Dlaczego ciągle jeszcze tyję?
Mam 20 lat, 165 cm wzrostu i 63 kg wagi. Jeszcze niecały rok temu ważyłam dziesięć kilo mniej. Zawsze mogłam jeść co chciałam i nie tyłam, utrzymywałam stałą wagę 52-54 kg. Zaczęłam przybierać na wadze po tym, jak z powodu stresu, nie jedząc nic, schudłam prawie 5 kg w 3 dni.
Potem wróciłam do normalnego jedzenia. Nie zauważyłam, że zaczęłam tyć. Dotarło to do mnie gdzieś w czerwcu, gdy zobaczyłam na wadze 59 kg. Zaczęłam uważać na to, co jem. Nie chciałam stosować żadnych diet, bo nie zależy mi na schudnięciu o połowę w tydzień. Byłam nastawiona na wolny, ale zdrowy powrót do dawnej wagi.
Zaczęłam biegać (choć nieregularnie), jeść śniadania, wykluczyłam pieczywo (z wyjątkiem pełnoziarnistego), nie jadam ziemniaków, makaronów (raz na jakiś czas, tj. ze dwa, trzy razy w miesiącu jem pełnoziarnisty), słodyczy, drożdżówek. Zaczęłam zwracać uwagę na kalorie, licząc je wydaje mi się, że zjadam średnio 1500 kcal dziennie, piję średnio 4 kubki zachwalanej czerwonej herbaty dziennie.
Jem dużo warzyw, ryby, bardzo często kurczaka i indyka. Wszystko robię na parze. Żadnego smażenia, żadnych panierek. Stąd moje pytanie - jakim cudem przykleiły się do mnie kolejne 4 kilogramy?
Nie mówię, że jestem święta i nie łapią mnie czasem grzeszki, ale nie mogę uwierzyć w to, co się dzieje. Wyglądam jak słoń, wszyscy wokół się dziwią. Czuję się fatalnie. Większość osób odstawia same słodycze i już chudnie, a ja mam takie problemy! Nie wierzę. Powinnam już dawno wrócić do swojej dawnej wagi.
Co się dzieje? Nie mam już sił...
