Ostatnio rozstałam się z ciocią, która mieszka w Szwecji. Byłam u niej dosyć długo, a teraz bardzo za nią tęsknię i nierzadko mam objawy depresji. Nie mogę znaleźć sobie miejsca, często płaczę, nic mnie nie cieszy, tracę apetyt. Mam dopiero 14 lat. Chcę sobie z tym poradzić, ponieważ zawsze po rozstaniu z ciocią wpadam w "depresję". Co zrobić? Czy to minie?
Witam Ciebie serdecznie,
W swoim liście nie zawarłaś kilku istotnych informacji, m.in. jak długo byłaś u cioci, jak często ją odwiedzasz, jaka jest Twoja sytuacja rodzinna, jak bliską dla Ciebie osobą jest mieszkająca w Szwecji ciocia? Dobrze byłoby się bliżej przyjrzeć temu problemowi, skąd tak duża tęsknota za tą osobą? Czy wynika ona np. z poczucia bycia nierozumianą w domu rodzinnym? Co jest takiego u cioci, czego nie masz tutaj w Polsce, w swoim domu, w swoim codziennym życiu? Bez tych podstawowych informacji trudno podać mi konketną radę, ale zachęcam Cię do poszukania psychologa, który pomógłby Ci poradzić sobie z tym stanem. Jestem przekonana, że odkrycie przyczyny takich epizodów depresyjnopodobnych pomoże Ci się z nimi uporać.
Będąc w Polsce, możesz pisać do cioci listy. Komunikacja poprzez maila lub Skype'a bardzo ułatwia bliski i częsty kontakt. Spróbuj pisać pamiętnik. Zastanów się, co sprawia Ci największą przyjemność i postaraj się rozwijać swoje zainteresowania w tym kierunku. Znajdź po prostu tutaj, na miejscu coś, co da Ci ochotę do życia i przywróci radość. Powinnaś mieć coś, do czego będziesz chciała wracać ze Szwecji. Pozdrawiam Cię serdecznie i życzę szybkiego powrotu radości z życia. Jeszcze raz namawiam do osobistej rozmowy z psychologiem!
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
