Dlaczego odczuwam coraz większy dyskomfort psychiczny?
Witam. Zwracam się do Państwa z prośbą o poradę i wsparcie. Mam 19 lat, studiuję w Poznaniu. Jestem na pierwszym roku studiów. Nienawidzę tego miasta i tego, że mieszkam z obcymi osobami. Próbowałam się przekonać, że wszystko będzie dobrze, ale odczuwam coraz większy dyskomfort psychiczny i czuję, że popadam w stany depresyjne i lękowe. Studia także nie spełniają moich oczekiwań - lubię kierunek, lecz większość przedmiotów kompletnie się z nim nie pokrywa i muszę uczyć się rzeczy zupełnie niepotrzebnych, co bardzo mnie dołuje. W Toruniu mogłabym od przyszłego roku rozpocząć bardzo podobny kierunek, lecz ze znacznie korzystniejszym planem zajęć i blisko domu - bez problemu mogłabym dojeżdżać. Myślę, że byłoby to bardzo dobre rozwiązanie. Jednak zawsze byłam najlepszą uczennicą i moja rodzina nawet nie chce o tym wszystkim słyszeć. Obrażają się na mnie, ranią dotkliwie mówiąc o mojej nieodpowiedzialności i głupocie. Nie potrafią zaakceptować faktu, że mogę stracić rok, bo przecież w oczach wszystkich powinnam być zawsze perfekcyjna. Wykańcza mnie ten brak wsparcia z ich strony. Nie wiem, co robić - podążać za marzeniami, czy słuchać ich i męczyć się na studiach, które nie dają mi żadnej satysfakcji. Jestem załamana, błagam o pomoc.
Pozdrawiam.
