Witam. Mam 23 lata i przez własną głupotę stałem się impotentem o podłożu psychogennym. Zaczeło się 6 lat temu. Bardzo rzadkie masturbacje, z czasem coraz częstsze, aż człowiek nie wiedział kiedy, wpadł w nałóg. Najgorsze jest to, że od około 7 miesięcy przy mastrurbacji nie mam erekcji albo mam znikomą. To jest traumatyczne przeżycie dla mnie, być impotentem w tak młodym wieku, ale to nie jedyny powód tego, co mi teraz dolega. Rzeczywiście na początku masturbacja była tylko sporadyczna ,celem jej była i przyjemność i rozładowanie seksualnego napięcia, wiadomo jak w tym wieku działają hormony. I w sumie na tym by się to skończyło, ale jest, jak jest. Dlaczego? W wieku 18 lat zakochałem się, uwaga, bo to ważne, "z wzajemnością" i wszystko pieknie trwało, kiedy to moja była zobaczyła mnie bez koszulki. Mam obfity zarost klatki piersiowej i brzucha i raptem się odkochała, i oszczędzę sobie, i nie opiszę jej dialogów skierowanych do mnie odnośnie tego owłosienia. Dlatego masturbacja trwała dalej. Była zarazem przyjemnością i ucieczką od urazu psychicznego. Następna dziewczyna zostawiła mnie z tego samego powodu (miałem lat 19). Oczywiście do tego stwierdziła, że 14,5-centymetrowy penis podczas erekcji to dla niej obraza i mnie dodatkowo wyśmiała (masturbacja ciąg dalszy). Dziś jestem wrakiem faceta. Dodam, że jestem przystojny, zabawny i inteligentny, niestety, ten "trawnik " na klatce i brzuchu, to w tych brutalnych czaszach kompletna klęska. Bo taka jest prawda, że kobiety brzydzą się takimi facetami. No, może znalazłaby się jedna na sto kobiet, której by to nie przeszkadzało. W znacznym stopniu ograniczyłem kontakty z kobietami, no bo wiem, jak to się skończy.Teraz jestem przez to wszystko impotentem. Jednym słowem, wrak faceta. Czy jest możliwość, że gdy zaprzestanę masturbacji i wszystkiego, co z nią związane (oglądane filmów pornograficznych), to czy mi to przejdzie? Czy pełna erekcja powróci?