Od 7 lat leczę się z depresji. Brałam kilka rodzajów leków, próbowałam też psychoterapii, nic nie pomaga. Nie mogę normalnie funkcjonować ani pracować. Wszędzie piszą, że depresja jest uleczalna, lecz ja już w to nie wierzę. Mam myśli samobójcze. Czy ja mam jeszcze szanse na normalne życie czy już zawsze będę tylko wegetować? Dlaczego leki nie działają?
Witam Panią serdecznie!
Depresja to ciężka choroba, która wpływa na cały obszar funkcjonowania jednostki znacząco je utrudniając. Poradzenie sobie z takim zaburzeniem nie jest łatwe, ale z pewnością jest możliwe – niewątpliwie jednak wymaga to ogromnego wkładu pracy i zaangażowania w terapię. Wiem, że przy tak długim okresie leczenia i zapewne wielu zwątpieniach w jego skuteczność traci Pani siły i chęci do walki, ale proszę się nie poddawać i raz jeszcze zebrać się w sobie by spróbować pokonać tę chorobę. Pani list świadczy o tym, że nie traci Pani nadziei i nadal szuka pomocy – proszę nie zbaczać z tej ścieżki.
Niestety nie znam Pani konkretnego przypadku, nie jestem tez psychiatrą, aby wypowiadać się o skuteczności przyjmowanych przez Panią leków, jednak, jeśli zauważa Pani iż nie przynoszą one oczekiwanych rezultatów należy o tym powiedzieć lekarzowi prowadzącemu. Podobnie jest w przypadku pojawiających się myśli samobójczych – Pani lekarz powinien wiedzieć o wszelkich zmianach pojawiających się w nastroju, bowiem może być to znamienne dla dalszego leczenia. Jest to osoba, która zna całą historię Pani choroby i dzięki temu jest w stanie skutecznie modyfikować terapię tak by dostosowywać ją do Pani obecnej sytuacji. Proszę jednak pamiętać, że leki to nie wszystko – pomagają osiągnąć poprawę samopoczucia, ale najlepsze rezultaty przynosi połączenie ich z działaniem terapii psychologicznej. Napisała Pani, iż podejmowała Pani tego typu próby i nie przyniosły one w Pani opinii żadnych pozytywnych skutków mimo to jednak sądzę, że warto raz jeszcze spróbować. Terapia poza próbą rozwiązania głównego problemu, jakim w tym przypadku jest depresja służy także udzieleniu wsparcia pacjentowi, dzięki temu nie czuje się Pani osamotniona i może porozmawiać o wszystkich dręczących Panią emocjach – to także miejsce gdzie można rozwinąć temat pojawiających się myśli samobójczych a co za tym idzie znaleźć sposób na to by sobie z nimi poradzić. Jest to także proces długotrwały a do tego skuteczny tylko przy pełnym zaangażowaniu pacjenta a także zaufaniu wobec terapeuty. Może warto spróbować z innym specjalistą, osobą, która wzbudzi w Pani większe zaufanie? Decyzja w tej kwestii oczywiście należy do Pani.
Podsumowując, zmiana na lepsze jest możliwa i nadal ma Pani szansę normalnie żyć jednak wymagać to będzie zaangażowania w terapię. Wiem, że nie jest to łatwe i że na pewno często pojawiają się chwile zwątpienia i rezygnacji – wtedy jednak tez może Pani liczyć na wsparcie, którego udziela np. telefon zaufania dla osób w depresji: 116 123 (czynny od poniedziałku do piątku w godzinach od 14.00 do 22.00) lub 22 654 40 41 (czynny w poniedziałki i czwartki w godz. 17.00 -20.00, dyżury prowadzone przez psychiatrów). Pomocne może być również uczestnictwo w grupach wsparcia. Nie wiem z jakiego miasta Pani pochodzi ale na terenie Warszawy jest to np. Stowarzyszenie Profilaktyki Depresji ISKRA (http://www.spdiskra.free.ngo.pl/), namiary na podobne stowarzyszenia w innych miastach na pewno znajdzie Pani w Internecie.
Pozdrawiam
Dzień Dobry Pani,
Psychoterapia równolegle z farmakoterapią są zazwyczaj długotrwałym procesem leczenia, zależnym od współpracy, zaangażowania i otwartości na leczenie.
Istotnym jest aktywny tryb życia (regularna aktywność, dieta, suplementy, wspierające relacje z Ludźmi).
Jeśli ma Pani poczucie, ze leki nie działają, warto ten wątek poruszyć na wizycie lekarskiej.
Z przesłaniem dla Pani tylko dobrego samopoczucia,
irena.mielnik.madej@gmail.com
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
