Dlaczego mama ma takie huśtawki nastroju?

Moja mama ostatnio bardzo się zmieniła. Ma bardzo silne huśtawki nastroju. Jej stany są bardzo ekstremalne, z głębokiej rozpaczy bardzo szybko przeistaczają się w skrajną, niewytłumaczalną wręcz radość. Tym stanom towarzyszy bezustannie poczucie osamotnienia.

Mój ojciec odszedł od nas 10 lat temu, brat ożenił się i wyprowadził z domu jakieś 3 lata po ojcu, a ja już od 5 lat mieszkam poza domem. Mój brat nie kontaktuje się z mamą często, nad czym ona bardzo ubolewa, natomiast ja miałam z nią bardzo dobry kontakt. Od pewnego czasu mam stałego partnera, z którym planuję wspólną przyszłość. Jednak moja mama nie wydaje się cieszyć moim szczęściem.

Wydaje mi się, że jej stan osamotnienia pogłębił się jeszcze bardziej. Próbowałam z nią o tym rozmawiać, ale ona uważa, że nie ma żadnego problemu. Proszę o pomoc.

KOBIETA ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Mgr Małgorzata Wierzbicka Pedagog

40 poziom zaufania

Witam serdecznie!

Widzę, że bardzo martwi się Pani o swoją mamę i o to, co teraz przeżywa. Nie wiem, w jakim wieku jest Pani mama, ale być może jest tak, że za jej zmiany nastrojów odpowiadają zmiany hormonalne, jakich teraz doświadcza. Prawdą jest również to, że samotność może być uciążliwa. Sprzyja wielu przemyśleniom, rozmyślaniom o przeszłości, co niekoniecznie przynosi pozytywne emocje.

Bardzo ważnym uczuciem jest potrzeba bycia potrzebnym, której Pani mama teraz nie doświadcza, widząc, że jej dzieci radzą już sobie same i nie potrzebują już tak bardzo jej pomocy. Myślę, że dobrze byłoby, aby Pani i brat próbowali nieco włączyć mamę w swoje życie, sprawiając by poczuła się potrzebna. Nawet jeśli jest Pani już zdecydowana w jakieś kwestii, proszę zapytać mamę o zdanie, by poczuła, że jest Wam do czegoś jeszcze potrzebna. Dobrze byłoby czasem wybrac się z nią na zakupy, na kawę, do kina. Po prostu znaleźć dla niej trochę czasu.

Proszę pomóc mamie znaleźć sobie jakieś zajęcie. Być może jest coś, co kiedyś lubiła robić, ale nie miała na to czasu, jakieś pasje, zainteresowania, hobby, a teraz byłby na to czas. Może zaproponować mamie, by spróbowała zrobić coś dla siebie, jakiś fryzjer, kosmetyczka. Chodzi o to, by mama nauczyła się organizować sobie czas. Może zachęcić ją, by odnowiła jakieś znajomości, "wyszła do ludzi".

Jeśli jej trudności będą się pogłębiały, proponuję zachęcić mamę, by odwiedziła psychologa, który pomoże jej inaczej spojrzeć na otaczającą ją rzeczywistość i nauczy czerpać z życia radość.

Pozdrawiam serdecznie.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Dlaczego krzyczę na mamę? – odpowiada Mgr Małgorzata Wierzbicka
Jak przekonać mamę, że muszę poddać się leczeniu? – odpowiada Magdalena Pikulska
Jak pomóc mamie? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Moja mama oddaliła się od nas - co robić? – odpowiada Magdalena Pikulska
Moja mama jest bardzo nerwowa, nie możemy się dogadać - co robić? – odpowiada Paulina Witek
Jak rozwiązać problem z mamą? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak namówić bliską osobę na wizytę u psychologa? – odpowiada Magdalena Pikulska
Dlaczego nikt nie chce mnie zaakceptować? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk
Boję się, że mama rozwali mój związek. Jak mam z nią rozmawiać? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Huśtawki nastrojów, drażliwość - co się ze mną dzieje? – odpowiada Agnieszka Jamroży

artykuły

Podarować osamotnionym seniorom Wigilię. "Pani Asia ma wiele wspólnego z naszą zmarłą mamą. Może Bóg tak chciał, żebym mogła lepiej ją zrozumieć"

- Może Bóg tak chciał, żebym mogła lepiej ją z

Samotność a depresja

Samotność jest uczuciem wyobcowania, poczuciem bra

Ola ma łysą głowę i wielki uśmiech. Postanowiła w końcu być sobą

Ola ma 24 lata i łysą głowę, która wzbudza zainter

Dlaczego pogłębiły mi się huśtawki nastrojów?

Witam. Przychodzę do Państwa z pytaniem dotyczącym poniekąd psychologii. Otóż od pewnego czasu (mam tu na myśli około 1.5-2 miesiące) pogłębiły mi się huśtawki nastrojów. W szkole, w towarzystwie znajomych niemal nigdy nie jestem smutna, wszystko pojawia się w samotności. Samemu nie potrafię być szczęśliwa. Moją główną myślą jest jak mogę zniknąć z tego świata nie marnując i nie smucąc innych. Wiem jednak, że ten smutek będzie chwilowy, a każdy w końcu poczuje ulgę po moim zniknięciu. Jestem okropnym ciężarem, nie tylko dla innych, ale i dla siebie, brzydzę się sobą. Mam nieodpartą chęć odcięcia się od innych, stąd jednym z moich zajęć jest usuwanie znajomych z portali społecznościowych. Dwa lata temu zwierzyłam się mamie, że od czasów podstawówki widzę/słyszę rzeczy, których nie ma, były to zazwyczaj osoby, których się bardzo bałam będąc sama w domu. Po niedługim czasie skierowano mnie do psychologa, zaś ten do psychiatry, który stwierdził zaburzenia dysocjacji. Wczorajszy dzień był dla mnie kulminacją wszystkiego, bo pomimo niechęci do siebie ja dalej pragnę żyć, życie jest piękne i właśnie te myśli się nieustannie kłócą. Mianowicie, wczoraj kąpałam się ponad 3 godziny niemal wyłącznie patrząc w sufit. W pewnym momencie po prostu wzięłam słuchawkę i wąż od prysznica, oplotłam nim szyje i pochylając się próbowałam się powiesić. Wiedziałam, że nic mi się nie stanie, ponieważ siedziałam, ale przeraziłam się, kiedy nawet nie zauważyłam przejścia z momentu, kiedy czułam tylko mrowienie w ustach do chwili, kiedy robiło mi się ciemno przed oczami. Po tym wszystkim postanowiłam poszukać gdzieś pomocy. Nie chcę się nikomu wyżalać, bo nie lubię obciążać i zanudzać innych, więc piszę tutaj anonimowo.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Konsultacje psychologiczne Zaburzenia nastroju Drętwienia i mrowienia Uczucie samotności Psychiatria Psychologia Problemy psychologiczne

mgr Anna Zawrzel Psychologia, Katowice

60 poziom zaufania

Szanowna Pani,

Bardzo Pani współczuję cierpienia, które Pani przeżywa. To dobrze, że szuka Pani dla siebie pomocy. Objawy, które Pani opisuje są bardzo poważne i zdecydowanie wymagają wsparcia medycznego oraz psychologicznego. Chciałabym powiedzieć, że biorąc pod uwagę ich intensywność, jestem pod wrażeniem, jak bardzo walczy Pani o swoje szczęście i zdrowie. Objawy, które Pani opisuje mogą wskazywać na szereg różnych dolegliwości - rzetelnej diagnozy w Pani przypadku może się podjąć tylko lekarz psychiatra. Nie mniej jednak to co Pani opisuje brzmi depresyjnie, a depresja ma do siebie to, że zaburza zdolność oceny siebie i świata u osoby na nią cierpiącej. Maluje cały świat czarnymi kolorami. Z całą pewnością nie jest Pani "okropnym ciężarem" - takie myśli to myśli wywołane przez depresję.
Proszę jak najszybciej poszukać dla siebie pomocy. W pierwszej kolejności proszę skierować się do lekarza psychiatry, który dokona oceny Pani stanu i wdroży odpowiednią farmakoterapię. Powinna Pani odczuć wówczas ulgę. Kolejnym krokiem jest podjęcie psychoterapii u doświadczonego terapeuty. Integracja leczenia psychiatrycznego z psychoterapią daje największe szanse na poprawę stanu zdrowia.
Życzę Pani powodzenia.

Mgr Agnieszka Galas - Konsor Psychologia

60 poziom zaufania

Koniecznie proszę zgłosić się do psychiatry, lub na oddział szpitalny. Powinna również poinformować Pani najbliższych o swojej sytuacja, szczególnie rodziców. Mam wrażenie, ze mama rozumie panią i stara się jakoś pomóc.
pozdrawiam

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Zacznę od podziękowania Pani, za zaufanie, że zechciała Pani do Nas napisać.

Ucieszyło mnie, że pomimo wszystko, podjęła Pani decyzję, by zawalczyć o siebie
i satysfakcjonujące Panią piękne życie.
A to jest możliwe!
Nie mam wątpliwości, że ma Pani w sobie dużo sił i gotowości, by poprawić swoje funkcjonowanie w relacji z samą sobą (w samotności) i z Innymi.
Domniemam, że dwa lata temu nie udało się Pani skorzystać optymalnie z pomocy psychologicznej i psychiatrycznej.

Opisane przez Panią symptomy sygnalizują silne przeżywanie samotności i komunikują Pani, żeby zadbała Pani o siebie, sięgając po potrzebną Pani pomoc do Poradni Zdrowia Psychicznego, celem podjęcia terapii (Z Mamą, jeśli nie ma Pani ukończonych 18 lat).

Tak więc proszę nie czekać i już dziś może Pani skorzystać z bezpłatnego Kryzysowego Telefonu Zaufania, nr 116 123, czynnego codziennie, w godz.
14.00-22.00, gdzie może Pani otrzymać wskazówki
i potrzebną Pani pomoc psychologiczną (jest to oferta dla Osób dorosłych).

A jeśli nie jest Pani pełnoletnią, to ma Pani możliwość skorzystania z bezpłatnego Telefonu Zaufania dla Dzieci i młodzieży, nr 116 111, czynnego od poniedziałku do soboty, w godz. 12.00-20.00.

Z przesłaniem dla Pani tego, czego Pani najbardziej teraz potrzebuje,
irena.mielnik.madej@gmail.com

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, to dobrze że szuka Pani pomocy. Proszę skorzystać z konsultacji psychiatrycznej, psychologicznej w Ośrodku Zdrowia Psychicznego. Jeżeli odczuwa Pani trudności z poradzeniem sobie z tą sytuacją, ma myśli samobójcze, może zgłosić się Pani o pomoc bezpośrednio w szpitalu.
Pozdrawiam serdecznie
Dorota Nowacka
psycholog
rejestracja@psycholognowacka.pl
www.psycholognowacka.pl

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak mam leczy myśli samobójcze? – odpowiada Mgr Anna Bernatowska
Huśtawka nastrojów i cięcie się – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Dlaczego od dawna nic mnie nie cieszy? – odpowiada Mgr Bożena Waluś
Zaburzenia nastroju u przyjaciela – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Depresja typu anorektycznego – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Jak poradzić sobie po utracie przyjaciela? – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Jak pozbyć się myśli samobójczych? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Odejście od myśli samobójczych – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jak przywrócić chęć do życia? – odpowiada Dr Małgorzata Mazurek
Częste zmiany nastroju, gonitwa myśli, rozkojarzenie i podejrzliwość – odpowiada mgr Małgorzata Danielewicz

artykuły

Gdzie szukać pomocy w depresji?

Chorzy na depresję potrzebują pomocy już w początk

Depresja po miłości. Co roku 1200 Polaków chce się zabić po rozstaniu

Co trzecia podejmowana w Polsce próba samobójcza p

Samobójstwa: Dlaczego mężczyźni przeważają w statystykach?

- Polska należy do krajów w Europie, gdzie prz

Lek. Wiesław Łuczkowski Neurologia, Wrocław

umów wizytę

Lek. Jolanta Charewicz Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Michał Morąg Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Dr n. med. Tomasz Kucmin Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Ciągłe huśtawki nastroju

W nocy nie mogę spać,jestem poddenerwowana, w głowie ciągle natłok negatywnych myśli.

Nic mnie nie cieszy, jestem zła na wszystko, krzyczę na dziecko (potem tego żałuję), myślę o samobójstwie i już wybieram datę, kiedy i jak, jednak gdy leżę koło synka i patrzę jak on śpi, to myślę, że nie mogę tego zrobić. Jednego dnia mam dosyć wszystkiego, a innego mam wielkie plany na przyszłość. Jestem rozbita, mam niecałe 30 lat.

Wiem, że tym, co się dzieje niszczę moją rodzinę, nie potrafię dogadać się z mężem, on mnie nie rozumie. Proszę o pomoc.

KOBIETA ponad rok temu

Psychiatria Zdrowie psychiczne

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Utrzymujące się myśli samobójcze, wahania nastroju i zaburzenia snu są niepokojącymi objawami. Powinna Pani skonsultować się z lekarzem psychiatrą. Po zdiagnozowaniu będzie on mógł rozpocząć leczenie.

Ważne, żeby zdecydowała się Pani jak najszybciej na taką wizytę, gdyż te objawy będą się nasilać. Problemy emocjonalne będą także rzutować na Pani życie rodzinne i rozbijać je. Szybkie zareagowanie w tej sprawie może poprawić zarówno Pani samopoczucie, jak i relacje w rodzinie.

Pozdrawiam