan setki teorii dotyczących genezy depresji i wykonywać kolejne, nierzadko kosztowne i zbędne, badania.
Zastanawiam się, czy poza powiększeniem zasobu swojej wiedzy odnosi Pan z tego powodu jakiekolwiek korzyści dla własnego zdrowia.
Wielu ludzi po prostu powierza swoje leczenie klinicystom - lekarzom praktykom i psychoterapeutom.

Z pozdrowieniami

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

w zaburzeniach psychicznych ważne są funkcje poznawcze, negatywne style myślenia negatywne myśli automatyczne, które obniżają nastrój, często nabywane są w procesie socjalizacji.
Z depresją wysoko koreluje samoocena, przekonania i opinie na własny temat w oparciu o doświadczenia życiowe. Szczególnie negatywne komunikaty i doświadczenia w procesie rozwoju są istotą niskiego poczucia własnej wartości. Spróbuj zastanowić się jaką wartość sobie przypisujesz, zastanów się, jak ta opinia wpływa na twoje myśli i uczucia, w związku z tym, jakie działania podejmujesz:
1)Czy doceniasz siebie?
2)Czy lubisz siebie?
3)Czy akceptujesz swoje zachowanie?
4)Jaka jest twoja skuteczność?
5)Czy masz poczucie własnej godności?
6)Jak widzisz siebie?
Negatywne przekonania na własny temat - wysoki samokrytycyzm jest wskaźnikiem, który pokazuje, że skupiasz się na własnych słabościach, wadach i jednocześnie nie doceniasz swoich zalet. Emocje, które są synchronizowane z negatywnymi myślami to; smutek, lęk, frustracja, złość, poczucie winy i wstydu. Myśli i emocje mają wpływ na nasze zachowanie - obserwuje się to w różnych sytuacjach; trudność w asertywnym wyrażaniu potrzeb, niezdecydowanie w realizacji planów życiowych. Pojawiają się też dolegliwości somatyczne; napięcie, zmęczenie, ból głowy.
Terapia poznawczo-behawioralna pozwala zrozumieć problem, im lepiej rozumiemy problem, tym łatwiej sobie z nim radzimy.

przesyłam link do badań naukowych; http://neuropsychologia.org/deficyty-poznawcze-w-depresji

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dziurawiec a leczenie depresji - Do pani doktor Agnieszki Jamroży – odpowiada Agnieszka Jamroży
Oś stresowa a depresja - jakie rokowania ma ta przyczyna? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Stresor zniknął, a depresja trwa nadal - dlaczego? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy możliwa jest depresja u 18-latki? – odpowiada Mgr Tomasz Kościelny
Co może być przyczyną depresji? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Czy leki antydepresyjne są psychotropami? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Moje pytania na temat depresji – odpowiada Agnieszka Jamroży
Niskie poczucie własnej wartości i poczucie winy a depresja – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak sobie radzić z taką niską samooceną? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Jak leczyć niską samoocenę u 25-latka? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

Psychobiotyki - właściwości, działanie i rodzaje

Psychobiotyki to bakterie probiotyczne, które mają

Akceptowanie własnego ciała a depresja

Sposób, w jaki spostrzegamy samych siebie, ma ogro

Wyuczona bezradność

Wyuczona bezradność to termin wprowadzony do psych

Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska Neurolog

umów wizytę

Lek. Martyna Wypych Neurolog, Warszawa

umów wizytę

Lek. Ilona Pieczonka- Ruszkowska Neurolog, Poznań

umów wizytę

Lek. Małgorzata Kogut Neurologia, Kraków

umów wizytę

Czy możliwe jest urodzenie kolejnego dziecka przy obniżeniu macicy?

Mam stwierdzone obniżenie macicy po porodzie, dziecko było duże a poród długi i ciężko zakończony vacum. Macica jest bardzo nisko widoczna w szparze sromowej. Czy mozliwe jest urodzenie dziecka następnego z taką wada? Czym może grozić poród drugiego dziecka w takiej sytuacji? Zalecono pessar pierścieniowy. Jeszcze nie rozmawiałam ze swoim lekarzem o drugiej ciąży. Mam 31lat.

KOBIETA, 31 LAT ponad rok temu

Ginekologia Poród Macica

Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna, Warszawa

98 poziom zaufania

Proszę porozmawiać z ginekologiem który miałby prowadzić ciążę. Udzieli on Pani niezbędnych informacji. Ciąża jest możliwa, ale raczej właśnie z opieką ginekologa.