Jak wytłumaczyć nadopiekuńczej babci, że jej zachowanie jest nie właściwe?
Mam 24 lata i od dwóch lat jestem niezależna finansowo. Mieszkam z moją mamą i dziadkami. Nie mogę już dłużej znieść tej sytuacji. Moja babcia chce wiedzieć wszystko, potrafi podsłuchać każdą moją rozmowę przez telefon. Nie mogę wyjść z domu, uprzednio nie informując gdzie idę, z kim, po co itd. Po powrocie jestem bombardowana serią pytań, typu jak było, kto był, a jakie ta koleżanka ma mieszkanie. Gdy próbuję nie opowiadać szczegółowo, tylko powiedzieć że było ok, babcia twierdzi że jestem zła, zdenerwowana, coś mi się nie udało. Gdy zamykam się wieczorem w swoim pokoju, potrafi bez pukania wejść, by pocałować mnie na dobranoc. Niejednokrotnie spokojnie mówiłam, że nie chcę tego. Niby pomagało, ale na 2, góra 3 dni. W wakacje powiedziałam że się wyprowadzam. Niby spokojnie to przyjęła, trochę płakała. Ale potem stwierdziła, że nie wie czy to się będzie finansowo opłacało, bo przecież będę co tydzień przyjeżdżała z praniem. I już zapowiedziała, że moja mama będzie do mnie co tydzień jeździła. Gdy próbowałam jej wytłumaczyć, że tego nie chce, powiedziała, że mogę się wcale nie odzywać. A jak ja się wyprowadzę, to babcia wcale mnie nie będzie odwiedzać. I jeszcze jedno. Gdy chcę coś zrobić sama, to dołoży wszelkich starań, by zmanipulować moją mamę, by np. ze mną gdzieś pojechała. No i potem wychodzi na to, że to mama chce ze mną gdzieś jechać. Np. nie mogłam sama jechać do Lublina pociągiem bo to niebezpieczne. Pomocy!
