Czy to bunt dwulatka?

Witam, bardzo proszę o pomoc. Mój synek ma 25 miesięcy. Ataki wściekłości zdarzały mu się już od jakiegoś czasu, ale na ogół były reakcją na zabronienie mu czegoś. Teraz wścieka się bez powodu, np. wstaje po popołudniowej drzemce w świetnym humorze, a po 15 minutach zaczyna ryczeć i drzeć się. Pytam się, czemu płacze - w odpowiedzi zaczyna drzeć się jeszcze bardziej. Pytam się więc, czy chce pić, wtedy zaczyna kopać nogami i wrzeszczeć. Próbuję go ignorować, wtedy synek chodzi za mną i ryczy. Po jakimś czasie znowu chcę mu 'pomóc' i próbuję się dowiedzieć, o co płacze. Moje pytania powodują kolejny atak złości. Proszę, żeby powiedział czego chce, ale kipi i rzuca się po podłodze. Próby dawania mu pić, jeść, zabawek, włączania bajek powodują atak histerii. Dodam, że mój syn już całkiem przyzwoicie potrafi powiedzieć czego chce, więc nie wydaje mi się, żeby to była frustracja spowodowana nieumiejętnością mówienia. Nie wiem już co robić, strasznie mi przykro, kiedy on tak płacze. Zastanawiam się, czy go coś nie boli? Z drugiej strony tym rykom nie towarzyszy zbyt wiele łez i jak go coś zaciekawi, to 'zapomina', że ma się drzeć i na chwilę przestaje. Z góry dziękuję za radę.

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Zaburzenia rozwoju Pediatria Rozwój dziecka

Mgr Aurelia Grzmot-Bilska Pedagog, Bydgoszcz

63 poziom zaufania

Witam:)

Zachęcam do szybkiego spotaknia z psychologiem dziecięcym lub terapeutą behawioralnym, z doświadczeniem w pracy z dziećmi z trudnymi zachowaniami. Spotkanie jest wskazane zarówno dla dziecka jak i dla Pani, aby wiedzieć jak radzić sobie z atakami histerii i agresji, w taki sposób, aby eliminować i wygaszać je, a nie wzmacniać.

Pozdrawiam

Dr n. med. Jolanta Uchman Pediatra, Poznań

68 poziom zaufania

mogą to być objawy buntu dwulatka, ale przede wszystkim dziecko próbuje zwrócić Pani uwagę, należy konsekwentnie nie nawiązywać kontaktu wzrokowego i nie podejmowac rozmowy, po tym jak dziecko się uspokoi należy dziecko przytulić i starać porozmawiać, powiedzieć też stanowczo, że nie podobają się Pani takie wybuchy i nie będzie Pani na nie reagować

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Mój 9-miesięczny synek płacze podczas spacerów: jak go uspokoić? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Ataki wściekłości i autoagresja u 16-miesięcznego dziecka – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Gdy dwulatek bawi się maminymi piersiami... – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Brak rozwoju mowy i stereotypowe zachowania u dwulatka – odpowiada Agnieszka Jamroży
Dziedziczenie ADHD po ojcu – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Napady złości i płaczu - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy moje dziecko może mieć ADHD? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Moja córka reaguje histerią: jak temu zaradzić? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Wybuchy płaczu i krzyku u dwulatka – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Agresja u dwulatki - czy to autyzm? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

Histeria - przyczyny, objawy, leczenie. Histeria u dziecka

Histeria, znana również jako nerwica histeryczna j

Drugi rok życia dziecka

Drugi rok życia dziecka to początek okresu poniemo

Nowotworze znikaj - na zawsze!

Zrozumie mnie tylko inny ojciec, który dla swojego

Bunt dwulatka i przeklinanie

Witam mam 24 lata i mam 2 i pół letniego Kacperka. W tej chwili nie pracuje ale taty Kacperka nie ma całymi tygodniami bo taka ma prace. Mój synek od pewnego czasu zaczął bardzo broić na wszystko się nie zgadza a co najgorsze zaczął przeklinać , to są pojedyncze słowa a ja nie wiem jak mam do niego dotrzeć tłumacze mu że tak nie wolno a jak to nie działa dostanie kare albo klapsa ale on wtedy się robi bardziej nerwowy i jeszcze bardziej przeklina próbując zrobić mi na złość.Pozdrawiam

KOBIETA, 25 LAT ponad rok temu

Zaburzenia zachowania Psychologia

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Maluchy w tym wieku poznają swoją odrębność, a także doświadczają granic i próbują je przekraczać. To naturalny proces. Ważna jest konsekwencja, a także to, by zaoferować dziecku za zaniechanie zachowania jakieś wzmocnienie (np aktywność, którą lubi, a która zostanie przerwana, jeśli powtórzy się zachowanie). Druga istotna rzecz, to fakt, że im bardziej Panią to porusza, tym bardziej dla malucha to sygnał, że "działa". Zachowanie spokoju zatem, potraktowanie tego jak "normalnego" przewinienia, także powinno osłabić motywacje dziecka do tego typu zachowań.
Warto także się przyjrzeć, skąd wzięły się podobne zachowania- być może na podwórku albo budowie w okolicy? Czasem nie wiemy, gdzie maluszek usłyszał i nauczył się i wtedy jest trudniej unikać takich miejsc, zawsze jednak warto próbować odnaleźć źródło.

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

dwu i pollatek NIGDY nie robi na złosc, nawet jesli to tak wyglada...nie ma takich mozliwosci intelektualnych, bo nie mysli jeszcze abstrakcyjnie (od 5-7 lat dziecko robi cos z intencja...).jak cos robi, to ma powod, tylko my go nie widzimy...najczesciej rozładowywuje napiecie, ktorego ma mnostwo.(nie jest to łatwy wiek).jak bedzie mu Pani zwracac uwage, to on tego nie zapamieta a tylko wzmocni Pani takie zachowanie... przeklinac nauczyl sie slyszac doroslych... dziecko w tym wieku uczy sie patrząc na rodzicow jak na lustro. polecam ksiazke "jak mowic do dzieci, zeby słuchały, jak słuchac, zeby mówiły" oraz poczytac cos na temat rozwoju dziecka.kazdy wiek ma swoje charakterystyczne cechy, zachowania, problemy tzw.rozwojowe.pozdrawiam Violetta Ruksza

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Bunt u 5-latki – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Jak poradzić sobie z dzieckiem, które przeklina? – odpowiada Mgr Magdalena Hanna Nagrodzka
Karne metody dla żywiołowego dwulatka – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Masturbacja u 5-latki – odpowiada mgr Adam Zajączkowski
Nerwowość i bunt 2-latka – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Czy istnieje bunt u 3-letniego dziecka? – odpowiada Mgr Sylwia Nowak
Imitowanie stosunków seksualnych przez 7-latka – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Zmiana zachowania 3-latka – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Atak szału i krzyku u 2,5-latka – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Jak opanować niegrzeczne zachowanie u 5-latka? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

"Dopóki robię szpagat, jest ze mną dobrze"

O tym, że osteoporoza to cichy złodziej kości, pon

Pacjent jest dla mnie ważny

Z prof. Elżbietą Czkwianianc kierownikiem Kliniki

Mgr Hanna Markiewicz Psychologia, Żelechów

umów wizytę

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

umów wizytę

Mgr Maciej Rutkowski Psychologia, Białystok

umów wizytę

Mgr Katarzyna Kulczycka Psychologia, Wrocław

umów wizytę

Czy to może być bunt?

Witam, mam problem moja 2,5letnia córka z dnia na dzień zmieniła się nie do poznania..Nie chce się ubierać, nie chce jeść, na wszystko reaguje na nie( gdzie wcześniej wszystko chętnie 2ykonywała) Ma problemy z zasypianiem, budzi się w nocy z płaczem. Bardxo często wpada w złość z pozornie błahych powodów, wtedy kładzie się na podłogę tupie nogami i płacze..Czy to moze byc bunt dwulatka? Czy powinnam wybrać się z nią do lekarza?

KOBIETA, 37 LAT ponad rok temu

Interna Pediatria Psychologia Brak apetytu Dziecko

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Jeśli zmiana jest rzeczywiście nagła i diametralna, być może warto skonsultować się z lekarzem w kontekście diagnostyki np pod kątem pasożytów (często dają także objawy rozdrażnienia, trudności ze snem itp) lub innych chorób (np zapalenie pęcherza). Bunt dwulatka rzeczywiście może być przyczyną odmawiania niektórych aktywności, bo dziecko zaczyna być coraz bardziej świadome, rozumie swoje preferencje, a także odkrywa "moc" powiedzenia "nie". Uczy się stawiania granic i jednocześnie uczy się jaką siłę sprawczą ma słowo. Stąd czasem "nadużywanie" przez Maluchy tego prawa. A brak (jeszcze) umiejętności kontrolowania emocji powoduje, że dzieci znacznie silniej przeżywają i wyrażają wszystko to, co w danej chwili czują (stąd fizyczne odreagowywanie frustracji czy złości). Oczywiście dziecko ma prawo powiedzieć "nie" w niektórych sytuacjach i ważne, by - gdy jest taka możliwość- pozostawiać mu wybór (np może zdecydować czy ubierze niebieską czy zieloną bluzeczkę, ale ubranie kurtki już nie podlega dyskusji). Zachęcam zatem do podjęcia konsultacji lekarskiej i jednoczesnej dalszej pracy z córeczką w bliskości rodzicielskiej oraz obserwowania jej zachowań.
Jeśli lekarz wykluczy inne możliwości, a zachowania córeczki nadal będą Panią niepokoić, można także skorzystać z pomocy psychologa.