Czy zaburzenia emocjonalne są podstawą do renty?

Mam organiczne zaburzenia emocji i nastroju (depresja stany lękowe) uzależnienie od alkoholu nie pije 26 lat uzależnienie od clonazepamu 2 mg na dzień. Jestem na rencie 14 lat moje objawy to. Nie mogę nigdzie sam wyjść ani pojechać bo mam leki że coś się że mną stanie wszędzie musi że mną żona jechać chodzić tak samo jest w domu nie mogę być sam bo się boję jak żona ma gdzie jechać to przychodzi mama. Jestem przygnebiony nic mi się nie chce. Złożyłem papiery o niepełnosprawność chciałem się zapytać jaki stopień mogę dostać na moje zaburzenia

MĘŻCZYZNA, 56 LAT ponad rok temu

Medycyna pracy Depresja Nerwica Uzależnienie od alkoholu Uzależnienia Zaburzenia nastroju

Lek. Bartłomiej Grochot

82 poziom zaufania

Witam. Radziłbym skonsultować się z lekarzem orzecznikiem ZUS.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Na jaki stopień niepełnosprawności mogę liczyć w tej sytuacji? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Na jaki stopień niepełnosprawności mogę liczyć? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska
Czy należy mi się renta socjalna? – odpowiada Maciej Pawłowski
Czy należy się renta przy padaczce alkoholowej? – odpowiada Lek. Rafał Gryszkiewicz
Depresja a renta z ZUS-u - ślepa uliczka? Jak żyć, czym płacić za leki? – odpowiada Dr n. med. Anna Zofia Antosik
Miałam trzy operacje. Czy należy mi się renta? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Możliwość otrzymania zasiłku i renty po operacji zastawki aorty – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki
Schizofrenia a otrzymanie renty – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Zakaz pracy na rencie – odpowiada Lek. Ewa SkowroĹska-Mikulska
Czy przy chorobie Alzheimera przysługuje renta? – odpowiada Lek. Seweryn Segiet

artykuły

"Nie mam nic do stracenia, bo wszystko już straciłem". Przez błąd lekarski gluten zniszczył jego układ kostny

Rafał codziennie przyjmuje garść leków. Bez nich m

Introwertycy w czasie epidemii koronawirusa. "Ta sytuacja dla mnie mogłaby trwać znacznie dłużej"

Izolacja, samotność i brak kontaktów towarzyskich.

Sylwester Wilk, uczestnik Ninja Warrior Polska, stracił nogę w wypadku

12 sierpnia. Dzień, który zmienił życie 23-letnieg

Zaburzenia emocjonalne?

Obecnie przebywam za granicą, tutaj nie mam możliwości skontaktowania się z psychologiem, poza tym wolałabym uniknąć spotkania z przypadkowymi psychologami. Dzisiaj naprawdę trudno jest trafić na psychologa z powołania. Przypisywanie surowych teorii z książek nie bardzo służy lepszemu samopoczuciu. Dlatego piszę zupełnie na ślepo. Być może skorzystam na tym, być może nie, w każdym razie niczym nie ryzykuję - o ile mój wpis nie zostanie kompletnie zbagatelizowany. Problem z zaburzeniami emocjonalnymi towarzyszy mi wystarczająco długo. Z każdym miesiącem wydaje mi się, że jest coraz gorzej. Nie mam problemów z nawiązywaniem kontaktów, jestem raczej typem interpersonalnym. Właściwie nie potrafię sprecyzować swoich pragnień. Nie umiem określić, co jest dla mnie najważniejsze, nie potrafię ocenić, czy moje decyzje przyniosą mi korzyść. Moje zainteresowania i rozwój idą przez matematykę, sztukę, śpiew, malowanie, sport teraz grafikę komputerową, animacje, filmy... i doszły jeszcze relacje z mężczyznami. Moje związki są krótkie i kończą się zwykle bardzo gwałtownie. Przez pewien czas głosiłam teorie feministyczne i szczerze miałam żal do mężczyzn za całe zło tego świata, a dzisiaj jestem zakochana w kilku naraz. Bardzo często uciekam w pracę - tu raczej twórczą, czuję, że muszę pracować, pracować i jeszcze raz pracować. Nie potrafię pogodzić pracy ze związkiem. Albo jestem oddana w stu procentach pracy, albo jestem ślepo w kimś zakochana. To kompletnie mnie dekoncentruje. Mam nawet problemy z nadpobudliwością ruchową. Zaczęłam zawzięcie boksować. Myślę, że to potrzeba ukrycia moich słabości napędza mnie do rzeźbienia mięśni na ciele. Wstydzę się swoich słabości. Zaczynałam naprawdę wiele rodzajów sportu - głównie sztuki walki, ale wciąż nie znajduję spokoju. Mam problemy z zasypianiem. Czuję się niewymownie samotnie i każdy związek przyczynia się do pogłębienia tej samotności. Mam świadomość tego, że moje niektóre wspomnienia z dzieciństwa przyczyniają się do poczucia niższości - czasem mam wrażenie, że jestem bardzo przeciętna i niewiele warta, pomimo wielu sukcesów w życiu, nie czuję się dowartościowana. To poczucie niższości napędza mnie do ciągłego ulepszania swoich umiejętności - brzmi całkiem normalnie, tylko w moim wypadku jestem niemalże chora na punkcie rywalizacji. Największy problem jednak stanowi moje niezdecydowanie. Staram się wszystko ubierać w logikę, podejmować decyzje jak nakazuje prawo logiki, ale taki tok rozumowania ostatnio przyczynia się do pogłębiania uczucia zagubienia, zawieszenia gdzieś w próżni... Nie wiem, w którym punkcie mojego życia wszystko zaczęło się tak bardzo komplikować. Nie umiem sobie pomóc.

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Lek. Jan Karol Cichecki

52 poziom zaufania

Witam,

wydaje mi się, że dostrzega Pani pewną sprzeczność w swoim zachowaniu. Wiele tu emocji, często wręcz przeciwstawnych. Widzi Pani ich genezę niejako zakorzenioną w dzieciństwie, wcześniejszym życiu, nabytych doświadczeniach. Z pewnością jest to słuszne rozumowanie - zrozumieć siebie, sposób, w jaki odczuwam, by móc lepiej funkcjonować, żyć...

Ma Pani wiele zainteresowań, pasji, jednak wydaje mi się, że ten ogromny potencjał mogą blokować niejako właśnie te silne emocje.

Pisze Pani: "nie akceptuję swoich słabości". Ciekawiłaby mnie odpowiedź na pytanie: dlaczego?

Pisze Pani również: "albo jestem w stu procentach oddana pracy, albo ślepo w kimś zakochana"... albo uprawia Pani sztuki walki. Czy nie jest tak, że przed czymś Pani ucieka?

Myślę, że nie tyle powinna Pani poszukać kontaktu psychologa, co psychoterapeuty. Wszystkie Pani pytania i wątpliwości mają swoje odpowiedzi. Brak odpowiedzi często powoduje, że poruszamy się w świecie w pewnym sensie po omacku. Skoro pisze Pani, że: "z miesiąca na miesiąc jest coraz gorzej", to może tym bardziej warto przemyśleć sprawę?

Polecam kierunek poznawczo-behawioralny (CBT).

Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego nie mam ochoty na współżycie? – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Depresja - jak mogę sobie pomóc? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk
Kompleks niższości, zaburzenia samooceny i problemy w kontaktach z innymi – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak pomóc bliskiej osoby z zaburzeniami emocjonalnymi? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Czy to depresja? Gdzie się z tym zgłosić? – odpowiada Paulina Witek
Wybuchy gniewu, niekontrolowana złość przy zaburzeniach emocjonalnych – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Już nie jestem sobą - co zrobić, by było jak dawniej? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak odpowiednio pokierować swoim życiem? – odpowiada Mgr Elżbieta Grabarczyk Pracownia Pomocy Psychologicznej SALAMANDRA
Czy moja postawa życiowa świadczy o zaburzeniu osobowości? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Mam strasznie niską samoocenę. Jak to zmienić? – odpowiada Magdalena Pikulska

artykuły

"Każda z nas czasem nie wytrzyma". Fragment książki Weroniki Nawary "W czepku urodzone"

Weronika Nawara jest pielęgniarką. Zna ten świat "

Po prostu lubię ludzi

Z dr Mariolą Kosowicz, jedną z pięciu najwyżej oce

"Nie mam oporów przed żadną czynnością". Fragment książki Weroniki Nawary "W czepku urodzone"

Weronika Nawara jest pielęgniarką. Zna ten świat "

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Mgr Kamila Drozd Psycholog

umów wizytę

Mgr Dawid Karol Kołodziej Pedagogika, Bolesławiec

umów wizytę

Dr Krzysztof Dudziński Psychologia, Warszawa

umów wizytę

Czy to mogą być zaburzenia psychiczne i emocjonalne?

Witam jestem chłopakiem mam 20 lat i bardzo często odczuwam chęć przytulenia się do kolegi. Często odczuwam poczucie bezradności i bycia niezauważalnym. W swojej głowie tworze scenariusze rozmowy i sytuacji pozytywnych dla mnie. Stały się one ucieczką od rzeczywistości. Z wyżej wymienionych powodów miewam myśli samobójcze,ukladam w głowie scenariusze własnej śmierci i myślę że nikt tak naprawdę nie przejął by się gdyby mnie nie było. Czy to mogą być zaburzenia psychiczne i emocjonalne .

MĘŻCZYZNA, 21 LAT ponad rok temu

Konsultacje psychologiczne Psychologia Psychoterapia Leczenie psychologiczne Myśli samobójcze

Mgr Piotr Jan Antoniak Psycholog, Warszawa

70 poziom zaufania

Witam Pana. Przede wszystkim proszę nie stawiać sobie diagnozy na własną rękę. Z Pana postu wynika, że obecna rzeczywistość nie jest dla Pana bezpieczna. Stąd bierze się potrzeba znalezienia w lepszej, bezpiecznej rzeczywistości. Myślę, że potrzebuje Pan pomocy z zewnątrz. Chodzi o wsparcie w którym będzie Pan miał poczucie, że nie jest sam. W Koszalinie jest Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie. Zachęcam Pana do bezpośredniego kontaktu ze specjalistą z tego ośrodka. Dane teleadresowe znajdzie Pan pod tym linkiem http://pcprkoszalin.pl/
Pozdrawiam Pana
http://piotrantoniak.pl/

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, napisał Pan że odczuwa czasem bezradność, czuje się niezauważany. Wyobraża Pan sobie scenariusze sytuacji w których widzi się Pan w innym świetle. Rekompensuje sobie to czego brakuje w Pana ocenie w codziennym życiu. Warto się przyjrzeć tej sytuacji, proszę skonsultować się z psychologiem. Każdy czasem fantazjuje na swój temat, wyobraża sobie jak by się zachował w różnych nietypowych sytuacjach. Z reguły gdy nie czujemy się w pełni docenieni, wartościowi. Jeżeli te wyobrażenia dają nam, jak Pan napisał, możliwość ucieczki od rzeczywistości, warto dłużej o tym porozmawiać. Może mieć to związek z zaburzeniami depresyjnymi. Może Pan skorzystać z telefonu zaufania: http://www.psychologia.edu.pl/linki-menu/68-telefony-zaufania.html Przesyłam link gdzie znajdzie Pan placówki NFZ: https://zip.nfz.gov.pl/GSL/
Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak pokonać smutek i uczucie bezradności? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Dlaczego zamykam się w swoim świecie? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Jak radzić sobie z niską samooceną i desperacją? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Dlaczego nie mogę dojść do siebie po tym związku? – odpowiada Mgr Piotr Jan Antoniak
Jak leczyć zaburzenia emocjonalne? – odpowiada Lek. Seweryn Segiet
Jak radzić sobie z wahaniami emocjonalnymi? – odpowiada Dr n. med. Dariusz Pysz-Waberski
Co powinna zrobić osoba z niedorozwojem fizycznym i psychicznym? – odpowiada Mgr Hanna Markiewicz
Co oznacza paraliżujący strach przed seksem? – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Czy to okres dojrzewania czy zaburzenia emocjonalne? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Myśli samobójcze w depresji a brak akceptacji ze strony bliskich – odpowiada Mgr Kamila Drozd

artykuły

Jednego dnia jest się panem życia, a następnego pacjentem po udarze

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Czy zaburzenia emocjonalne są podstawą do renty?

artykuły

"Nie mam nic do stracenia, bo wszystko już straciłem". Przez błąd lekarski gluten zniszczył jego układ kostny

Introwertycy w czasie epidemii koronawirusa. "Ta sytuacja dla mnie mogłaby trwać znacznie dłużej"

Sylwester Wilk, uczestnik Ninja Warrior Polska, stracił nogę w wypadku

Zaburzenia emocjonalne?

artykuły

"Każda z nas czasem nie wytrzyma". Fragment książki Weroniki Nawary "W czepku urodzone"

Po prostu lubię ludzi

"Nie mam oporów przed żadną czynnością". Fragment książki Weroniki Nawary "W czepku urodzone"

Psychologia

Czy to mogą być zaburzenia psychiczne i emocjonalne?

artykuły

Jednego dnia jest się panem życia, a następnego pacjentem po udarze

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

W sieci uzależnień

Psychologia

Aktualne trendy

Popularne tematy

Artykuły na ten temat

Najnowsze pytania z tej specjalizacji

Popularni lekarze

logowanie

przypominanie hasła