Poprawa stanu bez konsultacji z psychiatrą lub psychologiem - czy jest możliwa?
Witam. Mam 17 lat i od kilku tygodni zaczęłam zastanawiać się nad tym, czy idę dobrą drogą w życiu. W nowej szkole zaczęłam zaniedbywać naukę i obowiązki domowe. Moja mama często skarżyła się, że po powrocie do domu zaszywam się w swoim pokoju i nie ma ze mną kontaktu. Na co dzień jestem osobą towarzyską i nie mam problemów z kontaktem z innymi ludźmi. Nigdy też nie miałam problemów z samooceną. Uważam, że dojrzewam już i warto byłoby zastanowić się nad przyszłością, ale wszystkie moje plany sprowadzają się do niczego. Nie jestem w stanie niczego zacząć. Od kilku dni zaczęłam zauważać swoją zmianę nastroju. Nie doceniam się już tak jak kiedyś, wątpię w swoje możliwości (w zasadzie to nie jestem pewna, czy jestem w czymś dobra), nie mam ochoty na spotkania z przyjaciółmi. Jedyne, co robię w wolnym czasie, to chodzę na różne imprezy, których później żałuję. Zeszłej nocy doszedł mnie chyba moment kulminacyjny i stwierdziłam, iż potrzebuję wyjechać gdzieś sama i zostać sam na sam z własnymi problemami, przemyśleniami. Po prostu odciąć się od świata. Nie wiem, czy to najlepszy pomysł na poprawę. Nie wiem, czy wystarczy tylko rozmowa z rodzicami czy przyjaciółmi, czy da radę tylko to załatwić z psychologiem. Sama nie potrafię zdefiniować, co wprowadziło mnie w taki stan, i nie wiem, jak sobie z tym poradzić.
