Utrata bliskiej osoby, i to Matki i to jeszcze w takich okolicznościach, nie może minąć niezauważona. Żałoba, go tak nazwałbym to, co Pani teraz przeżywa, trwa zwykle długo. W jej trakcie przeżywany silne, rozmaite emocje, ale i odczuwamy objawy somatyczne. Proponuję, by nie traktowała Pani swych przeżyć i objawów jako choroby. Zareagowała Pani odpowiednio. Chyba dobrze się stanie jeśli zaakceptuje Pani te przeżycia, wejdzie z nimi w intymny kontakt, bo objawy somatyczne to inny sposób przeżywania żałoby, smutku. Choć w żałobie doświadczamy nie tylko smutku! Czasem żal, irytację, wściekłość... Rozmaite emocje i objawy somatyczne zmieniają się często, i swoim charakterem i nasileniem mogą wprawić w osłupienie. Proszę, niech Pani nie stara się ich "zwalczyć", "odrzucić" zbagatelizować. To tylko przedłuży trwanie żałoby.
Uważam, że pomocnym byłoby skontaktowanie się z psychoterapeutą(tką). Nie wszyscy są w stanie sami podołać tej sytuacji. I skorzystanie psychoterapii to nie oznaka słabości, nieudolności a rozsądku i siły! A przeżycia i psychiczne i somatyczne mogą wskazywać na silne więzy z Matką. Więzy, które nie zawsze bywają kojące!
Można Pani pomóc, ale to Pani winna o nią zabiegać.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
