Myśli samobójcze. Co robić?
Witam. Mam na imię Oliwia, mam 13 lat i od roku gnębi mnie niespotykane uczucie. Mój ojciec pracuje za granicą , rodzice nie są razem. Ciągle się kłócą i ostatnio bardzo rzadko się widują. Mieszkam w bardzo małym mieszkaniu, w jednym pokoju mieszka moja 70-letnia babcia, a w drugim ja, mama i mój 9-letni brat.
Tak jak wspominałam na początku, ciągle gnębi mnie niespotykane uczucie. Jestem biedna, wszyscy się ze mnie śmieją , gnębią mnie. Rok temu straciłam najlepszą przyjaciółkę, która jako jedyna mnie wspierała, a gdy straciłam z nią kontakt zaczęło się pojawiać to dziwne uczucie. Dobrze się uczę lecz moja mama ciągle narzeka . Gdy uzbieram pieniążki i kupię sobie coś wymarzonego mama ciągle twierdzi, że zrobiłam zły zakup. Mama ciągle mnie gnębi, ciągle krzyczy. W domu nie ma spokoju . Przez to uczucie ciągle tracę chęć życia, mam wiele myśli samobójczych i także takich, że chciałabym naprawić cały świat, żeby wszyscy byli szczęśliwi.
Teraz zostałam sam na sam ze sobą, nie mam nikogo! Moi koledzy mnie opuścili, bo nie mam dużo pieniędzy. Bez przerwy płaczę i boję się czegoś nieokreślonego. Czuję, że jestem beznadziejna, wciąż się wyzywam i biję. Boje się powiedzieć o tym mamie, a także boję się iść do psychologa. Proszę o pomoc!
