Kobieta 24 lat .Objawy to: brak apetytu, ciągłe zmęczenie, wieczny smutek, brak uśmiechu i radości, brak zainteresowania tym co dzieje się dookoła, niechęć do codziennych czynności, obojętność. Brak poczucia własnej wartości.Trudny kontakt z rodziną, zamykanie się w sobie, nerwowość. Proszę o radę jak można pomóc, mój kontakt z córką jest bardzo trudny.
Witam serdecznie
Po pierwsze należy próbować uświadomić córce że jej stan odbiega od normalnego, ale nie należy prowokować poczucia winy, nie przytaczać przykładów innych ludzi którzy sobie lepiej radzą lub są “szczęśliwsi”. Proszę spróbować przekonać córkę, iż jej stan może wynikać z choroby, niezawinionej przez nikogo, i jako choroba może być skutecznie leczona. Proponuję zainicjować spokojną rozmowę, nieograniczoną czasowo. Proszę powiedzieć córce, iż się Państwo o nią martwicie, i że chcecie jej pomóc.
Pozdrawiam i życzę powodzenia w próbie przekonania córki.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
