Witaj,
z Twojego opisu można wnioskować, ze cierpisz na pewna odmianę lęku społecznego. Czasami jest on uogólniony a czasem kojarzy się z jedna sytuacją (w Twoim przypadku jet to dyskoteka). Powinnaś skorzystać z porady psychologa, który zaproponował by Ci terapię.Wymaga to długotrwałej samoobserwacji w celu określenia, jakie są źródła zachowań lękowych. Najczęściej lęk jest wyrazem stłumionych uczuć związanych z wcześniejszymi doświadczeniami. Pewną pracę możesz wykonać sama. Zaprowadź notatnik i odnotuj, kiedy pierwszy raz doświadczyłaś lęku, jakie odczuwałaś objawy ze strony organizmu (bicie serca, pocenie, brak oddechu itp.), jakie było nasilenie lęku (najlepiej w skali od 0 do 10), jakie myśli towarzyszyły lękowi. Ważne są Twoje przekonania dotyczące siebie (prawdopodobnie niska samoocena) i innych, jakie przewidywania dotyczące sytuacji, której się boisz. Spisz sobie wszystkie możliwe sposoby pokonania lęku. Sprawdzaj ich skuteczność (także na skali , tym razem powodzenia od 0 do 10).
Sprawdź, czy nie masz możliwości uczestniczenia w zajęciach relaksacyjnych. Myślę jednak, że będzie Ci trudno samej opanować ten problem. Porozmawiaj z jakąś osobą bliską (najlepiej szkolna przyjaciółką), spróbujcie razem pójść razem na dyskotekę, wytrzymaj jak najdłużej, notuj, co dzieje się z Twoim ciałem, jakie myśli krążą w głowie, jakie przekonania się uruchamiają. Trenuj w ten sposób, ale jesli będzie to trudne porozmawiaj z psychologiem aby wyjaśnił Ci dokładniej, jak pracować nad sobą. Głowa do góry ! Musisz tylko uwierzyć w siebie, odnaleźć wszystkie wewnętrzne zasoby, które pomagają Ci w innych sytuacjach. Pozdrawiam. Krystyna Weigl-Albert
