Dzień dobry,
Jedyne co Pani pozostaje to zająć się swoim zdrowiem/stanem psychicznym.
Nie wiem na czym polega Pani "nieszczęście" - jeżeli przeszkadza Pani w życiu, utrudnia codzienne funkcjonowanie i realizowanie siebie, to warto rozważyć konsultacje u psychoterapeuty, a być może i podjęcie psychoterapii.
To bardzo nieodpowiedzialne działanie z jej strony, bez szacunku dla Pani potrzeb i troski. Warto powtarzać mamie te słowa (pomimo jej złoszczenia się, niewygodna prawda zawsze złości), że wg. Pani powinna podjąć terapię i że Pani oczekuje, że ona to zrobi. Jeśli będzie w swoim uporze takie zachowania świadczą o niedojrzałości lub jej lęku przed samotnością. Motywy nieświadome mamy mogą być różne. Jeśli mama nie weźmie odpowiedzialności za swój stan i nie podejmie leczenia, warto, aby Pani skorzystała ze wsparcia terapeuty, aby się przyjrzeć co dzieje się między Panią i mamą. Psychoterapia może wzmocnić Panią, pomóc zobaczyć czy w zachowaniu mamy nie ma czegoś manipulacyjnego.
Dzień dobry,
Wygląda na to, że samopoczucie mamy przekłada się na Panią. Proszę pamiętać, że to jej zdrowie i jeśli ona nie chce się leczyć, to nic nie może Pani zrobić. Jest to przykre, ale taki rozsądek oszczędza wiecznego szarpania się w postaci "muszę ją uratować".
Jeśli Pani widzi, że ta chęć pomocy zabiera Pani dużo energii, radości - to znak, że pora zadbać o siebie - znaleźć czas na ulubione zajęcia, zainteresowania, wyjścia z przyjaciółmi.
Może to być dla Pani trudne, bo ciężko "zostawić" mamę. Ale może właśnie wtedy zrozumie, że potrzebuje pomocy z zewntątrz?
Powodzenia!:)
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
