Mam problem, ale waham się, czy iść do psychologa

Witam. Mam 18 lat i ostatnio chodzę wciąż smutna i przygnębiona. Czy to już depresja? Boję się tego. Moja mama też przez to przeszła, jak mnie urodziła. Czy to może mieć wpływ? Moi rodzice są naprawdę wspaniałymi ludźmi i wiem, że mnie bardzo kochają i w ogóle się nawet z nimi dogaduję. To, co mnie najbardziej dobija, to szkoła, a raczej ludzie z niej, bo z nauką sobie radzę, chociaż w tym roku moje oceny się pogorszyły. Często, wstając rano, czuję się zmęczona, a wieczorem nie mogę długo zasnąć. Czy to znaczy, że ''depresja mnie dorwała''? Nie chcę tego. Chcę, by było tak jak przedtem, żebym się mogła śmiać. Chcę z kimś pogadać, żeby mi ktoś doradził. Nie chcę już płakać bez powodu. Boję się prosić o pomoc wprost, tu jest łatwiej, anonimowo, gdzie mnie nikt nie zna. Być może moje problemy są nieważne, ale sytuacja jest bardziej skomplikowana. Jeśli ktoś może mi pomóc i chce wysłuchać mojej historii, to niech napisze do mnie na adres renia1234@op.pl albo chociaż tu. Wolę jednak bardziej prywatnie. Proszę o dobre rady, czuję, że jeśli to nie depresja, to w przyszłości na pewno moż być. PS Przepraszam za błędy, renia:-(

KOBIETA, 18 LAT ponad rok temu
Paulina Witek Psycholog, Warszawa
72 poziom zaufania

Witam Ciebie serdecznie!

Myślę, że dobrze byłoby, gdybyś skontaktowała się z psychologiem lub lekarzem psychiatrą. Nie znam dokładnego powodu Twoich problemów w szkole, ale opisane przez Ciebie objawy są niepokojące, i mogą być przejawem zaburzeń depresyjnych. Nie powinnaś tego lekceważyć, dlatego namawiam do konsultacji ze specjalistą.

Spróbuj porozmawiać o swoich trudnościach z rodzicami i z psychologiem w Twojej szkole. Możesz też udać się na spotkanie z psychologiem w Poradni Zdrowia Psychicznego. Opór przed rozmową z obcą osobą jest rzeczą naturalną, ale pamiętaj, że takich osób jak Ty psycholog czy psychiatra spotykają na co dzień bardzo wiele. Większość z nich, żeby nie napisać, że wszyscy, ma obawy przed pierwszym takim spotkaniem. Psychologa obowiązuje jednak zachowanie tajemnicy, dla niego również jesteś po części anonimowa. Cechą tej profesji jest to, że nikt Ciebie nie ocenia, nie wartościuje. Może Ci natomiast pomóc zrozumieć siebie i rozwiązać konflikt leżący u podłoża zaburzeń.

Trzymam za Ciebie kciuki, pozdrawiam ciepło.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty