Obniżony nastrój, zmęczenie i drażliwość

Witam Od długiego czasu mam ogromny problem ze sobą, swoim życiem. Niemal nieustannie mam obniżony nastrój, jestem zniechęcona, bez energii, apatyczna często zmęczona. Zrobiłam się bardzo drażliwa. Często płaczę, wręcz zanoszę się od płaczu. Od zawsze miałam bardzo niskie poczucie własnej wartości. W moim przekonaniu do niczego się nie nadaję, nic nie potrafię. Przyszłość widzę w czarnych barwach, boję się życia. A jednocześnie pragnę zmian. Bardzo doskwiera mi samotność. Jak mam sobie pomóc?

KOBIETA, 34 LAT ponad rok temu

Uczucie samotności Psychologia Ciągłe zmęczenie

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Proszę znaleźć w swojej okolicy psychoterapeutę i udać się na konsultacje, które być może zakończą się wspólną decyzją o podjęciu leczenia.
Pomoc może Pani uzyskać w ramach NFZ (np.: Poradnia Zdrowia Psychicznego) lub prywatnie. W internecie dostępna jest również lista certyfikowanych psychoterapeutów Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, wg miejscowości.

Mgr Justyna Piątkowska Psycholog, Gdynia

95 poziom zaufania

Dzień dobry!

Bardzo proszę osobiście skonsultować się z psychologiem i/ lub lekarzem psychiatrą, np. w Poradni Zdrowia Psychicznego.

Pozdrawiam!

Mgr Agnieszka Balicka Psycholog, Lublin

46 poziom zaufania

witam,
myślę że jest to najwyższy czas na kontakt z psychoterapeutą lub/i psychiatrą. Można skorzystać z Poradni Zdrowia Psychicznego.
Pozdrawiam

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Polecam udać się na spotkanie i podjąć współpracę z psychologiem nurtu poznawczo-behawioralnego, który pomoże Pani przepracować swoje negatywne przekonania na temat siebie i świata. Powodzenia!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Zmęczenie życiem u 45-latki – odpowiada Mgr Iwona Hildebrandt
Ataki gniewu, zmęczenie i obniżony nastrój – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
W jaki sposób poradzić sobie ze stosunkiem płciowym z samym sobą? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Lęki i niepokój po omdleniu – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Zaburzenia osobowości z cechami schizoidalnej i unikającej – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Problem z nerwami w związku – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Dlaczego nie spotkałam jeszcze mężczyzny mojego życia? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Poczucie samotności a depresja – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Natłok myśli i obaw w siódmym miesiącu ciąży – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Silna depresja a terapia – odpowiada Mgr Patrycja Stajer

artykuły

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

Psychoterapia online

Jestem psychoterapeutką, która większości swoich k

Psychoterapia - czym jest, kto jej potrzebuje, rodzaje psychoterapii

Psychoterapia to stosowanie metod psychologicznych

Zmęczenie, obniżony nastrój i napady lęku

Witam. Mam 30 lat i takie objawy jak: ciągłe zmęczenie, obniżony nastrój, napady lęku, bóle i zawroty głowy, utrata włosów, nieregularne miesiączki, trądzik, częste infekcje, spadek odporności. Czy to może być grzybica ogólnoustrojowa, zakwaszenie organizmu? Jakie badania wykonać przed wizytą u lekarza? Pozdrawiam Małgorzata

KOBIETA, 30 LAT ponad rok temu

Ból głowy Zawroty głowy Trądzik Interna Psychologia Ciągłe zmęczenie Cykl miesiączkowy Włosy

Mgr Violetta Ruksza Psycholog, Gdańsk

80 poziom zaufania

tak częściowe i nie jednoczśnie.odpowiedź na portalu niewiele pomoże,polecam konsultacje u DOŚWIADCZONEGO TERAPEUTY.pozdrawiam serdecznie Violetta Ruksza

Mgr Michał Pyter Psychologia

60 poziom zaufania

Witam.
Na początek warto wykonać podstawowe badania, na które skieruje Panią lekarz pierwszego kontaktu. Nie wykluczał bym jednak również podłoża psychologicznego Pani objawów.

Pozdrawiam i życzę powodzenia,
Michał Pyter
http://michalpyter.com

Mgr Anna Ingarden Psychologia, Kraków

80 poziom zaufania

Przede wszystkim proszę zacząć od wizyty u lekarza POZ - on zaleci podstawowe badania krwi, moczu, być może skieruje do endokrynologa na wykonanie dodatkowych badań hormonalnych. Jeżeli jednak wyniki nic nie pokazą, wtedy warto zastanowić się nad wizytą u psychologa. Opisane bowiem dolegliwości są często natury psychologiecznej, wynikają z nerwicy lub z przeżywania bardzo silnego stresu. Wizyta u psychologa pomoże znaleźć źródło problemu i metody przeciwdziałania mu. Pozdrawiam.

Lek. Izabela Lenartowicz Dermatologia, Katowice

100 poziom zaufania

Prosze skonsultować się u lekarza poz on zleci dalsze postępowanie.

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Uczucie ciągłego zestresowania i spięcia – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Odbijanie, bóle brzucha, napady lęku – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Powtarzanie słów i zdań przy nerwicy natręctw – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Jak poradzić sobie po rozstaniu z mężczyzną? – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Czy mężczyźnie mogło przestać zależeć? – odpowiada Mgr Violetta Ruksza
Obniżony nastrój a podejrzenie depresji poporodowej – odpowiada Mgr Marta Belka-Szmit
Relacje z kobietami, zdrady a wyrzuty sumienia – odpowiada Mgr Bohdan Bielski
Obsesja męża na punkcie śledzenia – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Obniżony nastrój i problemy z koncentracją – odpowiada Mgr Michał Pyter
Trudności ze wstawaniem z łóżka – odpowiada Mgr Violetta Ruksza

artykuły

Wizyta u psychologa

Wizyta u psychologa to decyzja, która może wywoływ

Polki nie dbają o swoje zdrowie intymne. Częściej chodzą do stomatologa niż do ginekologa

Strefy intymnej nie widać. Nie dbamy więc o nią ta

Endokrynolog - kim jest i czym się zajmuje? Jakie choroby leczy endokrynolog?

Endokrynolog jest lekarzem specjalistą, do którego

dr n. med Monika Łukaszewicz Internista, Gdańsk

umów wizytę

Dr n. med. Andrzej Sawicki Endokrynolog, Warszawa

umów wizytę

Wiesława Szlubowska Internista, Sieradz

umów wizytę

Lek. Karolina Dzierwa Internista, Kraków

umów wizytę

Depresja czy obniżony nastrój?

Witam. Potrzebuję opinii kogoś z zewnątrz. Zawsze byłam osobą bardzo zamkniętą - ani podstawówki, ani gimnazjum nie wspominam najlepiej.

W liceum może byłby jakiś przełom, gdyby nie pewna sytuacja: otóż z powodu braków w pewnym przedmiocie na początku II klasy liceum udałam się na korepetycje do najlepszej nauczycielki w mieście. Niestety, byłam u niej tylko 4 lub 5 razy i to było straszne - ta kobieta udowodniła mi, że jestem nic nie warta. Gdy na 180 zadań z pracy domowej zrobiłam 150, mówiła, że jestem kompletnie nieprzygotowana. Cały czas mnie strofowała, gdy szłam na zajęcia, z nerwów ściskało mnie coś w klatce, a po wyjściu płakałam. Moja samoocena spadła jeszcze niżej, a i tak zawsze była niesamowicie niska.

W wakacje nie poszłam do pracy, choć chciałam, bo strach przed pomyłką i tym, że nie poradzę sobie z myciem autobusów paraliżował mnie. Ten stan trwa do dziś, a niebawem będę studentką II roku. No właśnie, czy będę? Przez 2 semestry dużo się uczyłam, nie miałam ani jednej poprawki, wszystkie kolokwia zdawałam w pierwszym terminie, a egzaminu po drugim semestrze nie zdałam. Załamałam się tym. Co najgorsze - mój chłopak, z którym jestem 3,5 roku, wyjeżdża na studia, a to jedyna osoba, przed którą się otworzyłam. Gdy się o tym dowiedziałam, świat mi się zawalił. Mówi, że jak skończy studia będzie miał dobrą pracę i wtedy kupimy sobie mieszkanie i będziemy żyć we dwójkę.

Dodatkowo straciłam większość kontaktów z ludźmi, głównie siedzę w domu, nie wychodzę nigdzie. Ciągle płaczę. Wiele razy myślałam o śmierci, ostatnio nawet, po całym, przepłakanym dniu postanowiłam, że po prostu zabiję się nożem kuchennym, ale pomyślałam, że mogłabym to przeżyć i bolałoby. Uważam, że nie powinnam żyć, że tak byłoby lepiej. Mam momenty totalnego odrętwienia, nic mnie nie cieszy. Od ok. 3 lat nie mogę powiedzieć, żebym pamiętała cokolwiek, co by mnie ucieszyło. Mój chłopak bardzo mnie wspiera, ale nadal nie czuję się szczęśliwa, chociaż kocham go bardzo. Jest jeszcze wiele sytuacji i spraw, które wpływają na mnie, choćby to, że z powodów mojej nadwagi poszłam do dietetyka i schudłam ok. 10 kilo, ale to i tak mniej, niż zakładałam i choć wagę mam praktycznie w normie, jestem załamana.

I teraz, po tym całym chaosie, moje pytanie: czy to depresja, czy tylko zwykłe obniżenie nastroju? Nie wiem czy powinnam iść do psychologa/psychiatry czy może jestem przewrażliwiona?

KOBIETA, 17 LAT ponad rok temu

Psychologia Problemy psychologiczne Samoocena

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Działania nauczycielki pogorszyły Pani samopoczucie, zaniżyły samoocenę oraz wpłynęły na Pani zachowanie. Pani zachowanie wskazuje, że nie ma Pani pewności siebie, Pani samoocena jest bardzo niska i ma Pani zaniżone poczucie własnej wartości.

Myślę, że powinna Pani skorzystać z pomocy psychologa i popracować nad swoją samooceną oraz poczuciem własnej wartości. Wiele z Pani problemów bierze się właśnie z braku pewności siebie i niskiego poczucia własnej wartości. Przez to może Pani niezauważać dobrych momentów, czuć się przytłoczona i niezrozumiana.

Z powodu swojego samopoczucia ma Pani myśli samobójcze i nieakceptuje swojego wyglądu. Praca z psychologiem powinna pomóc Pani powrócić do równowagi psychicznej i uwierzyć we własne siły i możliwości.

Pozdrawiam