Jak się nauczyć podejmowania decyzji?

Mam bardzo duże problemy z podejmowaniem decyzji.Ciągle czuję się przygnębiony.Podczas pracy praktycznie wszystko mnie rozprasza.Łatwo się denerwuję.Bardzo łatwo się stresuję.Mam problemy z apetytem i ze snem.Nie wiem co chcę robić.Ciągle mam uczucie znudzenia.Czuję się samotny,pusty i opuszczony.Czuję, jakby wszystkie moje emocje kumulowały się we mnie.Ciągle jestem wewnątrz smutny.Mam ochotę wrzeszczeć i płakać.Szybko tracę chęci.Mimo tego,że mam znajomych czuję się samotny.Chciałbym zniknąć.
MĘŻCZYZNA, 19 LAT ponad rok temu

Witam,

trudności łatwiej jest przezwyciężać z pomocą specjalisty, namawiałabym Pana do zastanowienia się i podjęcia decyzji odnośnie psychoterapii, pomoc psychologa/psychoterapeuty nie zaszkodzi.

Pozdrawiam serdecznie

0

Witaj,

Mówisz o bardzo trudnych dla siebie sprawach. Objawy, które Ci towarzyszą są bardzo obciążające i bolesne. Nie masz na nic ochoty, łatwo się zniechęcasz, jest Ci źle, czujesz się samotny, najchętniej schowałbyś się gdzieś.
Wszystko, co opisujesz wskazuje na zaburzenia nastroju, najpewniej depresyjne. Nie chcę jednak stawiać diagnozy, gdy Cię nie znam.
Polecam wizytę u psychiatry w celu dokonania diagnozy oraz podjęcie psychoterapii u terapeuty, gdzie będziesz mógł popracować nad poprawą funkcjonowania i zniwelowaniem objawów, które Ci towarzyszą.

Zapraszam na rozmowę.
Pozdrawiam serdecznie,
Magdalena Rachubińska
PSYCHOLOG, PSYCHOTERAPEUTA

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Problem z podejmowaniem decyzji

Mam problem z podejmowaniem decyzji. Jeśli np. chcę się wybrać z chłopakiem na imprezę albo gdzieś jechać zawsze myślę, że nie wiadomo co się tam stanie, że ktoś nas napadnie itp. coraz częściej gdzieś chcemy wychodzić, ale przeze mnie nie damy rady, ponieważ blokują mnie te myśli że nie wiadomo co się stanie. Mam 19 lat, jak byłam młodsza nie obchodziło mnie to co się stanie, szłam i tyle - po prostu. Wiem że on siedzi w mojej głowie (ciało chce iść, ale głowa na to nie pozwala).
KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu
Mgr Anna Rossa Psycholog, Katowice
44 poziom zaufania

A czy przypadkiem ten lęk nie zaczął się, gdy stworzyła Pani związek z chłopakiem?
Być może po prostu czegoś się Pani boi i nie jest to uświadomione. Pewne lęki możemy nawet dziedziczyć w genach. Może się Pani zastanowić, czego bali się rodzice, dziadkowie.
Dość prawdopodobne jest również to, że nie tyle boi się Pani wyjść na imprezę, co wyjść z domu rodzinnego. Wiele młodych osób przeżywa lęk, oddalając się od swoich rodziców. Polecam omówić to szerzej z terapeutą, ponieważ przyczyny mogą być bardzo różne.

0

Witam Panią serdecznie. Problem jaki Pani opisuje jest nierzadki u osó w Pani wieku. Bardzo trudno jest jednoznacznie mówić o jego przyczynach, bo potrzebny byłby do tego pełen wywiad z Panią. Można jednak sądzić, że myśli, które Panią dręczą wynikają z lęku przed separacją od rodziców, przed oddzieleniem się i zbudowaniam autonomicznej, dojrzałej, dorosłej osobowości. Drugą płaszczyzną problemu jest zapewne to, że buduje Pani związek ze swoim chłopakiem, który teraz ma zająć miejsce rodziców,a związek ten ma być intymny i niezależny od nich. Te wszystkie naturalne i adekwatne do wieku procesy czesto łączą się z wieloma lękami i uczuciami (np. z poczuciem winy wobec rodziców). Jeżeli w pewnym momencie nasza psychika nie może poradzić sobie z towarzyszącym temu napięciem pojawiają się lęki, często dotyczące wychodzenia z domu. Proszę zauważyć, że odchodząc od rodziców w stronę chłopaka właśnie w przenośni "wychodzi Pani z domu". To taż tłumaczy fakt, że lęki pojawiły się u progu dorosłości, a nie było ich wcześniej (bo wcześniej była Pani małą dziewczynką - córeczką rodziców). Jeżeli te lęki nie są bardzo nasilone, nie trwają zbyt długo jest możliwe, że Pani psychika sama się z nimi upora. Jeśli natomiast są dla Pani już dużym utrudnieniem należy podjąć psychoterapię u doświadczonego terapeuty. Ja polecam szczególnie terapię psychodynamiczną lub analityczną. Myślę, że podejmując terapię w dosyć krótkim czasie pozna Pani źródło swoich lęków, a omawiając je z terapeutą pokona je Pani. Życzę powidzenia. Małgorzata Danielewicz

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak nauczyć się podejmować decyzje?

Dlaczego moje życie jest takie beznadziejne? Mam 20 lat, miałam zamiar otwierać sklep spożywczy i studiuję ale tak naprawdę nie chcę ani tego ani tego chciałabym wyjechać do chłopaka za granice i wspólnie zbierać pieniądze na budowę domu, mama wspiera mnie we wszystkich podjętych decyzjach ale tato nie jest tak łatwy i z nim jest gorzej boję się chyba że go zawiode bo już w sumie nastawił się na ten sklep i oczywiście musi być wszystko po jego myśli, nie wiem sama co już robić, czy siedzieć w Polsce i być na utrzymaniu rodziców póki nie otworze sklepu czy rzucić wszystko i wyjechać? Trochę szkoda było by mi studiów, nie wiem sama co myśleć strasznie męczy mnie ta sytuacja, może powinnam skończyć studia i zacząć zabawę w sklep? Ale nie wiem czy się do tego nadaje a poza tym szczerze powiedziawszy taka praca nie jest szczytem marzeń chciałabym zostać agentem celnym i takie studia robię ale w Polsce nie dorobię się póki co ma swoje plany związane z własnym domem czy chociażby własną firmą pomocy...
KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Dzień dobry,
Rozumiem, że to dla Pani bardzo trudny okres w życiu i czas poważnych wyborów. Niestety nie ma przepisu na to jak nauczyć się podejmować decyzje, bo w zasadzie to nie jest umiejętność sama w sobie. Każdy człowiek musi dokonywać wyborów i każdy z pewnymi z nich ma trudności. Nikt nie jest wstanie przewidzieć w pełni własnej przyszłości i wszelkich konsekwencji każdej decyzji. Niektóre życiowe wybory niosą ze sobą straty oraz zyski i nie zawsze można przeprowadzić jednoznaczny ich bilans. Psycholog nie jest osobą, która może Pani powiedzieć, co zrobić i co konkretnie w życiu wybrać. Każdy człowiek sam bierze odpowiedzialność za własne życie i za wybory, których konsekwencje sam odczuje. Na zdolność do podjęcia dobrej decyzji wpływa wiele czynników m.in. dojrzałość, wiedza o konsekwencjach alternatyw, zdolność przewidywania, analitycznego myślenia, wgląd w siebie - dobra znajomość własnej osoby i swoich potrzeb, doświadczenie życiowe, wsparcie innych osób itd. Czynników tych jest bardzo wiele i przeważnie nie ma na to rady jak np. stać się bardziej dojrzałym, mieć więcej doświadczenia życiowego lub myśleć w bardziej analityczny sposób itp. Na ten moment mogę dać jednak Pani kilka wskazówek: 1. zachować spokój i opanowanie wobec trudnej sytuacji 2. kierować się rozumem oraz sercem (emocjami oraz poznaniem, myśleniem) 3. starać się zrobić rozeznanie we własnych potrzebach (a nie potrzebach innych) 4. starać się poznać jak najlepiej siebie (wgląd) 5. brać odpowiedzialność za własne życie 6. układać życie według własnego pomysłu i potrzeb a porady innych traktować jako cenne wskazówki z których można skorzystać lub też nie (nie czuć się zobowiązanym do wprowadzania ich w życie) 7. poznać własne marzenia i starać się je zrealizować 8. dążyć do subiektywnego poczucia bycia szczęśliwym 9. zrobić listę decyzji do podjęcia i do każdej stworzyć dwie kolumny - straty i zyski 10. żyć w teraźniejszości jednocześnie dbając o lepsze jutro dla siebie. Jest Pani bardzo młodą osobą i mam nadzieję, że uda się Pani dokonać właściwych wyborów a w razie, gdyby nie pamiętać o tym że pewne błędy życiowe można też naprawić. Dojrzałość to także zdolność akceptacji pewnych sytuacji takimi jakimi są oraz różnych konsekwencji dokonanych wyborów. Pozdrawiam serdecznie

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty