Potrzeba cięcia się

Za kilka miesięcy skończę 13 lat. Boje się, że mogę mieć depresję. Od zawsze byłam przeciętną uczennicą, niczym się nie wyróżniałam. Ale nigdy nie miałam przyjaciół w szkole. Co prawda mam koleżanki, ale to nie to samo. Ludzie podzielili się na małe grupki, a ja do żadnej nie pasuję. Przez co mam wiele nieprzyjemności. W domu ojciec od roku zaczął nadużywać alkohol. Na początku mi to nie przeszkadzało, ale z czasem było coraz gorzej. Moja mama pracuje bardzo dużo, więc nie wie co w domu się dzieje. Mam siostrę, ale ona dużo przebywa w szkole, a w domu zamyka się w swoim pokoju. A ja w domu przeżywam z ojcem piekło. Było wiele niemiłym, wstrząsających sytuacji, ale nie będę ich tutaj wymieniać. W święta wielkanocne moja ogólna sytuacja całkiem mnie przytłoczyła. Nie chciało mi się wstawać z łóżka, jadłam ogromne ilości jedzenia, a i tak chudłam. Zaczęłam się ciąć, i to stanowi mój główny problem. Nie mam jak z tym skończyć. Nie chcę mówić o tym rodzicom, tym bardziej ojcu, bo mnie znienawidzi, a mamie, bo bez tego i tak ma wiele problemów. Wie o tym tylko jedna osoba, nigdy na ten temat nie rozmawiamy, jest to moja przyjaciółka, z którą mam dobry kontakt, ale nie chcę z nią o tym rozmawiać, bo jest i tak tylko o rok ode mnie starsza i niewiele mi pomoże. Nie chcę zgłaszać się do psychologa, ponieważ musiałabym iść z osobą dorosłą. Wiele razy chciałam skończyć z samookaleczaniem, ale nie umiem. Mam jedną żyletkę, i bardzo boje się, że jeśli ją wyrzucę, a bardzo będę chciała znowu się pociąć, po prostu oszaleję. Biorę leki uspokajające, ale słabe, zwykłe wydawane bez recepty w aptece, ale one niewiele dają. Co mogę zrobić? Błagam, pomóżcie mi, bo ja już nie wiem co robić.

KOBIETA ponad rok temu

Rozpoznanie nerwicy

Mgr Joanna Żur-Teper
60 poziom zaufania

Witam,
problemy, które opisałaś są poważne, dlatego uważam, że wizyta u psychologa czy lekarza psychiatry jest konieczna. Samookaleczenia są wyrazem ogromnej złości, którą niestety kierujesz w swoją stronę. Rozumiem, że cała sytuacja Cię przerasta i trudno Ci dostrzec jakiekolwiek rozwiązanie, dlatego dobrze, że napisałaś tutaj.
Przede wszystkim zachęcam Cię do tego, żebyś porozmawiała ze swoją mamą. Twoja troska o nią jest zrozumiała, jednak w tej chwili to Ty potrzebujesz pomocy od mamy. Powiedz jej o swoich dolegliwościach oraz o tym, że okaleczasz swoje ciało, z pewnością będzie starał się pomóc Ci i pójdzie z Tobą do psychologa. Ważne jest również to, żebyś opowiedziała mamie co dzieje się w domu pod jej nieobecność. Jeśli Twój tata stosuje jakąkolwiek przemoc wobec Ciebie powinnaś o tym powiedzieć.
Ze swoimi problemami możesz również zwrócić się do psychologa szkolnego, podpowie Ci, gdzie uzyskasz specjalistyczną pomoc. Rozmowa z psychologiem szkolnym może pomóc Ci przełamać opór przed powiedzeniem mamie o swoich problemach.
Jeśli cierpisz na depresję ważne jest to, żebyś jak najszybciej rozpoczęła leczenie, ponieważ objawy mogą się nasilić. Czasem zdarza się tak, że symptomy depresji samoistnie ustępują, jednak później wracają z większą intensywnością. Depresja jest chorobą, którą z powodzeniem można wyleczyć stosując leki lub/i psychoterapię.
Pozdrawiam serdecznie

 

0
redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Patronaty