Jak wytłumaczyć nadopiekuńczej babci, że jej zachowanie jest nie właściwe?

Mam 24 lata i od dwóch lat jestem niezależna finansowo. Mieszkam z moją mamą i dziadkami. Nie mogę już dłużej znieść tej sytuacji. Moja babcia chce wiedzieć wszystko, potrafi podsłuchać każdą moją rozmowę przez telefon. Nie mogę wyjść z domu, uprzednio nie informując gdzie idę, z kim, po co itd. Po powrocie jestem bombardowana serią pytań, typu jak było, kto był, a jakie ta koleżanka ma mieszkanie. Gdy próbuję nie opowiadać szczegółowo, tylko powiedzieć że było ok, babcia twierdzi że jestem zła, zdenerwowana, coś mi się nie udało. Gdy zamykam się wieczorem w swoim pokoju, potrafi bez pukania wejść, by pocałować mnie na dobranoc. Niejednokrotnie spokojnie mówiłam, że nie chcę tego. Niby pomagało, ale na 2, góra 3 dni. W wakacje powiedziałam że się wyprowadzam. Niby spokojnie to przyjęła, trochę płakała. Ale potem stwierdziła, że nie wie czy to się będzie finansowo opłacało, bo przecież będę co tydzień przyjeżdżała z praniem. I już zapowiedziała, że moja mama będzie do mnie co tydzień jeździła. Gdy próbowałam jej wytłumaczyć, że tego nie chce, powiedziała, że mogę się wcale nie odzywać. A jak ja się wyprowadzę, to babcia wcale mnie nie będzie odwiedzać. I jeszcze jedno. Gdy chcę coś zrobić sama, to dołoży wszelkich starań, by zmanipulować moją mamę, by np. ze mną gdzieś pojechała. No i potem wychodzi na to, że to mama chce ze mną gdzieś jechać. Np. nie mogłam sama jechać do Lublina pociągiem bo to niebezpieczne. Pomocy!

KOBIETA, 24 LAT ponad rok temu

Psychologia Turystyka

mgr Agnieszka Sulik Psychologia, Warszawa

34 poziom zaufania

Witam,
zachęcam aby spokojnie porozmawiała Pani z mamą i babcią o tej sytuacji. Jest Pani dorosłą osobą, pracującą i potrafiącą samodzielnie podejmować decyzje.
Zapewne babcia traktuje Panią jak małe dziecko i jej zachowanie jest kierowane troską ale jeżeli jest dla Pani uciążliwe to powinna Pani to powiedzieć wprost. W pewnym momencie jest tak, że babcie zaczynają żyć życiem dzieci, wnuków i prawnuków. Wynika to z tego, że ich własne życie nie jest już takie ciekawe. Przejmują się wszystkimi drobiazgami i po prostu muszą wiedzieć wszystko o wszystkich. Myślę, że na część tych zachowań babci lepiej przymknąć oko i nie zwracać większej uwagi. Starsi ludzie są sztywni i nie potrafią się zmienić nawet po przeprowadzeniu rozmowy. Może Pani poprosić mamę aby nieco uspokajała babcię i dodatkowo tłumaczyła, że nie wymaga Pani już takiej troski jak kiedyś. Może Pani ustalić z mamą pewne granice Waszego wspólnego funkcjonowania. Ważne aby nie dochodziło do spięć i konfliktów między Wami bo ta relacja napewno jest ważna dla Was wszystkich. Powodzenia!

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Z Pani relacji wynika, że Pani Babcia, pośrednio Mama nie respektują Pani granic, pomimo Pani sprzeciwu.

Zachęcałabym Panią, by zadbać o siebie i skorzystać z pracy rozwojowej z psychologiem, by umiejętnie i skutecznie zadbała Pani o swoje potrzeby.

Gdyby miała Pani życzenie rozmowy/pracy ze mną, zapraszam do kontaktu via Skype.

Z przesłaniem dla Pani spełnionego życia "po swojemu",
irena.mielnik.madej@gmail.com

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

94 poziom zaufania

Witam,

babcia nie potrafi zaakceptować Pani dorosłości, jest nadopiekuńcza - paradoksalnie chroni Panią przed dorosłością. Nadopiekuńczość wynika z dobrych intencji, jednak skutek jest zupełnie odwrotny, toksyczny - krzywdzący. Zalecałabym oddzielne zamieszkanie, babcia aktualnie stosuje szantaż emocjonalny, z czasem przyzwyczai się do sytuacji. Dorosłość to niezależność na płaszczyźnie finansowej, zdrowe relacje - pełne zrozumienia, wsparcia, wtedy życie staje się bardziej satysfakcjonujące i szczęśliwe.

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak wytłumaczyć komuś, że go nie kocham? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak mogę poprawić relacje z babcią mojego partnera? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
O czym świadczy zmiana zachowania u chłopaka? – odpowiada mgr Anna Demarczyk
Jak poradzić sobie z nieustannymi telefonami od nadopiekuńczej matki? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jak wytłumaczyć partnerce takie zachowanie? – odpowiada Redakcja abcZdrowie
Jak pogodzić się z mamą? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Jak reagować na zachowanie teścia? – odpowiada Mgr Patrycja Nosel
Niechęć babci do córki – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Złe relacje ojca z chłopakiem córki – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Zmiana zachowania u mamy – odpowiada Mgr Barbara Szalacha

artykuły

Zamień łzę cierpienia na łezkę wspomnienia

Cześć, mam na imię Karolina, Od kiedy skończyła

Uratujmy życie Mamy

Chciałabym, aby wiek w którym obecnie jestem stano

"Religa - ojciec i syn". Z Grzegorzem Religą rozmawia Mira Suchodolska

Grzegorz Religa to syn najsłynniejszego polskiego

Co zrobić z tym zachowaniem babci?

Mam dość nietypowy problem. Mam 27 lat, pracuję od 4 lat zawodowo, ukończyłam studia. Zawsze miałam więź z babcią. Ale jej zachowanie mnie teraz przeraża. Chce zebysmy razem spędzały czas, ok, nie ma sprawy. Ale ona chce zebym sie położyła koło niej na kanapie a ona będzie mnie głaskać po głowie i rękach itp. Gdy się sprzeciwiam i mówię ze to nie jest normalne , mówi mi że mi odbija, dosłownie że mnie bierze i chce się kłócić. Co z tym zrobic?

KOBIETA, 27 LAT ponad rok temu

Psychologia

Mgr Alicja Maria Jankowska Psycholog, Szczecin

63 poziom zaufania

Witam serdecznie Panią,

gratuluję że zajmuje się Pani babcią. Ale proponowałabym jednak aby poszła Pani za swoimi odczuciami i nie kładła się przy babci. Owszem, niech głaszcze Panią po ręce, ale siedząc obok niej. Babcia przypomina sobie że kiedyś była Pani małą dziewczynką i głaskanie wnusi po głowie i dłoniach było dla babci bardzo przyjemne. Obecnie, Pani jest dorosłą osobą i takie pieszczoty powinny być zarazerwowane dla mężczyzny a nie dla babci. Jeżeli Pani odwiedza babcię, przebywa z nią, to jest to wystarczająca opieka i uwaga. To głaskanie po rękach i głowie przez babcię narusza Pani seksualność i dlatego to jest nieprzyjemne. Proszę wytłumaczyć babci dokładnie, że wystarczy gdy Pani ją odwiedzi, zrobi zakupy, sprzątnie, wyjdzie na spacer. Natomiast to głaskanie o którym Pani pisze jest dosyć intymne i w tym wypadku niepotrzebne. Na powitanie "misiujemy się", ściskamy się, możemy pocałować babcię w policzek czy w rękę i to powinno wystarczyć. Jest Pani młodą kobietą i takie babcine czułości już mogą Panią denerwować. Pozdrawiam Panią serdecznie i babcię również, wszystkiego dobrego! Alicja Jankowska

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Co zrobić z takim zachowaniem babci? – odpowiada Mgr Alicja Maria Jankowska
Czy się wyprowadzić z domu pomimo sprzeciwu babci? – odpowiada Mgr Edyta Kołodziej-Szmid
Nieposłuszeństwo u dziecka po powrocie od babci – odpowiada Mgr Ewa Ulrich-Załęska
Gorączka po wizycie u babci, u której w domu jest grzyb – odpowiada Lekarz chorób wewnętrznych Łukasz Wroński
Problemy w kontaktach między matką a córką – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Zatajenie prawdy o zdrowiu babci – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Bezpodstawne skargi 79-letniej babci – odpowiada Mgr Tomasz Furgalski
W jaki sposób opieka babci wpływa na rozwój 6-miesięcznego dziecka? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Omamy i halucynacje u 85-latki – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Jak sobie poradzić z częstymi wizytami rodziny? – odpowiada Mgr Łucja Fitchman

artykuły

"Usłyszałam ciche: zadzwonię później, pa. Ciągle czekam na ten telefon..."

- 19 marca mama napisała do mnie, że tatę będą

Seks po pięćdziesiątce

Seks po pięćdziesiątce może być równie przyjemny,

"Człowiek jest jak bateria. Można go naładować". Fragment książki Katarzyny Janiszewskiej "Ja nie leczę, ja uzdrawiam"

Ludzie im ufają, powierzają swoje zdrowie. Są w st

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Jak wytłumaczyć zachowanie 2-latka?

Dzień dobry. Zastanawia mnie zachowanie dwuletniego syna. W obcych miejscach u obcych ludzi przez kilka minut siedzi wtulony ale potem biega psoci bawi się.za to jak przyjdzie ktoś do naszego domu z dalszej rodziny boi się i siedzi cały czas na kolanach. Podobnie na rodzinnych imprezach w większym tłumie..

KOBIETA, 29 LAT ponad rok temu

Psychologia Dziecko

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

Jest możliwe, że przeżywa lęk przed mało znanymi lub nieznanymi ludźmi, szczególnie wówczas, gdy "pojawiają się" w jego obszarze poczucia bezpieczeństwa (czyli w domu). Może czuć się niepewny czy zagubiony, a wówczas szuka bezpieczeństwa przy kimś bliskim. Może być to także wyrazem lęku separacyjnego (nasilającego się ponownie w okresie pomiędzy 2-3 rokiem życia Malucha), który po pewnym okresie mija. Warto zatem przyjąć, że Maluszek potrzebuje więcej czasu na oswojenie się, jeśli trzeba tłumaczyć, pokazywać, że samemu w danej sytuacji czujemy się komfortowo i bezpiecznie, akceptować uczucia dziecka, nie wyśmiewać czy "nie wypychać" dziecka na siłę (bo może przynieść to skutek odwrotny do zamierzonego). Gdyby jednak pojawiły się inne niepokojące objawy, lęk nasilał się lub przyjmował także somatyczne objawy (bóle brzucha, inne bóle), pojawiła się nadmierna "przylepność" dziecka, nawet, gdy przebywa z opiekunem trwające dłużej niż 2 tygodnie (i nie wynikające np z akurat przechodzonej choroby czy dużej zmiany w życiu), warto przemyśleć konsultację z psychologiem dziecięcym.

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Z Pani relacji wynika, że Pani Synek czuje zaniepokojenie, bo oto Ktoś wchodzi do Jego (bezpiecznej) przestrzeni, jaką jest dom - pojawia
się zaniepokojenie, co jest naturalna reakcją Dziecka w tym wieku.

Serdeczności i radości dla Pani i Synka życzę,

irena.mielnik.madej@gmail.com tel. 502 749 605

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, u dziecka dwuletniego mogą pojawiać się zachowania lękowe. Jest to związane z jego rozwojem, lękiem separacyjnym. To co można zrobić w tej sytuacji to udzielić dziecku wsparcia i okazać zrozumienie, nie okazywać niepokoju związanego z jego zachowaniem. Nie zmuszać do interakcji jeżeli dziecko tego nie chce. Przesyłam link do artykułu: http://www.forumpediatryczne.pl/artykul/lek-u-dziecka/1827
Pozdrawiam serdecznie
Dorota Nowacka
www.pracownia-start.pl