Myśli samobójcze u 15-latki z trudnym dzieciństwem

Moja córka ma 15 lat miała trudne dzieciństwo zmieniała szkołe 6 razy z czego gimnazjum trzy bardzo to przeżywała za każdym razem mówiła mi ze nie chce płakała po nocach ale ja nie mam na to wpływu monika jest po dwóch próbach samobójczych bo partner mojej byłej zony ją bił i ona w końcu wybrała jego i \wyżuciła monie z domu ostatnio widziałem jak zakleja sobie ręce plastrami . ona sie tnie i to mocno co z tym zrobić nie mam z nią kontaktu ? Piotr.

MĘŻCZYZNA, 46 LAT ponad rok temu

Depresja Psychologia Myśli samobójcze

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Najlepiej jeśli podejmą Państwo psychoterapię rodzinną oraz dodatkowo psychoterapię indywidualną dla córki /w formie ambulatoryjnej/.
W wypisie szpitalnym po p.s - powinny być zresztą ujęte zalecenia co do dalszego leczenia.

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

71 poziom zaufania

Witam. Córka koniecznie potrzebuje pomocy fachowej. Powinna to być psychoterapia.
Widzę, że Pan jest z Bydgoszczy. Gdyby pan, mama córki oraz przede wszystkim córka zdecydowali się na psychoterapię, to ja również zajmuję się psychoterapią psychoanalityczną.

Mgr Zuzanna Starczewska Psycholog, Sosnowiec

52 poziom zaufania

Witam,
Proponnuję pójść z córką do psychologa , ponieważ próby samobójcze i "cięcie się" są bardzo poważną autoagresją. Nie należy bagatelizować tak ważnych spraw i dlatego polecam udanie się do Poradni Zdrowia Psychicznego lub bezpośredni do specjalisty zajmującego się podobnymi sprawami. Dobrze by było, żeby córka mogła odreagować chociażby w rozmowie z kimś obcym, kto ma ine spojrzenie na jej problemy niż ona sama i jej najbliźsi.
Pozdrawiam

Mgr Magdalena Golicz Psycholog

93 poziom zaufania

W takich sytuacjach zalecany jest kontakt w psychiatrą i psychologiem i rozpoczęcie psychoterapii. Podobne objawy mogą być efektem zaburzeń osobowości, a na pewno zagrażają życiu, dlatego warto działać.
Szczera rozmowa w kontekście zdrowia i życia córki, mówienie z perspektywy troski i poszukiwania rozwiązań, które umożliwiłyby córce wydostanie się z kryzysu ma szansę pozwolić dotrzeć do byłej żony. Można także zwrócić się do wychowawcy lub pedagoga szkolnego o pomoc.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Jak przekonać mamę, żeby zabrała mnie do psychologa, bo mam myśli samobójcze, tnę się i chyba mam depresję? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Myśli samobójcze i depresja u 15-latki – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Ataki stresu i myśli samobójcze – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Podejrzenie depresji i myśli samobójczych u córki – odpowiada Aleksander Ropielewski
Samookaleczenia i myśli samobójcze u 15-latki – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Picie alkoholu na wycieczce szkolnej i inne problemy wychowawcze – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Jak powstrzymać swoje myśli samobójcze? – odpowiada Dr Anita Rawa-Kochanowska
Uczucie bezsilności i samotności oraz częste myśli samobójcze po rozwodzie rodziców – odpowiada Mgr Ewelina Kazieczko
Samookaleczanie i myśli samobójcze u 14-latki – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Myśli samobójcze i samookaleczenie po rozstaniu – odpowiada Mgr Agata Hensoldt-Jankowska

artykuły

Państwo porzuca niepełnosprawnych. Granicą jest wiek

Padaczka lekooporna i głęboki autyzm nie pozwalają

Matka uratowała życie córki, okłamując lekarzy

Zdesperowana matka mieszkająca w Cardiff w Wielkie

Depresja po miłości. Co roku 1200 Polaków chce się zabić po rozstaniu

Co trzecia podejmowana w Polsce próba samobójcza p

Częste myśli samobójcze u 15-latki

Czy to świadczy o mojej niestabilności? Mam dopiero 16, ale od dawna niepokoje się o swoje zdrowie psychiczne. Od dobrych dwóch, prawie 3 lat występują u mnie myśli nienawistne, a od tego roku samobójcze, a nimi przekonanie, że zrobiłbym to przy najbliższej odpowiedniej okazji. Czuję wstręt do siebie, wyliczam w głowie co zrobiłam źle i przeżywam małe potknięcia. A w innym momencie czuję się dobrze, wręcz świetnie. Nic mi nie przeszkadza, mogę śmiało iść w świat, pomagać innym i ich słuchać. Zazwyczaj jestem w miarę pozytywną osobą wobec innych, wyjątkiem jest moja matka, z którą nie mam dobrej relacji. Wcześniej żyłam w strachu przed nią, a teraz każda nasza rozmowa kończy się kłótnią, bądź złośliwym komentarzem najmniej. Są dni, kiedy mam to gdzieś, kiedy indziej przeżywam to przez długi czas, ledwo przez to zasypiam, zmęczenie wygrywa. W szkole nigdy nie czułam się dobrze, zawsze odstawałam ze względu na moją "inność charakteru". Jestem osobą raczej specyficzną, wycofaną w świat fantastyki i książek. Są momenty, a nawet dni, w których tęsknię do tych światów i czasów, w których nigdy nie byłam. Marzę o tym, by być w nich i tam wieść szczęśliwe życie z magią i pięknem świata do tego stopnia, że nienawidzę tego obecnego. Często nie panuje nad złością, potrafię uderzyć kogoś albo na niego nakrzyczeć bądź obrazić po jednym słowie, mimo że wcześniej dusiłam w sobie to uczucie wiedząc, że muszę je stłamsić, bo jest złe. Mój największy strach to utrata kontroli nad sobą, przez co stracę każdego. Właściwie w ostatnich tygodniach odsunęłam od siebie większość znajomych, zostałam przy niektórych. Wracając do kontroli - boję się że korzystając z okazji wpadnę w nałogi alkoholowe bądź narkotykowe. Już teraz działam tak, aby kofeina czy teina wpłynęły na moją dopaminę i robię to z premedytacją, aby wyjść ze stanów pustki oraz żeby się sprawdzić, bo przecież ja nie zareaguję? Sama sobie stawiam takie pytania. Alkoholu nigdy nie piłam do czasu, kiedy losowo zaczęłam po niego sięgać w małych ilościach. Boję się siebie, innego dnia uważam, że wszystko jest w porządku. Kocham i nienawidzę innych, nie jestem pewna kim jestem, szukam we wszystkim - zodiakach, kartach czy typach osobowości mbti. Nie chcę, żeby tak było. Wszystko co robię ujmuję jako "nie chcę tego robić ale tak działa społeczeństwo", a ja i tak się od niego odsuwam. To chyba wszytsko na ten moment, mogłabym też dodać że co do samobójstwa, to często rozważam inne opcje oceniając ich ból i skuteczność. Chcę skończyć ze sobą pewnie i szybko.

KOBIETA, 15 LAT ponad rok temu

Psychiatria Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, skorzystaj z pomocy psychologicznej. Możesz skorzystać z infolinii dla młodzieży i porozmawiać o wszystkim co cię niepokoi: 116 11 (https://116111.pl/mlodziez) i zastanowić się co może ci pomóc czuć się dobrze i spokojnie. Możesz uzyskać pomoc, wsparcie i poczuć się lepiej. Czasem, gdy myślimy tylko o kłopotach które nas spotykają lub skupiamy się na myśleniu negatywnym, mamy poczucie że rzeczywistość jest gorsza niż jest w rzeczywistości. Pamiętaj że nie jesteś sama. Możesz uzyskać wsparcie osób takich jak psycholog czy lekarz psychiatra, którzy mogą ci pomóc odnaleźć radość życia. Tak abyś częściej czuła się świetnie, nic ci nie przeszkadzało i mogła śmiało iść w świat.

Pozdrawiam

Dorota Nowacka

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Myśli samobójcze od kilku lat – odpowiada Mgr Joanna Żur-Teper
Jak opanować myśli samobójcze? – odpowiada Mgr Agata Pacia (Katulska)
Depresja i myśli samobójcze z powodu nadwagi u 13-latki – odpowiada Mgr Martyna Miziniak-Kużaj
Myśli samobójcze, ból głowy i płacz a niemiłe przeżycia z dzieciństwa – odpowiada Mgr Katarzyna Garbacz
Brak chęci do życia i myśli samobójcze – odpowiada Mgr Magdalena Brudzyńska
Myśli samobójcze z powodu nieszczęśliwej miłości – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Myśli samobójcze u 12-latki – odpowiada Lek. Paweł Baljon
Brak sensu życia u 15-latki – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Mam rodziców alkoholików i prześladują mnie myśli samobójcze – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Myśli samobójcze po rozstaniu u 18-latki – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska

artykuły

Choroba afektywna dwubiegunowa. Agnieszka opowiada, jak wygląda życie z chorobą bipolarną (ChAD)

Nawet lekarzom zdarza się mylić jej objawy z depre

"Nie rób z siebie pajaca". Dr Paweł Kabata - chirurg onkolog czy celebryta?

Dr Paweł Kabata jest chirurgiem onkologiem, który

Piotr Pogon: człowiek jest istotą przekorną, a życie - cudem

Piotr Pogon jest maratończykiem, biegaczem charyta

Lek. Wiesław Łuczkowski Neurologia, Wrocław

umów wizytę

dr Anna Skrzypek-Grigo Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Renata Błaszkiewicz Psychiatria, Kłodzko

umów wizytę

Lek. Katarzyna Sosnowska Psychiatria, Chełm

umów wizytę

Myśli samobójczej przy trudnej sytuacji materialnej

jestem po probe samobójczej byłam szpitalu psychiatryczym przez to.nie mam wsparcia w rodzinie koncza mi sie pieniadze za chwile muze opuscic mieszkanie zastanawiam sie jak sie zabic?

KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu

Psychologia Psychoterapia Myśli samobójcze

Mgr Edyta Kołodziej-Szmid Psycholog, Gdańsk

66 poziom zaufania

Witam, proszę skorzystać z pomocy Ośrodka Interwencji Kryzysowej w Pani mieście, jest tam możliwe uzyskanie bezpłatnej pomocy psychologicznej, prawnej i zaplanowanie działań zmierzających do zapewnienia Pani środków i miejsca do życia- poprzez współpracę z pracownikiem socjalnym w Pani rejonie.Koniecznie też proszę udać się do lekarza psychiatry po wsparcie farmakologiczne.Kiedy poprawi się Pani stan psychiczny i otoczą opieką profesjonaliści z kilku dziedzin NA PEWNO znajdzie Pani wyjście z bardzo trudnej sytuacji w jakieś się Pani znalazła.Jest Pani bardzo młoda, całe życie przed Panią, proszę dać sobie szansę i nie poddawać się. Pozdrawiam

Artur Brzeziński Psycholog, Białystok

48 poziom zaufania

Witam,
Teraz może się wydawać to Pani nieprawdopodobne, ale te trudności z czasem miną.
Oczywiście wówczas, gdy ten czas sobie Pani da.
Jest Pani trudno, nawet bardzo trudno i może Pani myśleć, że tak już będzie.
Właśnie - to, że tak Pani myśli nie oznacza, że tak będzie.
Proszę tylko poczekać na lepszy czas - on na pewno przyjdzie.
Czekając zaś proponuję poszukać pomocy w swoim mieście.
Poniżej podaję adresy instytucji, w których pracują ludzie którzy mogą pomóc. Proszę tam zadzwonić. Proszę też jeszcze raz zastanowić się, kto wokół Pani mógłby z Panią porozmawiać o Pani sytuacji - warto go o tę rozmowę poprosić.
Życie już takie jest, że w końcu przychodzą nowe szanse, nadzieje, możliwości. Tylko trzeba dać sobie ten czas.
Pozdrawiam serdecznie
Artur B.

Centrum Interwencji Kryzysowej, Gdańsk - Nowy Port ,
Plac Księdza Prałata Gustkowicza 13
Telefon: (58) 511 01 21, 511 01 22
e-mail: centrum@cik.sos.pl
www.cik.sos.pl

Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie w Gdańsku
ul. Leczkowa 1A, 80-432 Gdańsk
tel. 58 342 31 50
e-mail: dyrekcja@mopr.gda.pl