Jak rozpocząć rozmowę z koleżanką na temat jej blizn?

Witamy serdecznie,

widok blizn może rzeczywiście budzić niepokój i wskazywać, że koleżanka mogła się samookaleczać, choć nie można tego stwierdzić na pewno bez rozmowy. Ważne jest podejście delikatne i pełne szacunku, bez osądzania. Można zacząć rozmowę pytaniem o samopoczucie, np.: „Martwię się o Ciebie, wszystko u Ciebie w porządku?” albo „Chcę Cię wesprzeć, czy mogę w czymś pomóc?”. Chodzi o to, aby otworzyć rozmowę, dać jej poczucie bezpieczeństwa i okazję do podzielenia się tym, jeśli chce.

Więcej informacji na podany temat można znaleźć w treściach, do których odsyłam poniżej:

https://portal.abczdrowie.pl/samookaleczanie-sie-a-depresja

Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.

Dzien dobry,



To bardzo ważne, że Pani to zauważyła i że chce Pani z troską podejść do koleżanki. Takie rozmowy są delikatne, ale mogą być ogromnym wsparciem – często to właśnie jedno pytanie od osoby, która szczerze się martwi, staje się początkiem ulgi i szukania pomocy.



Kilka wskazówek, jak można zacząć:



1. Wybór momentu



najlepiej na osobności, w spokojnym miejscu, gdzie koleżanka nie poczuje się oceniana ani „wystawiona na widok publiczny”.



nie w biegu ani przy innych znajomych.



2. Jak zacząć rozmowę



Można użyć języka troski, a nie oceny:



„Chciałabym z Tobą o czymś porozmawiać, bo się o Ciebie martwię.”



„Zauważyłam Twoje blizny… Nie wiem, czy chcesz o tym rozmawiać, ale jestem przy Tobie, jeśli chcesz coś powiedzieć.”



3. O co pytać (na początek)



„Jak się teraz czujesz?”



„Czy jest coś, co Cię ostatnio bardzo obciąża?”



„Czy mogę jakoś Cię wesprzeć?”



Ważne: nie dopytywać od razu o szczegóły („dlaczego to zrobiłaś?”, „jak to się stało?”) – to może wywołać poczucie winy albo wstydu. Najpierw liczy się pokazanie, że nie jest sama.



4. Co oznacza, że nie zakrywa blizn?



To może znaczyć różne rzeczy:



że pogodziła się z ich widocznością,



że to forma wołania o pomoc,



albo że nie czuje już potrzeby ich ukrywania.

Nie ma jednej odpowiedzi – dlatego tak ważna jest rozmowa.



5. Czego unikać



nie bagatelizować („inni mają gorzej”, „dasz radę”)



nie moralizować („nie powinnaś tak robić”)



nie naciskać – jeśli nie chce rozmawiać, wystarczy dać sygnał: „OK, rozumiem, ale wiedz, że zawsze możesz do mnie przyjść”.



6. Kiedy reagować pilnie



Jeśli w rozmowie powie, że ma teraz myśli samobójcze albo że planuje coś zrobić → to sytuacja nagła. Wtedy nie zostaje Pani z tym sama: można poprosić dorosłych, bliskich, a w razie ryzyka zadzwonić na 112 lub skierować ją do całodobowych numerów pomocowych (116 123 – Telefon Zaufania dla Dorosłych, 116 111 – dla młodzieży).



Najwazniejsze to nie idealne słowa, tylko autentyczne pokazanie, że Pani ją widzi i że Panią to obchodzi. Nawet proste zdanie: „Zauważyłam Twoje blizny i martwię się o Ciebie” może otworzyć drzwi.