Nadwaga u nastolatki. Proszę o szybką pomoc!
Witam, mam 62 kg, 15 lat i jestem dziewczyną. Mierzę 164 cm wzrostu. Mój tryb życia nie należy do najaktywniejszych - jedyne formy ruchu to wf, bieg z domu na autobus rano oraz od czasu do czasu jazda konna (głównie w sezonie, latem). Próbowałam się odchudzać - jednak nieskutecznie. Wyeleminowałam z mojej diety mięso, jestem wegetarianką, z uwagi na to, że jest ono kaloryczne i nigdy mi nie smakowało. Po przeczytaniu kilku artykułów na temat niehumanitarnego zabijania zwierząt, moja decyzja stała się ostateczna. Nie jem mięsa od ok. 5 miesięcy.
Wszystkie osoby w mojej rodzinie mają wielką nadwagę, ja jestem najszczuplejsza. Mama mówi, że wyglądam normalnie - fakt, w porównaniu do niej to jestem bardzo szczupła! Nie jestem typem narcyza, ale mam oczy i widzę wyraźne dysproporcje pomiędzy figurą moich koleżanek ze szkoły oraz moich przyjaciółek a moją. Bardzo źle się z tym czuję. Uczę się w elitarnym gimnazjum, aktualnie jestem w trzeciej klasie, a z powodu ogromnego stresu na pierwszym roku 'zajadałam' stres i dlatego tak niewyobrażalnie przytyłam. Mam dużą pupę, boczki i niejędrny brzuch. Mój rozmiar pupy waha się od 29 do 40 ( to za dużo, wolałabym 27/28!! ) a górnych partii ciała 28/29.
Mój przykładowy jadłospis w czasie dni szkoły: śniadanie 9.00 - zwykle nie zdążę (jak to się pisze?:) go zjeść, ale jeśli już to jakaś sałatka w szkole. W szkole zwykle mam niewiele pieniędzy, więc zwykle kupuję sobie jakiegoś batona i gorącą czekoladę. Bardzo kaloryczne i źle się po tym czuję, ale przynajmniej nie zasypiam na lekcjach. Zwykle jestem dodatkowo niewyspana, bo nie mogę zasnąć do ok. 23. Obiad 18.00 - coś na mieście z rodzicami (kuchnia meksykańska, tajska) lub w domu robię sama dla siebie sushi. Nie jem dużo. Dla porównania - moja mama je 20 ruloników sushi a ja 6. Kolacja 18.00 - zwykle nie jem. To wygląda mniej więcej tak, że głoduję cały dzień i burczy mi w brzuchu na lekcjach, a potem jak przychodzę do domu to rzucam się na to, co aktualnie jest w lodówce. Weekend - zwykle mama robi obiad, np.: mizeria, ziemniaki pieczone w piekarniku z przyprawami i oliwą z oliwek + jakieś mięso. Mięsa zwykle nie jem, ale płaczę jak mama we mnie je wciska. Tak wygląda ta jej tolerancja dla mojego wegetarianizmu!!
Na nic nie choruję. Co mogę z tym zrobić ? Tylko, błagam żeby to nie była odpowiedź 'ćwicz i jedz mniej', bo to wiem od dawna. Mam jakieś ćwiczenia robić przed snem? Jak jeść? Trochę się namęczyłam, by tu to wszystko opisać, więc proszę o niezignorowanie mnie. Z góry wielkie dzięki ... :)
