Mam depresję, jak sobie z tym poradzić?

Zawalam wszystko, co zaczynam. Mam rok w plecy, jestem nieśmiała. Mam paru prawdziwych znajomych a z innymi nie umiem nawiazac kontaktu. Jestem z chłopakiem, który mnie nie kocha a bawi sie moim kosztem. Za każdym razem jak pisałam ze koncze z tym on pisal żegnam miło było cię poznać, a wtedy miękłam. Wiedziałam, że sobie nie poradzę. Potrafi być miły czuły zabawny wyrozumiały. Umawialiśmy się nawet na tzw. seks bez zobowiazań. Teraz gdy jesteśmy razem nie odczuwam tego nawet. On chyba tylko mi mowi, że razem jestesmy i mojej przyjaciółce, ale ja nie umiem tego skończyć. Często się kłócimy. Codziennie płacze. Mam chyba cieżką depresje. W domu się wyzywam na wszystkich dookoła, siedzę przygnębiona. Wszyscy zauważyli,że sama z soba sobie nie radzę. Wali mi się życie. Chciałam być szczęśliwa ale nie jestem a jeszcze ludzie zaczynają gadać. Nie chce żyć albo chce wyjechać jak najdalej stąd. Nie pomoże mi nikt, ale chciałam się wygadać.

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

72 poziom zaufania

Rzeczywiście Pani sytuacja jest trudna, ale z pewnością są osoby w Pani otoczeniu, które mogłyby pomóc. Na ten brak stabilności w Pani życiu w dużej mierze wpływa związek, który zamiast budować i rozwijać zdaje się wprowadzać w Pani życie chaos. Taką toksyczną relację rzeczywiście bardzo trudno zakończyć, ale skoro zdecydowała się Pani napisać, to już jakiś krok ku zmianie sytuacji.
Przede wszystkim proszę się zastanowić jakie są plusy, a jakie minusy bycia w obecnej relacji oraz, które z nich przeważają. Zrywając z chłopakiem i nie dotrzymując słowa powoduje Pani, że z każdym kolejnym podobnym oświadczeniem traktować będzie je coraz mniej poważnie, a Pani coraz trudniej się będzie rzeczywiście od tej relacji oderwać. Może warto otwarcie porozmawiać i zapytać o jego intencje oraz szczerość uczuć, powiedzieć o swoich rozterkach, trudnościach. Możliwe, że Pani chłopak przyzwyczajony do częstego zrywania po prostu nie traktuje tego poważnie, a w głębi serca darzy Panią uczuciem. Jeśli jednak jest Pani pewna, że chłopak bawi się jedynie Pani kosztem to chyba wystarczający powód, aby nie brnąć dalej w coś co przyniesie jeszcze więcej bólu i upokorzenia. Na tzw. seksie bez zobowiązań trudno zbudować szczęśliwy i trwały związek, jest to raczej forma ucieczki przed samotnością.

Jeśli pragnienie szczęścia i miłości przeważy nad lękiem przed samotnością z pewnością znajdzie Pani dość siły, aby wyrwać się z obecnej sytuacji. Dodatkowo może Pani liczyć na wsparcie ze strony przyjaciółki oraz kilku bliższych osób, a to jest bardzo cenne.

Odpowiadając na Pani pytanie natomiast, depresja jest chorobą i należy ją leczyć. Proszę o tym pamiętać i ewentualnie rozważyć wizytę u lekarza psychiatry.

Pozdrawiam serdecznie!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Depresja a brak ochoty na seks – odpowiada Lek. Marcin Buczek
Jak poradzić sobie z uzależnieniem od chłopaka? – odpowiada Paulina Witek
Depresja u bliskiej osoby – odpowiada Agnieszka Jamroży
Jak mam sobie poradzić z odrzuceniem? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak mam poradzić sobie z rozstaniem? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Jak sobie poradzić po toksycznym związku? – odpowiada Paulina Witek
Jak poradzić sobie z depresją? – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Jak mam sobie poradzić po rozstaniu? – odpowiada Paulina Witek
Autoagresja, depresja, myśli samobójcze - jak z tym wygrać? – odpowiada Paulina Witek
Jak poradzić sobie z napadami depresji? – odpowiada Mgr Bożena Waluś

artykuły

Bunt pielęgniarki "Pacjenci nas wyzywają, potrafią uderzyć, opluć"

Odbyłem rozmowę z pielęgniarką, która pracuje na d

"Nie mam oporów przed żadną czynnością". Fragment książki Weroniki Nawary "W czepku urodzone"

Weronika Nawara jest pielęgniarką. Zna ten świat "

"Tak, choruję na otyłość". Nowosielski mówi, co słyszy o swoim wyglądzie

Bartłomiej Nowosielski to aktor filmowy i teatraln

Jak mam poradzić sobie z depresją?

Witam. Nie wiem od czego zacząć, ale od kwietnia byłem juz w szpitalu 3 razy za każdym razem miałem postawioną inną diagnozę. Teraz, za trzecim razem, postawiono mi diagnozę: depresja.

Ja już nie daję sobie rady sam ze sobą. Cały czas czuję się tak samo jak przed szpitalem. Biorę ***, po prostu nie mam chęci do życia, ciągle bym tylko spał, nie mam pracy, nie mam planów na przyszłość, chodzę otumaniony i z niczym nie mogę sobie poradzić, czuję się spowolniony. Żona naokrągło mnie wyzywa, weź sie w garść, ale ja jakoś nie potrafię, nie daję rady sobie w ogóle z niczym. Przed pójściem pierwszy raz do szpitala miałem już straszne myśli samobójcze, na szczęście to mi przeszło. Prosze doradzić co mam zrobić, bo chodzę regularnie do lekarza i mówię mu co mi jest, a on nie zmienia mi leków tylko cały czas jestem na tych samych. Czy to czas zrobi swoje i wszystko będzie dobrze, czy jak mam to rozumieć?

MĘŻCZYZNA ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Agnieszka Jamroży Psychiatria, Warszawa

93 poziom zaufania

Witam serdecznie,

Większość leków psychotropowych zaczyna działać po ok. 4-6 tygodniach stosowania w dawce leczniczej.Nie wiem jak długo stosuje Pan obecne leki i w jakich dawkach- być może trzeba faktycznie trochę czasu, aby w pełni rozwinęły swoje działanie.

Niestety, efektem ubocznym stosowanych leków może być nadmierne stłumienie i ,,stępienie emocjonalne". Jest to często efekt zależny od dawki. Proszę opowiedzieć lekarzowi o swoim samopoczuciu, ewentualnie skorzystać z dodatkowej konsultacji u innego specjalisty w tym zakresie.

Częstą przyczyną nieskuteczności leczenia jest pomijanie pomocy psychoterapeutycznej.

Może Pan zapisać się do psychologa w poradni zdrowia psychicznego lub rozważyć leczenie w oddziale dziennym. Program leczenia w takim oddziale trwa ok. 8 tygodni. Wiele miejsca poświęca się psychoterapii - indywidualnej i grupowej. Proszę zapytać lekarza prowadzącego o taką możliwość.

Serdecznie pozdrawiam i życzę poprawy samopoczucia

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Mój mąż ma depresję. Co ja mam robić? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Na nic nie mam siły. Czy to depresja? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Nie wiem jak się zachować wobec osoby z depresją – odpowiada Paulina Witek
Jak mam sobie pomóc w depresji? – odpowiada Lek. Marta Mauer-Włodarczak
Moja narzeczona ma depresję. Nie wiem jak mam się zachowywać – odpowiada Magdalena Pikulska
Depresja czy coś innego? Jak mam sobie poradzić? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Jak rozmawiać z osobą w depresji? – odpowiada Dr n. med. Joanna Meder
Czy mam depresję? Jak sobie pomóc? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Żeby chciało się chcieć - jak sobie poradzić z depresją? – odpowiada Dr n. med. Anna Zofia Antosik
Jak mam sobie poradzić z mężem alkoholikiem? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska

artykuły

10 zaskakujących sposobów, żeby zajść w ciążę

Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow

Czułam, jakbym stąpała po rozżarzonych węglach. W żyłach krążyła tylko morfina i ketonal

Mam 24 lata, a za sobą 5 operacji stawu biodrowego

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Lek. Jerzy Bajko Neurolog, Szczecin

umów wizytę

prof. dr hab. med. Anna Krygowska-Wajs Neurolog, Kraków

umów wizytę

Dr n. med. Ewa Belniak Neurolog, Modliborzyce

umów wizytę

Lek. Arkadiusz Stawecki Neurologia, Sosnowiec

umów wizytę

Czy to już depresja? Jak mam sobie z tym poradzić, co mi jest?

Mam 15 lat. Jakieś dwa lata temu miewałam już myśli samobójcze, próby też się zdarzały, ale z czasem mi minęło. Na co dzień jestem wulkanem energii i osoba bardzo towarzyską. Choć tak naprawdę znajomych mam tylko w szkolę, poza nią nie spotykam się z nikim, nie utrzymuję jakiś bliższych kontaktów. Jestem jedynaczką, więc nie mam komu się zwierzać, wyżalać, rozmawiać. Ostatnio jestem bardzo przygnębiona, nie mam na nic ochoty, siły, lubię siedzieć sama, słuchać spokojnej muzyki, godzinami siedzieć przy oknie i płakać. Od kilku dni płaczę kilka razy dziennie, kiedy się budzę, w ciągu dnia, załamuje się kompletnie kiedy kładę się spać modle się i płaczę. Jestem też bardzo osłabiona, zdarza się, że leci mi krew z nosa, co nigdy mi się nie przydarzało. Mama mówi, że jestem przemęczona, za dużo się uczę - to prawda, uczę się dobrze, może za dobrze. Być może to przez tą wywieraną na mnie presję tak jest. Nie wiem. Nie wiem co mam ze sobą robić. Tracę chęć do życia, od dłuższego czasu myślę też o narkotykach, czy by nie spróbować, może wtedy poczułabym jakąś ulgę. Wiem, że to okres buntu, ale czy to normalne? Jest mi co raz ciężej…

KOBIETA, 14 LAT ponad rok temu

Neurologia Depresja Psychologia

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Sprawę osłabienia organizmu i pojawienia się krwotoku należałoby skonsultować z lekarzem i zastosować się do jego zaleceń. Twoje problemy mogą być spowodowane dojrzewaniem i zmianami, jakie zachodzą w organizmie i psychice.
Warto, żebyś znalazła kogoś, z kim będziesz mogła rozmawiać o trudnościach i problemach. Łatwiej jest przezwyciężać przeszkody, kiedy ma się wsparcie i pomoc innych osób. Człowiek jest istotą społeczną i potrzebuje innych osób do życia. Teraz możesz korzystać z pomocy telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111. Będziesz miała możliwość rozmowy o swoich problemach oraz znajdziesz wsparcie i zrozumienie.
Jeśli masz taką możliwość, to skorzystaj z pomocy psychologa. Pogarszające się samopoczucie może znów wyzwolić myśli samobójcze. Nie radzę próbować narkotyków, gdyż nie są rozwiązaniem, a kolejnym problemem. Problemy warto jest rozwiązywać, a nie tłumić i zagłuszać. Dlatego zachęcam Cię do kontaktu ze specjalistą i rozmów z bliskimi osobami o tym, co się z Tobą dzieje.

Pozdrawiam