Czy ze mną wszystko w porządku?
Mam 37 lat, przez 11 lat wychowywałam sama syna. Od trzech lat jestem związana z mężczyzną, którego kocham, przynajmniej tak myślę, a może to strach przed samotnością. Obecnie jestem z nim w ciąży, nie mamy ślubu, chociaż raz on coś o nim wspominał, ale to było takie nic nie znaczące. Do dnia dzisiejszego temat ten nie wraca, a wśród jego rodziny krąży plotka, że to ja nie chcę ślubu.
Są momenty, że sama się zastanawiam czy to ja faktycznie nie chcę czy on ma inne plany, poprostu mnie zostawić. Kiedy dowiedział się, że jestem w ciąży i to zagrożonej powiedział, że jeżeli nie ma dziecka to nie będzie też i jego. Muszę urodzić za wszelką cenę. Od momentu kiedy jestem w ciąży, odsunęli się ode mnie wszyscy: moja rodzina, znajomi. Jestem sama, nie mam ochoty nigdzie wychodzić. Z ojcem mego dziecka też nigdzie nie wychodzę, zresztą nigdy nie chodziliśmy nigdzie. Mam wrażenie, że on się mnie wstydzi, a jest ze mną tylko dlatego, że jestem w ciąży. Jeżeli nie urodzę, bańka mydlana pęknie i zostanę znowu sama z synem. Ostatnio nawet proponował mi, żebym już go podała o alimenty to będę dostawać świadczenia jako matka samotna i na drugie dziecko. Jestem załamana, są dni że nawet ubierać mi się nie chcę. Chodzę od okna do okna i czegoś szukam, nie mam ochoty nawet żeby żyć.
Proszę o pomoc.
