Witam. Mam 14 lat. Od 2 lat się samookaleczam. Nic mnie nie cieszy. W szkole z nikim nie rozmawiam, nie wiem dlaczego, ale nikt się do mnie nie odzywa. Zawsze siedzę sama na boku. W domu raz jest dobrze, raz źle. Kłócę się z rodzicami. Nie wychodzę z domu, bo nie mam z kim. Mam dziwne myśli i dość wszystkiego. Nie wiem, co robić.
Witam serdecznie!
Twój list jest bardzo króciutki. Napisałaś, że masz dziwne myśli, ale nie napisałaś jakie, w związku z czym ciężko jest mi odnieść się do twojej sytuacji. Jednakże samookaleczanie, o którym wspomniałaś, jest bezwzględnie wskazaniem do kontaktu z psychologiem.
Ponieważ masz dopiero 14 lat, proponowałabym, abyś porozmawiała z rodzicami i poprosiła o zapisanie do poradni psychologicznej. Spróbuj spokojnie powiedzieć im, że są sprawy, z którymi sobie nie radzisz, że o niektórych nawet obawiasz się rozmawiać z nimi, ale wiesz, że potrzebna jest Ci pomoc. Jeśli rodzice nie zgodzą się na wizytę u psychologa, bądź jeśli po prostu obawiasz się z nimi o tym rozmawiać, poleciłabym Ci udać się do psychologa szkolnego.
Chciałabym, abyś wiedziała, że zarówno samookaleczanie, jak i Twoje problemy w kontaktach z innymi, są możliwe do zmiany. Skoro z autoagresją zmagasz się już od dwóch lat, zaprzestanie tego może wydawać Ci się bardzo trudne, ale zapewniam Cię, że jest możliwe. Jest Ci po prostu potrzebna pomoc i nie powinnaś dłużej zwlekać ze zgłoszeniem się po nią.
Pozdrawiam!
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Izolacja, samotność i brak kontaktów towarzyskich.
Pięciolatek, który podczas ataku złości demoluje m
Czy ciąża bez stosunku jest możliwa? Większość pow
