Mimo leczenia zaburzeń adaptacyjnych nadal mam problemy psychiczne. Co robić?

Mam 19 lat. Dwa lata temu przez okres ok. pół roku przyjmowałam antydepresanty z powodu zaburzeń adaptacyjnych. Do dziś korzystam z pomocy psychologicznej. Mój ojciec pije - ja nie potrafię tergo zaakceptować. Zawsze się awanturuje. Otacza mnie mnóstwo innych spraw, z którymi nie potrafię sobie radzić. Dokonuje samookaleczeń, jednak nie o tym chciałam mówić. Ostatnio moje samopoczucie i zachowania są bardzo dziwne, nie panuję nad sobą. Bywam agresywna i wulgarna (bardzo impulsywna). Odczuwam ciągły niepokój, wszystkiemu czuje się winna. Wszystko to dokucza mi szczególnie wieczorami i nocami (mam coraz większe problemy ze snem) - płaczę, myśli samobójcze wracają coraz częściej i z większą siłą - szczególnie w trudnych momentach.... To wszystko jest bardzo męczące. Nie mam siły już z tym wszystkim walczyć. Nie wiem jak sobie z tym radzić. Nie chciałabym iść z tym do lekarza psychiatry ponieważ wiem, że może to skończyć się szpitalem psychiatrycznym, a to ostatnia rzecz jakiej bym chciała. Proszę o pomoc... N.

KOBIETA, 19 LAT ponad rok temu

Psychiatria Zdrowie psychiczne

Kiedy należy zgłosić się do psychiatry?

Depresja bardzo utrudnia funkcjonowanie osoby w środowisku zawodowym, społecznym i prywatnym. Trzeba wiedzieć, kiedy jest moment na zgłoszenie się do specjalisty. O tym opowiada lekarz Zofia Antosik.

Magdalena Pikulska Psychologia, Kraków

60 poziom zaufania

Witam!
Proponowałabym, aby jednak zdecydowała się Pani na wizytę u lekarza psychiatry, ponieważ być może potrzebne byłoby ponowne leczenie farmakologiczne. Proszę nie żyć według przekonania, że wizyta u psychiatry kończy się zamknięciem w szpitalu psychiatrycznym, myślę, że w Pani przypadku chodziłoby jedynie o dobranie skutecznych leków.
Warto również rozpocząć regularną psychoterapię (spotkania co tydzień, ew. 2 razy w tygodniu), które pomogłyby rozładować napięcie emocjonalne, a także wypracować inne sposoby rozładowywania gniewu niż samookaleczanie się. Myślę, że powinna się też Pani zainteresować grupą wsparcia dla DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików), przeważnie funkcjonują one przy poradniach. Na takich spotkaniach mogłaby Pani otrzymać wsparcie od osób, które przeżyły podobne doświadczenia, a przede wszystkim opowiedzieć o swoich emocjach itp.
Bardzo gorąco zachęcam Panią do tego.
Pozdrawiam