Depresja u córki po rozstaniu z partnerem

Moja córka od kilku miesiecy jest zalamana,nie układa sie jej w pracy,rozstała sie z chłopakiem.Ma 30 lat i jest sama.Sytuacja finansowa u nas też się pogorszyła i nie mozemy jej za wiele pomóc.Ma brata ,któremu powodzi się bardzo dobrze.Sama mówi ,ze jest szmatą bezwartościowym czlowiekiem.Mieszka 300km od nas.Nie chce z nami rozmawiac przez telefon nie chce takze zeby do niej Przyjezdżać.Co mamy robić jechać czy nie .Prosze o radę.

KOBIETA, 59 LAT ponad rok temu

Depresja Psychoterapia indywidualna Psychologia Rozstanie Dziecko

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Mogą Państwo namawiać córkę na skorzystanie z profesjonalnej pomocy - u psychologa, psychoterapeuty.

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

to rozległy i wielowątkowy temat.odpowiedź na portalu niewiele pomoże,polecam konsultacje u DOŚWIADCZONEGO TERAPEUTY (moża też pracowac na skypie).pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Depresja - co to jest i jak to leczyć – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jak się zachowywać podczas wizyty u córki chorującej na depresję? – odpowiada Piotr Bochański
Czas leczenia depresji ze stanami psychotycznymi – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Depresja psychiczna spowodowana śmiercią żony – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy leczenie nerwicy i depresji poprzez hipnozę jest efektywne? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Załamanie po rozstaniu z partnerem – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Napięcie przedmiesiączkowe a nerwica i agresja – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Leczenie osobowości mnogiej – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Depresja i stan po operacji tętniaka mózgu – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy istnieją tabletki na powstrzymanie uzależnienia od alkoholu? – odpowiada Piotr Bochański

artykuły

Pomoc psychologiczna w związku z epidemią koronowiursa. Nasi eksperci czekają na Twoje pytania

Rozwijająca się epidemia koronawirusa przyczyniła

Państwo porzuca niepełnosprawnych. Granicą jest wiek

Padaczka lekooporna i głęboki autyzm nie pozwalają

Psychoterapia online

Jestem psychoterapeutką, która większości swoich k

Mój partner ma depresję

Witam. Mam 20 lat i starszego od siebie partnera o 10 lat. Mój chłopak ma 30 lat, stracił w wypadku przyjaciela, którego traktował jak brata, od wypadku minęło 9 miesięcy i praktycznie w ogóle nie rozmawiamy na ten temat. Praca, pewne przedmioty, to, że mieszkał po sąsiedzku i bywał codziennie oraz msze w intencji zmarłego (nigdy nie opuścił i nie opuściłby żadnej) przypominają o tym wszystkim. Starałam się wspierać chłopaka, jesteśmy ze sobą od 4 lat, więc dostrzegam wszystkie zmiany w jego zachowaniu.

Martwią mnie pewne objawy: spadek apetytu - partner schudł 10 kg, częste wizyty w toalecie (5 wypróżnień), izolacja od znajomych, brak chęci na jakiekolwiek wyjścia, mówi o obojętności na wszystko (koledzy, znajomi, rodzina), z nikim nie potrzebuje kontaktu i nie bardzo chce mu się spotykać. Mówi o wszystkim z humorem żeby ukryć problemy. Ucieka w pracę, chce dużo pracować, o niczym nie myśleć. Mówi, że nie chce mu się ze mną kochać, bo wydaje mu się, że to nudne, ostatnio mówi też, że nie wie czy chce być ze mną, bo zrobiłam mu się obojętna - jak jestem to fajnie, jak mnie nie ma to OK. Mówi również, że czas zatrzymał się w miejscu, że przeleciała mu wiosna i lato. Czasami mówi, że chcialby żeby brat mu powiedział co tam się stało, żeby przyszedl tak jak dawniej i powiedział o tym wypadku…

Nie wiem co robić. Próbowałam rozmawiać z partnerem o tym, żeby skorzystał z konsultacji u terapeuty, ale powiedział, że nigdzie nie pójdzie. Jesteśmy ze sobą długo, dużo poświęciliśmy, żeby być razem, przeżyliśmy wszystkie wzloty i upadki, związek na odległość… Kocham go i chcę z nim być, ale tym, że mówi, że wszystko jest mu obojętne, nawet ja, że nudne jest mówienie "kocham" i że nic mu się nie chce i nie wie czy chce być z kimkolwiek rani mnie. Boli mnie ten brak zainteresowania moją osobą, boli mnie to, że odłożył mnie na bok. Chcę mu pomóc, ale nie wiem czy nie lepiej będzie dla niego jeżeli odejdę. W końcu może doszukuję się depresji u partnera, a jego miłość do mnie po prostu się wypaliła?

Proszę, napiszcie mi co mam robić, jak mam pomóc jemu i sobie, bo ja również mam swoje problemy, a wszystko to dodatkowo mnie wyniszcza - nie śpię w nocy, myślę o nim, boli mnie brzuch… Czasami po prostu tak bardzo żałuję, że to nie ja zginęłam - on byłby szczęśliwy i ja nie czułabym tego, co czuję teraz.

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Z Pani listu wynika, że bardzo zależy Pani na partnerze i stara się Pani go wspierać. Partner stał się obojętny, mówi wiele negatywnych słów, czym Panią rani. Może to być jeden z czynników, dlaczego odczuwa Pani dolegliwości fizyczne i psychiczne.

Partner przeżywa okres żałoby po stracie bliskiego przyjaciela. Jest to trudny czas, kiedy osoby pogrążone są w żalu, przeżywają ból i cierpienie. Mają także poczucie niesprawiedliwości. Jest to czas także dużego stresu związanego z przystosowaniem i zaakceptowaniem nowej sytuacji. Żałoba ma swoje charakterystyczne etapy, jednak jej długość zależy od indywidualnych predyspozycji.

Może Pani porozmawiać ze swoim partnerem na temat jego i Pani uczuć. Mimo bólu, jaki przeżywa, nie powienien wzbudzać w Pani poczucia winy. Czasu nie możemy cofnąć, dlatego prędzej czy później on będzie musiał zaakceptować obecny stan rzeczy.

Pani też ma prawo do swoich uczuć i do własnych przeżyć. Partner jest tak skupiony na sobie, że nie zauważa tego, co dzieje się z Panią. Może go Pani o tym informować. Jeśli nie chce pomocy terapeuty, to może zechce skorzystać z pomocy telefonu zaufania. Może go Pani nadal zachęcać do skorzystania z pomocy specjalistycznej.

Zapewnia Pani partnerowi poczucie bezpieczeństwa i otacza go opieką, ale powinna Pani także zadbać o siebie i swoje potrzeby.

Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Zmarł tata mojego chłopaka - jak mu pomóc? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Mogę mieć depresję? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy mój chłopak ma depresję, czy to tylko lenistwo i robienie innym na złość? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Mój chłopak przeżył wypadek samochodowy, ale dziwnie się zachowuje. Jak mu mogę pomóc? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
To mój problem czy jego? – odpowiada Paulina Witek
Jak pomóc partnerowi z zaburzeniami DDA? – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
Czemu mój chłopak nie mówi mi, że mnie kocha? – odpowiada Magdalena Pikulska
Jak mam pomóc partnerowi, który ma nawrót depresji? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Co dolega mojemu partnerowi? – odpowiada Magdalena Pikulska
Moja koleżanka ma depresję - w jaki sposób mogę jej pomóc? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek

artykuły

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Depresja po miłości. Co roku 1200 Polaków chce się zabić po rozstaniu

Co trzecia podejmowana w Polsce próba samobójcza p

Choroba afektywna dwubiegunowa. Agnieszka opowiada, jak wygląda życie z chorobą bipolarną (ChAD)

Nawet lekarzom zdarza się mylić jej objawy z depre

Lek. Jerzy Bajko Neurolog, Szczecin

umów wizytę

prof. dr hab. med. Anna Krygowska-Wajs Neurolog, Kraków

umów wizytę

Dr n. med. Ewa Belniak Neurolog, Modliborzyce

umów wizytę

Lek. Arkadiusz Stawecki Neurologia, Sosnowiec

umów wizytę

Depresja po rozstaniu z partnerem

witam nie potrafie sobie poradzic z klotnia z partnerem on mowi ze najlepsze wyjscie to rozstanie. od chwili kiedy uslyszałam te slowa ciagle placze jest mi przykro a nawet pojawily sie mysli samobojcze. czy to depresja? nie chce go stracic kocham go

KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

Depresja Psychologia Myśli samobójcze Rozstanie

Mgr Justyna Piątkowska Psycholog, Gdynia

95 poziom zaufania

Dzień dobry!

Każdego człowieka spotka w życiu kilka trudnych momentów - rozstanie z partnerem, a nawet rozwód, kilka kłótni z najbliższymi, utrata pracy, choroba, trudniejszy okres finansowy, śmierć w rodzinie itp. Takie kryzysy są niejako naturalne i wpisane w losy każdego z nas. Również naturalne jest to, że trudne wydarzenie wywołuje trudne emocje. Ma Pani prawo do smutku, rozpaczy, żalu, łez, złości. Nie każda rozpacz to depresja. Nie każda żałoba to depresja. Jeśli jednak czuje Pani, że przeżywa obecną sytuację nadmiernie, nie radzi sobie z nią sama, nie ma lub nie przyjmuje Pani wsparcia rodziny i znajomych lub Pani życie i zdrowie jest zagrożone (zaniedbuje się Pani, izoluje, pojawiają się myśli samobójcze) warto skorzystać z profesjonalnego wsparcia i pomocy. Proszę rozważyć wizytę u psychologa.

Pozdrawiam!

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Zachęcam do skorzystania z pomocy psychologa. W momentach kryzysu wsparcie, pomoc i obiektywne spojrzenie mogą być światłem w tunelu. Mogą tez pomoc w zmianie, która często wpływa na to, jak postrzegają nas inni (także partnerzy), a także by więcej podobne trudności się nie powtórzyły.

Maria Fraszewska Psycholog, Zielona Góra

62 poziom zaufania

Witam. Rozumiem, że do rozstania nie doszło i jeszcze wszystko się może zdarzyć. Myślę, że warto by było, aby sięgnęła Pani po pomoc i wsparcie psychologa, psychoterapeuty. Opracowała program działania odzyskiwania męża. Może tez przydałyby się Wam razem spotkania z psychologiem negocjatorem małżeńskim? Pozdawiam