Od kilku miesięcy jestem bardzo rozchwiany emocjonalnie. Niewielki czynnik może wywołać u mnie ciężki stan, a czasem nawet żaden bodziec nie jest potrzebny. Tracę na wszystko ochotę, izoluję się od innych, co niekorzystnie wpływa na moje kontakty z bliskimi. Najchętniej nie wychodziłbym z łóżka i przespał ten okres. Nie potrafię się tego pozbyć. Nie mam pojęcia skąd to się wzięło i nie mogę sobie z tym poradzić. Proszę o pomoc.
Witam Serdecznie
Chwiejność emocjonalna może być objawem wielu zaburzeń i stanów chorobowych, nie koniecznie psychicznych. Opisuje Pan także brak chęci do podejmowania działań, izolowanie się od innych osób, brak chęci do wstawania z łóżka – rozumiem że jest to stan dla Pana nowy i nie łączy go Pan z żadną sytuacją życiową. Brak motywacji i obniżony poziom energii, zaburzenia snu, chęć ucieczki od problemów - „najchętniej nie wychodziłbym z łóżka”, apatia – mogą być objawami depresji. Kluczowe pytania to jak długo u Pana taki stan trwa? Czy występują inne objawy z grupy kluczowych objawów depresji? Czy mogą być inne przyczyny takiego stanu, np. choroby somatyczne, nadużywanie alkoholu?
Jaka jest Pan osobą, jaki jest typ Pańskiej osobowości? Czy utrudniony kontakt z bliskimi wynika z trudnością w komunikacji, nie sprawia przyjemności, wywołuje poczucie wstydu? itp. Proponuję wypełnić test dostępny na naszej stronie i gdyby wynik testu wskazywał na możliwość depresji - bezwzględnie słuszną decyzją jest udanie się na konsultację do lekarza psychiatry.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Niedojrzałość emocjonalna nie jest zaburzeniem czy
Labilność emocjonalna, inaczej niestabilność emocj
Osobowość borderline - co to jest? W ciągu ostatni
