Opiekun osoby chorej na Alzheimera - jak sobie pomóc?

Witam bardzo serdecznie Mam na imię Joanna (39l.) opiekuję się Mamą (79l.) chorą na Alzheimera od 2005r (jestem przez 24 godz.na dobę w domu). Żeby odreagować zaczęłam pisać blog w ramach i odreagowania i dla innych, żeby mogli psychicznie przygotować się (bo brak takich życiowych rad jak sobie radzić z... ) ale tak naprawdę niewiele mi to pomaga. Od 6.05.09 mama leży, ja teraz dosłownie jestem uwięziona w domu. Jakoś daję sobie radę z mamą ale martwię się, że jeśli nawet uda mi się dotrwać na posterunku do końca to wyląduję w pokoju bez klamek! Rygor jaki narzuciłam sobie spowoduje to, że po wszystkim będę miała niesamowite kłopoty z samą sobą w życiu codziennym - po prostu nie odnajdę się w rzeczywistości! Wiem że to nie jest depresja, ale wiem że coś trzeba z tym zrobić tylko nie wiem jak to ugryźć! Mam pytanie. co i jak mogę zrobić, bo czuję, że zaczynam tracić kontrolę nad sobą! Nie mam cierpliwości do innych, zdrowych ludzi, właściwie poza partnerem nie rozmawiam z nikim. Wiem że to zemści się na mnie - co robić? Pozdrawiam Joanna

KOBIETA ponad rok temu

Pierwsza pomoc przy napadzie padaczkowym

Paulina Witek Psycholog, Warszawa
74 poziom zaufania

Pani Joanno,
zawsze gdy czytam podobne historie jestem pełna podziwu i szacunku dla osób, które potrafią dać z siebie tak wiele drugiemu człowiekowi. Zwłaszcza, że z tego co przeczytałam na blogu to mama Pani partnera, więc wiele osób mogłoby się z takiej relacji wycofać. Sam pomysł prowadzenia tego rodzaju wirtualnego pamiętnika jest bardzo dobry, pomocny nie tylko dla Pani ale dla innych osób borykających się z podobną sytuacją.
Najtrudniejsze jest to, że jest Pani w opiece nad Mamą praktycznie sama. Nie znam dokładnie sytuacji, ale może warto wziąć różne opcje pod uwagę np. zatrudnienie dodatkowej pomocy w sprzątaniu lub/i opiece nad chorą, aby choć częściowo odciążyć Panią od obowiązków. Ma Pani prawo do pomocy z Ośrodka Opieki Społecznej, istnieją stowarzyszenia takie jak Polskie Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Chorobą Alzheimera i in. Przez tego typu instytucje organizowane są turnusy rehabilitacyjne dla chorych, które dają czas opiekunom na odpoczynek, wyjazd. Warto z czegoś takiego skorzystać.
Może Pani porozmawiać ze swoim mężczyzną na temat jego włączenia się w opiekę, chociaż częściową. Na pewno są osoby w rodzinie bądź sąsiedztwie, które mogłyby Państwu pomóc, przynajmniej w czuwaniu nad Mamą kilka godzin w tygodniu tak aby mogła Pani spokojnie zrobić zakupy itp. Każdego dnia powinna mieć Pani trochę czasu dla siebie, na spokojny spacer z psem, na chwilę relaksu. Warto też pomyśleć o grupie wsparcia dla osób, które mają podobny problem bądź spotkaniach z psychologiem. Na ten moment jest to Pani bardzo potrzebne. Przede wszystkim kontakt z innymi, oderwanie się od domowej rzeczywistości, spojrzenie na sytuację z dystansu.
Moim zdaniem powinniście Państwo obydwoje porozmawiać o obecnej sytuacji i znaleźć możliwe drogi rozwiązania problemu. Najlepiej wziąć pod uwagę wszystkie możliwe opcje pomocy, a następnie uszeregować je od najbardziej akceptowalnych do tych, które Państwo zupełnie wykluczacie.
Łączę pozdrowienia.

0

Opieka nad pacjentami z chorobą Alzheimera jest bardzo trudna i opiekunowie borykają się z wieloma problemami. W wielu miastach działają różne grupy wsparcia dla opiekunów,np. w ramach stowarzyszeń czy innych formacji.Proszę sprawdzić czy w miejscu Pani zamieszkania działa taka grupa, osoby zrzeszone spotykają się, wymieniają doświadczeniami, mogą skorzystać z pomocy psychologa.

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty