Przygnębienie i smutek jest dość naturalną reakcją na chorobę, swego rodzaju stratę. Mężczyźni często gorzej znoszą poważne schorzenia, zabiegi, dlatego przypuszczam, że Pani tata będzie potrzebował teraz trochę więcej troski i zainteresowania, choć niekoniecznie sam musi zdawać sobie z tego sprawię i tę potrzebę wyrażać. Warto zapytać go o jego uczucia i być gotowym do rozmawiania na trudne tematy, jego przemyślenia, obawy. Być może jeśli nie będziecie Państwo gotowi do rozmawiania w gronie rodzinnym, jest ktoś z bliskiego otoczenia taty, komu mógłby on zaufać. Nie jest też od rzeczy zaproponować mu rozmowę z psychologiem, może w szpitalu, gdzie tata przebywa jest jakiś zatrudniony.
Sytuacja chorowania, doświadczenia własnej słabości, kruchości jest sytuacja trudną. a sytuacja operacji bardzo stresująca i obciążająca emocjonalnie. Pod tym względem reakcja ojca jest zrozumiała.
Druga rzecz, że przygotowując się do zabiegu i leczenia organizm się mobilizował, ściągał rezerwy itp, kiedy wszystko się już udało, skończyło niejako dopiero poczuł zmęczenie i znużenie i potrzebuje wyciszenia oraz poszukania nowego celu, o który można byłoby walczyć (czasem podobnie maja naukowcy po osiągnięciu jakiegoś stopnia, np zdobywszy doktorat zamiast sie cieszyć mają okresowy spadek nastroju i motywacji)
Gdyby jednak podobne objawy sie przedłużały albo nasilały warto skorzystać z pomocy psychologa.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Można to porównać do sytuacji, kiedy człowie
Istnieją ludzie, którzy bez trudu potrafią wczuwać
Święta Bożego Narodzenia dla osób w żałobie mogą b
