Witam serdecznie. Zwykle sytuacja, o której wspominasz wynika z chęci dalszej opieki rodziców nad swoją pociechą. Napisałem ''pociechą'', ponieważ rodzice zawsze będą traktować swoje dzieci jakby one były nadal dziećmi. Ten problem możesz rozwiązać tylko i wyłącznie poprzez rozmowę. Stopniowe wprowadzenie w temat aż wreszcie przedstawienie im swojego partnera.
Witam serdecznie!
Pani rodzice najprawdopodobniej martwią się o Panią i chcą dla Pani jak najlepiej. O ile troska rodzicielska jest uzasadniona, kiedy dziecko jest „małe”, o tyle na etapie, na jakim obecnie się Pani znajduje, źle pojęta miłość rodzicielska może przysporzyć więcej problemów niż pożytku. Rozumiem, że Pani rodzice boją się, by nie popełniła Pani jakiegoś życiowego błędu, by nikt Panią nie skrzywdził, by z powodu związku z mężczyzną nie zaniedbała Pani innych ważnych sfer w swoim życiu (praca, studia itd.). Jest jednak Pani dorosłą kobietą i ma Pani prawo do bycia szczęśliwą, do bycia w związku z mężczyzną, na którym Pani zależy. Zachęcam Panią do szczerej, otwartej rozmowy z rodzicami. Proszę stopniowo oswajać rodziców z myślą, że ma Pani partnera. Najwyższy czas, by zrozumieli, że nie jest Pani małą dziewczynką, którą muszą nieustannie kontrolować, że jest Pani autonomiczną, niezależną jednostką, która ma prawo do własnych znajomych, przyjaciół, chłopaka, do samodzielnych decyzji, wyborów, do swojej własnej przestrzeni życiowej. Taka rozmowa jest również potrzebna Pani, by przestała Pani odczuwać poczucie winy i lęku przed tym, że robi Pani coś wbrew rodzicom, że Pani decyzje mogą się im nie spodobać, że ich Pani rozczaruje.
Pozdrawiam i życzę powodzenia!
Witam,
Czego najbardziej się boisz? A może spróbuj postawić się w sytuacji Rodziców i ustal czego Oni mogą się obawiać najbardziej. Potrafisz wyeliminować, lub przynajmniej zredukować ich obawy?
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
