Niechęć do ludzi zbyt pewnych siebie i pogardliwym uosobieniem

Witam! Mam 35 lat jestem wykształconą osobą. Dawniej przechodziłem także epizod depresji. Obecnie wszystko byłoby OK gdyby nie jeden fakt, że bardzo nie lubię ludzi, którzy są chamscy, mają pogardę i są zbyt pewni siebie. Dotyczy to z reguły ogólnie młodego pokolenia od 20 do 30 lat. Do tego pokolenia zbyt pewnego siebie czuję często obrzydzenie! Chętnie bym takich ludzi poniżył i zrobił krzywdę! Lubię natomiast ludzi skromnych i miłych i wówczas także jestem serdeczny! Proszę o poradę. Dzięki!

MĘŻCZYZNA, 36 LAT ponad rok temu

Fobie społeczne Depresja Psychologia Psychoterapia

Mgr Piotr Jan Antoniak Psycholog, Warszawa

70 poziom zaufania

Witam Pana. Nie jest dla mnie jasne czego Pan potrzebuje. Czy chciałby Pan zmienić swoją postawę wobec osób, których Pan opisał? Jeśli tak to warto rozstrzygnąć czy źródło Pana uczuć tkwi wyłącznie na zewnątrz (w tych osobach), czy w Pana doświadczeniach. Być może za Pana niechęcią stoją doświadczenia z relacji, z konkretnymi osobami, które przejawiały w kontakcie z Panem takie cechy. Wówczas każda osoba, która obecnie przypomina tamte doświadczenia będzie wzbudzać w Panu określone uczucia. To co Pan napisał, co zrobiłby Pan takim osobom może świadczyć o poczuciu zagrożenia i reakcji lękowej. Być może warto by Pan rozważył bezpośredni kontakt z psychologiem. Pozdrawiam Pana
http://piotrantoniak.pl/

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

to rozległy i wielowątkowy temat.odpowiedź na portalu niewiele pomoże,polecam konsultacje u DOŚWIADCZONEGO TERAPEUTY (można też pracowac na skypie).pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Ale czy niezbędnym jest to, zeby lubił Pan wszystkich? Jeżeli tego Pan oczekuje, to warto te oczekiwania zweryfikować, bo nie da się lubić wszystkich bez wyjątku. Każdy z nas ma pewien typ osoby, którą lubi i za którą nie przepada. I po prsotu tak jest. Dążenie na siłe do tego, aby na siłę wszystkich lubić może jedynie Pana frustrować i prowadzić do odwrotnych niż zamierzone skutków. Pozdrawiam.

mgr Magdalena Rachubińska Psychologia, Łódź

60 poziom zaufania

Witam serdecznie,
Z reguły tak jest, że nie wszyscy się lubią. Niektórzy nas irytują, inni rozśmieszają i uszczęśliwiają. Czy uważa Pan, że takie odczucia są dla Pana zagrażające? Utrudniają codzienne funkcjonowanie? Chciałby je Pan zmienić? Niejednoznacznie określa Pan swoje oczekiwania względem przedstawionych stanów i myśli.
Jeżeli obecne przekonania i odczucia są dla Pana czymś przykrym i niechcianym, warto byłoby skorzystać z konsultacji psychologicznych.
Zapraszam na rozmowę.
Pozdrawiam, Magdalena Rachubińska

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Problemy w tłumie ludzi – odpowiada Mgr Mateusz Dobosz
Jak przekonać do siebie ludzi? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Co zrobić, gdy ludzie utwierdzają mnie w poczuciu niskiej wartości? – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit
Dlaczego potrzebuję ludzi, mimo że ich nie lubię? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Silny stres wśród obcych ludzi – odpowiada Mgr Maciej Rutkowski
Jak stać się bardziej pewnym siebie? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak radzić sobie ze zbyt pewnym partnerem? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Dlaczego próbuje wzbudzać zazdrość w osobach, na których mi zależy? – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
Radzenie sobie z samotnością – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Jak żyć, kiedy nie można być sobą? – odpowiada Mgr Anna Bernatowska

artykuły

Na czym polega terapia śmiechem? (WIDEO)

-Witam ponownie, dzień dobry lato WP, teraz por

Spowiedź byłego narkomana. Dziś wyciąga innych z dna

"Narkoman jest w środku trąby powietrznej, tam nie

"Przeszłam przez depresję, byłam w szpitalu psychiatrycznym". Rozmowa z Martą Kieniuk Mędralą #ZdrowaPolka

"Szpital psychiatryczny kojarzy się z wariatami, k

Jak zwalczyć niechęć do ludzi?

Mam 28 lat, pracuję, jestem w związku. Ja również mam problem z ludźmi. Nie lubię ich po prostu. Mój chłopak z kolei jest bardzo towarzyski i często ma do mnie żal, że nie znoszę niektórych jego znajomych. On podchodzi bardzo bezkrytycznie do ludzi, ma różnych znajomych i w zależności od tego z kim się spotyka, zachowuje się inaczej. To mnie denerwuje, bo często udaje kogoś kim nie jest tylko po to, aby utrzymać daną znajomość. Ja z kolei nie lubię udawać, ludziom których nie lubię jawnie okazuję wrogość i nie mam ochoty spotykać się z osobami, które nie akceptują mnie takiej jaką jestem. Nie umiem odnaleźć się w towarzystwie nowych osób. Mam wrażenie, nie zaakceptują mnie i niestety często tak jest. Nie zawsze tak było, w czasach liceum i studiów byłam bardzo otwarta na ludzi, jeżeli dowiadywałam się, że ktoś mnie nie lubi to byłam zrozpaczona. Teraz sytuacja się odwróciła o 180 stopni - nie interesuję się ludźmi i ich problemami (chyba, że chodzi o wąskie grono moich przyjaciół i rodzinę). Taki też wrażenie miał mój chłopak, kiedy pierwszy raz mnie spotkał - że mam wszystko i wszystkich gdzieś.

Ostatnimi czasy mam nawet problem z wychodzeniem na imprezy i inne wydarzenia, gdzie mam spotkać dużo ludzi - mam poczucie zagrożenia (choć zupełnie nie rozumiem dlaczego). Nie chce mi się wychodzić z domu, jak tylko jest zaproszenia na wyjście np. na piwo, to od razu szukam wymówki, mimo że nie mam nic konkretnego do robienia. Jestem też apatyczna, kiedyś byłam też aktywna fizycznie, a teraz nawet wyjście na siłownie stanowi duży problem. Mam wrażenie, że jest coraz gorzej. Wpływa to negatywnie na mój związek, bo mój chłopak nie może pogodzić się z faktem, że nie znoszę kilku jego przyjaciół - osób bardzo mu bliskich, z którymi nie chcę się widywać, nie ma mowy o wspólnych wyjazdach weekendowych czy wakacjach. Z jednej strony on stara się szanować moje zdanie, z drugiej wiem że na dłuższą metę będzie to problemem i nasz związek może tego nie przetrwać. Od czasu do czasu twardo postanawiam sobie poprawę, staram się zmienić nastawienie, ale efekt jest albo mizerny, albo wręcz odwrotny od zamierzonego... i jest jeszcze gorzej. Czy ja potrzebuję jakiejś terapii, pomocy specjalisty? Ta sytuacja jest męcząca też dla mnie, czuję dużo złej energii i emocji w sobie przez co często dochodzi do konfliktów z moimi bliskimi. Nie wiem, co robić. Zawsze byłam trudna, ale mam wrażenie, że ostatnimi czasy wszystko się pogłębia.

KOBIETA, 28 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Emocje

Mgr Kamila Drozd Psycholog

80 poziom zaufania

Witam serdecznie! Drogą wirtualną nie mogę postawić żadnej diagnozy, ale jeżeli subiektywnie Pani odczuwa, że jest Pani źle i niekorzystnie czuje się Pani w aktualnym położeniu, warto byłby skonsultować się osobiście z psychologiem. „Problem z ludźmi”, jak to Pani określiła w swoim liście, może tak naprawdę dotyczyć wielu różnych problemów natury psychologicznej. Być może Pani zachowania i reakcje na innych ludzi to przejaw jakichś zaburzeń osobowości, a może to po prostu introwertyzm czy silnie zaznaczona potrzeba autonomii. Jesteśmy różni – Pani partner może być towarzyski, może mu zależeć na licznych znajomościach, a Pani woli mieć bardzo wąskie, ale za to oddane grono przyjaciół. Nie ma w tym nic złego, chodzi tylko o to, by umiejętnie zakomunikować swoje potrzeby i wykazać się asertywnością. Co innego, kiedy unika Pani spotkań z ludźmi z jakichś konkretnych powodów, z których do końca nie zdaje sobie może nawet Pani sprawy. Napisała Pani, że odczuwa wobec ludzi, których nie akceptuje, wrogość i złość, ale też obawia się odrzucenia. Boi się Pani ludzi, odczuwa nieuzasadniony lęk przed nimi, unika spotkań towarzyskich. To wszystko prowadzi też do nieporozumień z partnerem, któremu zależy na kontakcie z przyjaciółmi i znajomymi. Nie rozumiem, co to znaczy, że od zawsze była Pani „trudna”. Przez Internet nie postawię żadnej diagnozy, bo byłoby to nadużyciem. Zachęcam jednak Panią z całego serca do konsultacji z psychologiem. Rozmowa z psychologiem dałaby Pani możliwość uporządkowania swoich emocji, wglądu w siebie, lepszego przyjrzenia się swoim trudnościom. Osobiście, wydaje mi się, że Pani kłopoty mogą mieć coś wspólnego z osobowością unikającą, o której ma Pani szansę przeczytać pod poniższym linkiem: http://portal.abczdrowie.pl/osobowosc-unikajaca. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Witam Panią Serdecznie,

Proszę nie zwalczać niechęci do ludzi, i podjąć świadome wyzwanie...

Aby sobie pomóc, proszę dać sobie takie przyzwolenie i podjąć wysiłek, by podjąć terapię
by mogła Pani poprawić swoją jakość życia w relacjach z innymi ludźmi, czego Pani serdecznie życzę i mentalnie Panią wspieram!

irena.mielnik.madej@gmail.com

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Czuję, że moje życie jest głupie - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy zwalczyć aspołeczność? – odpowiada Lek. Jan Karol Cichecki
Unikam ludzi... – odpowiada Agnieszka Jamroży
Co się ze mną dzieje? Czy to normalne? – odpowiada Paulina Witek
Dlaczego nikt nie chce mnie zaakceptować? – odpowiada Mgr Magdalena Boniuk
Boję się ludzi - czy coś jest ze mną nie w porządku? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Czy to, że nie mam dużej grupy znajomych jest jakimś zaburzeniem? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Boję się wyjść do ludzi - co się ze mną dzieje? – odpowiada Magdalena Pikulska
Czy mój 3,5-letni syn jest chory, czy ja go zaniedbałam? – odpowiada Mgr Aurelia Grzmot-Bilska
Moja przyjaciółka ma depresję po rozstaniu z mężem - byli 17 lat razem c.d. – odpowiada Paulina Witek

artykuły

Sangwinik - kim jest i jakie ma cechy?

Sangwinik, choleryk, flegmatyk i melancholik to cz

Samotność a depresja

Samotność jest uczuciem wyobcowania, poczuciem bra

Depresja a otwarcie się na innych

Kiedy człowiek jest smutny lub popada w depresję,

Mgr Bożena Waluś Psychologia, Gliwice

umów wizytę

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

umów wizytę

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

umów wizytę

Barbara Dziura Psychologia, Jedlicze

umów wizytę

Niechęć do ludzi

mój mąż mówi że nie lubi ludzi co można z tym zrobić ?

KOBIETA, 48 LAT ponad rok temu

Zaburzenia zachowania Kryzys w małżeństwie Psychologia

Mgr Sylwia Wiśniewska Psycholog, Warszawa

67 poziom zaufania

Witam,
powody tego mogą być różne, ważne jest czy taka postawa pojawiła się ostatnio czy istniała już wcześniej. Jak Pani by to widziała? Czy mąż miał zawsze taki stosunek do ludzi, czy takie myślenie i postawa pojawiły się niedawno? Jeśli niedawno, może to być objawem przeciążenia lub nawet depresji, choć nie chcę tutaj straszyć na wyrost i rzecz jasna nie jest to diagnoza, bo takiej nie można stawiać poprzez internet. Bywa i tak, że osoby mają jakieś osobowościowe predyspozycje do takiego myślenia, takich postaw, w końcu istnieją ludzie bardziej i mniej towarzyscy, każdy z nas ma także inne wartości wyniesione z domu. Interesowało by mnie także dlaczego właśnie teraz zdecydowała się Pani zasięgnąć rady w tej kwestii, to ważne dla określenia czy problem pojawił się niedawno, czy istniał od zawsze. A rozstrzygnięcie tej kwestii zawsze jest istotne przy wyborze rodzaju leczenia. Jednak bardzo cieszy mnie, że prosi Pani o pomoc, to bardzo dobra postawa. Najprawdopodobniej dobra byłaby psychoterapia. Oczywiście jest także jeszcze jedna bardzo istotna kwestia, jak Pani mąż zapatruje się na leczenie? W sytuacji kiedy partner prosi o poradę zawsze zalecamy interwencje u terapeuty par. Choć w wyjątkowych sytuacjach, jeśli uważa Pani, ze zachowanie męża zmieniło się radykalnie w ostatnim czasie, może Pani także skonsultować się ze specjalistą w imieniu męża. Jednak zawsze będzie bardzo ważną kwestią na którą ja także nalegałabym jest współpraca z mężem w tym względzie. Z całą pewnością zalecałabym kontakt w psychoterapeutą, można także udać się do lekarza psychiatry, proszę się tego nie obawiać, może Pani także szukać lekarza, który także jest psychoterapeutą, jest wielu takich, z pewnością nie będzie problemu z dostępem w prywatnej praktyce. Choć jeszcze raz podkreślę, że ważne tutaj będzie to jak Pani maż się na to zapatruje. Jeśli chodzi o darmową pomoc, refundowaną z NFZ, nieco za mało znam problem, żeby coś polecić, jednak może się Pani ze mną w tej kwestii konsultować mailowo czy telefonicznie, zawsze chętnie udzielę dodatkowej, oczywiście niezobowiązującej porady. Niestety nie mogę zaoferować Pani żadnej gotowej i dobrej recepty na zachowanie męża, w procesie terapii (zmiany) niezwykle ważna jest trafna diagnoza, w Państwa przypadku być może także i diagnoza Państwa związku (proszę się także i tego nie obawiać), zakładam, że skoro zdecydowała się Pani napisać o problemie ma Pani także chęć i siłę zmierzyć się z problemem. To co mogę to zaoferować Pani, to możliwość dalszego niezobowiązującego kontaktu. Liczę na to, że powyższe rady będą pomocne. I zachęcam do dalszego szukania rozwiązania problemu. Życzę powodzenia i pozdrawiam.

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, sytuacja może się zmienić jeżeli mąż będzie chciał to zmienić. Być może zdecyduje się na konsultację z psychologiem, aby się zastanowić na początek z czego ta niechęć wynika, co powoduje że nie lubi ludzi.
Pozdrawiam serdecznie