Niska samoocena i strach - jak sobie poradzić?
Dzień dobry! Mam 16 lat nie dawno poszłam do nowej szkoły. Bardzo się tego bałam, na szczęście spotkałam tam wielu bardzo fajnych ludzi. Pierwsze dni były okropne, bolał mnie brzuch i nie mogłam nic jeść, ale z biegiem czasu to się poprawiało. Ogólnie jestem bardzo emocjonalną osobą, kiedy się czegoś boję lub zdenerwuję, a nawet gdy bardzo się z czegoś cieszę, strasznie trzęsą mi się ręce i nogi, jednym słowem zamieniam się w wielką galaretę. Czasami dochodzi do tego ból brzucha. Bardzo nie lubię występować publicznie, czytanie referatów na forum klasy - wydaje mi się po prostu straszne, bo nawet jeśli czytam coś krótkiego to się jąkam, trzęsę i co najgorsze brak mi powietrza. Pracuję nad tym, ale na razie nie widzę zbyt wielkich rezultatów. Po drugie bardzo często miewam "dołki", mam wielkie huśtawki nastrojów, raz czuję się beznadziejna i nic mi się nie chce, za chwilę mogę się śmiać i jestem pełna życia. Niestety ten drugi stan jest bardzo rzadki:(. Często czuję się taka "pusta", bezwartościowa i gorsza od innych. Chciałabym żeby mnie wszyscy lubili, lecz jestem nie śmiała i często myślę gorączkowo o czym mogłabym powiedzieć, lecz nic mi nie przychodzi do głowy. Chciałabym być wesoła i spontaniczna jak inne dziewczyny, lecz ciągle pozostaję szarą myszką. Nigdy nie miałam chłopaka, a chciałabym go mieć, lecz brak mi wiary w siebie. Czuję się źle, bo większość moich koleżanek już z kimś była. Czasami mam ochotę zrobić coś szalonego, pokazać wszystkim, że jest mi źle i jaka jestem na prawdę, porzucić wszystkie zmartwienia i nieśmiałość, lecz brak mi odwagi... Najgorsze jest to poczucie niższości. Wiem, że moje starsze siostry też mają takie uczucie, i mama (która prawdopodobnie jest DDA) ma tak samo. Proszę o odpowiedź jak można by sobie z tym poradzić.
