Mój syn cierpi na zaburzenia schizotypowe - jak mogę mu pomóc?

Jak już do Pani pisałam, stwierdzono je u mego 19-letniego syna. Czy można to zupełnie wyleczyć, czy tylko leczyć, obserwować i starać nie dopuścić do kolejnych nawrotów? "Wiedza na temat choroby powinna przede wszystkim dotyczyć jej objawów. Dzięki temu - w razie nawrotu - można szybko wdrożyć odpowiednie leczenie, które może zapobiec kolejnej hospitalizacji. W wielu szpitalach prowadzi się tego typu zajęcia psychoedukacyjne. Synowi byłoby łatwiej zaakceptować takie informacje w grupie osób, które zmagają się z podobnymi problemami....". W naszym niewielkim mieście nie ma odpowiednich zajęć terapeutycznych. Nie wiem, jak mogę mu jeszcze pomóc. Gdzie można znaleźć więcej informacji na ten temat, przecież nie każda smutna, preferująca samotniczy tryb życia osoba jest "schizotypem"?

KOBIETA, 42 LAT ponad rok temu

Zaburzenia osobowości Psychiatria Zdrowie psychiczne

Mgr Magdalena Brudzyńska Psycholog, Warszawa

56 poziom zaufania

Witam,
osoba cierpiąca na zaburzenia schizotypowe charakteryzuje się dużą nieufnością, dystansem i ostrożnością w relacjach międzyludzkich. Pojawiają się u niej także swego rodzaju tendencje ambiwalentne - z jednej strony dąży do budowania związków międzyludzkich, a z drugiej ma duże trudności w nawiązywaniu relacji. Silny wpływ ma tu odczuwany lęk przed dezaprobatą oraz lęk społeczny. Jest podejrzliwa, lubi odnosić się do siebie i cechuje się pewną nadwrażliwością na własnym punkcie. Lubi zamykać się w świecie własnych przeżyć i fantazji, wyraża postawę introwertywną z pewnymi cechami autyzmu. Lubi wykazywać pewne postawy prospołeczne (altruizm) i nie walczy o dominację i przywództwo.

Pokrótce tak można opisać objawy osoby cierpiącej na zaburzenia schizotypowe. Zdaję sobie sprawę, że bardzo trudno będzie dostrzec takie objawy w codziennym funkcjonowaniu syna, że trudno będzie Pani sklasyfikować je jako świadczące o nawrocie choroby - dlatego sądzę, iż powinna Pani poruszyć ten temat z lekarzem prowadzącym. To osoba, która zna przebieg choroby syna, ma z nim stały kontakt i dlatego może Pani udzielić najcenniejszych wskazówek.

Jest Pani w trudnym położeniu dla samej siebie, dlatego też proponowałabym skorzystanie z grupy wsparcia. Obecnie jest prowadzonych wiele grup tego typu na terenie całego kraju. Jestem przekonana, że świadomość wsparcia innych osób, które przeżywają podobne problemy, pomoże Pani w zmaganiach o zdrowie syna.

Pozdrawiam