Rodzice ciągle na mnie krzyczą, za wszystko mnie obwiniają, nie chcą mnie słuchać, przerywają mi w pół zdania, nie dając mi się nawet wytłumaczyć. Mam tego dość. Słyszę tylko od nich, że do psychologa, bo jakaś psychicznie chora, zaraz się powiesi. Ciągle mi mówią, że niby nie chcę ich wysłuchiwać, a oni sami narzucają mi swoje zdanie. Co mam zrobić? Wszyscy są przeciwko mnie.
Witaj!
Może pójście do psychologa to nie taki zły pomysł? Dzięki wsparciu ze strony takiej osoby łatwiej byłoby Ci się porozumieć z rodzicami, nauczyć się lepiej komunikować innym swoje potrzeby, zmartwienia i nastroje - jak chociażby złość.
Na podstawie Twojego opisu można stwierdzić, że trudno Wam się wzajemnie porozumieć. Jeżeli rodzice wspominają o psychologu, możesz się zgodzić, ale zaproponować wspólną wizytę u takiego specjalisty. To pomogłoby Wam lepiej zrozumieć wzajemne relacje.
Spotkanie z psychologiem nie jest równoznaczne z chorobą psychiczną. Jesteś w specyficznym wieku, kiedy zaczynasz podejmować własne, samodzielne decyzje, kształtujesz swój własny światopogląd, a z drugiej strony jeszcze jesteś zależna od rodziców. To na pewno niełatwa rola, ale niezbędna w procesie dojrzewania i przejścia z dziewczyny w młodą kobietę.
Spróbuj zgłosić się po pomoc do psychologa w Twojej szkole lub poszukaj takiej osoby w swojej miejscowości.
Życzę pomyślności, serdecznie pozdrawiam!
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
