Witam serdecznie,
Ostatnio szczególnie często spotykam się z tym problemem u klientek. Powodów odsunięcia się od Pani, Pani partnera może być bardzo wiele. Z jednej strony można fantazjować, że dopadł go kryzys wieku średniego, w który mężczyźni wchodzą coraz wcześniej i potrzebuje przewartościować swoje życie, z drugiej ze względu na lęk przed bliskością, mógł uruchomić w sobie mechanizmy obronne, które mają dbać o jego poczucie bezpieczeństwa. Z tego co Pani pisze nie jest to osoba skłonna do konfrontacji, dlatego też unikanie może być dla niej rozwiązaniem.
Wyobrażam sobie, że jest Pani osobą, która tak jak większość ludzi chce mieć bliską relację z drugim człowiekiem, dlatego też w tej sytuacji warto dać sobie czas na przeżycie tego rozstania. Próbowała Pani z nim porozmawiać, ale w momencie, kiedy były partner jest zamknięty na kontakt, naciskanie spowoduje tylko jeszcze większe wycofanie. Proszę pamiętać, że każdy z nas jest odpowiedzialny sam za siebie. Bardzo dobrą decyzją wydaje się Pani wizyta u psychologa. Zachęcam również do kontynuowania tych spotkań. To co najlepszego może Pani teraz zrobić to tak jak pisałam przeżycie tej straty, rozmowy o tym z terapeutą, z kimś bliskim, z przyjaciółką, płakanie, przypomnienie sobie tego, co było dobrego w tym związku, odbycie takiej żałoby i pożegnanie się z tą relacją w swojej głowie i docenienie jej w swoim sercu. Tak naprawdę na ten moment Pani były partner jest skupiony na czymś innym, patrzy w innym kierunku, nie ma co Pani zaoferować, ma puste ręce. Nie znamy przyszłości i nie wiemy, co może się jeszcze wydarzyć, ale w tym momencie zachęcam do zwrócenia uwagi na siebie, bo to przede wszystkim dla Pani trudna sytuacja. Kiedy stanie Pani na swoich nogach otworzą się nowe możliwości.
Życzę powodzenia,
Kinga Łakomska
