Silny lęk przed ludźmi

dzień dobry chciałbym opowiedziec historię mojej choroby otóż od kilku lat choruje na silny lęk przed ludzmi kiedy ide ulicą albo jestem w miejscu gdzie jest dużo ludzi mam wrażenie że wszyscy mnie obserwują smieją się ze mnie obgadują i knują przeciwko mnie jestem bardzo nieśmiały rozmowa z kimś to istny horror a jak już dojdzie do tej rozmowy to często gubie wontek zaczynam się jąkać mówie cienkim głosem i tylko to co musze rozgadywać się boje wiem że to głupio teraz zabrzmi ale boje się że ja

MĘŻCZYZNA, 20 LAT ponad rok temu

Fobie społeczne Lęk Zaburzenia lękowe Logopedia Psychologia

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

83 poziom zaufania

Dzień dobry,

Proszę zgłosić się do Poradni Zdrowia Psychicznego (lub Poradni Leczenia Nerwic) i podjąć leczenie.

Mgr Joanna Gałczyńska-Adamiak Logopeda, Kalisz

49 poziom zaufania

Witam

W Pana przypadku problemy z mową są silnie związane z problemami emocjonalnymi.
Proszę udać się na konsultacje do psychiatry, który zdiagnozuje Pana w kierunku ewentualnej nerwicy bądź fobii. Zgodnie z diagnozą zaleci leczenie farmakologiczne bądź psychoterapię.
Proszę nie zwlekać i zadbać o jakość życia.

Pozdrawiam

Joanna Gałczyńska-Adamiak
www.centrum-logopedyczne.pl

Mgr Patrycja Stajer

Witam,
z tego co Pan opisuje wynika, że czuje się Pan niekomfortowo i ma trudności w kontaktach z innymi. Proszę zgłosić się do lekarza Psychiatry , potrzebne są leki, które przyniosą Panu oczekiwaną pomoc.
Pozdrawiam

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Zanik pamięci u 14-latka – odpowiada Mgr Joanna Gałczyńska-Adamiak
Uczucie pustki w głowie i lęk przed pracą – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Czy fluoksetyna może poprawić mowę w zespole Aspergera? – odpowiada mgr Monika Chrapińska-Krupa
Jak pomóc bratu, który ma lęk przed kontaktami z ludźmi i niskie poczucie własnej wartości? – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Lęk przed kontaktem z ludźmi u 20-letniej osoby – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Strach przed kontaktem z ludźmi u 20-latki – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Lęk przed ludźmi po traumie związanej z gwałtem – odpowiada Mgr Patrycja Stajer
Jakie są najlepsze sposoby na ćwiczenie płynności w mowie? – odpowiada Mgr Joanna Gałczyńska-Adamiak
Problem z wysławianiem się, poprawnością słów – odpowiada Mgr Joanna Gałczyńska-Adamiak
Trudności w podtrzymywaniu rozmowy u 27-latki – odpowiada Mgr Joanna Gałczyńska-Adamiak

artykuły

Zobacz, jak funkcjonuje numer ratunkowy 112 (WIDEO)

"-Operator 52, w czym mogę pomóc? -Halo, chciał

Lekarstwo na fobię społeczną

Fobia społeczna to najczęściej występujące zaburze

Czy masz skłonności do nerwicy?

Nerwice, czyli zaburzenia lękowesą grupą zaburzeń

Lęk przed ludźmi

Mam 27 lat i coś się ze mną dzieje, nie tak pracuje. Konsultowałem się z psychiatrą i stwierdził nerwice lękową, zażywałem leki, takie jak przeciwlękowe, przeciwdepresyjne i regulujące nastrój przez pół roku, następnie tylko regulator nastroju. W końcu przestałem brać leki i dobrze się czułem przez miesiąc i potem znów zacząłem się denerwować. Teraz biorę lek na uspokojenie. Chciałem powiedzieć, że mój problem polega na tym, że: denerwuję się, jak rozmawiam z ludźmi, serce mi strasznie bije, dławi mnie w gardle, wstydzę się do ludzi coś powiedzieć, czuję lęk przed zadzwonieniem z telefonu, jak i też przed jego odebraniem. Ogólnie mam lęk jak wstaję do pracy, zaczynam się denerwować, mam kłopoty z koncentracją, tak jakbym nie rozumiał prostych pytań, po prostu nie kumał, ale wiem to w sobie, że wcale tak nie jest, wszystko przez ten lęk i strach. To mnie wszystko uwstecznia i nie mogę iść do przodu. Czy mogę dostać jakąś poradę?

MĘŻCZYZNA, 27 LAT ponad rok temu

Nerwica Psychiatria Zdrowie psychiczne

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

72 poziom zaufania

Witam!

Rzeczywiście opisane objawy odpowiadają nerwicy lękowej, podonie jak fobii społecznej. Problem polega na tym, że był Pan leczony farmakologicznie, ale zdaje się nie uczestniczył Pan w psychoterapii? W przypadku tego rodzaju zaburzeń terapia z certyfikowanym psychoterapeutą to podstawowa forma leczenia.

Przyczyny nerwicy wynikają z nieuświadamianych konfliktów, które leki jedynie tłumią i wyciszają, ale problem nadal pozostaje nierozwiązany. Dlatego proszę poszukać psychologa z uprawnieniami do prowadzenia psychoterapii. Szybkie i dobre efekty przynosi terapia poznawczo-behawioralna, więc warto byłoby zacząć od tego.

Proszę być dobrej myśli i nie zwlekać z wizytą u specjalisty!

Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Lęk przed jazdą windą – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Nerwica lękowa przy bezsenności i lękach – odpowiada Mgr Anna Ingarden
Co mogę zastosować na uspokojenie? – odpowiada Mgr Dorota Nowacka
Czy ten lek faktycznie uzupełnia niedobory serotoniny? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
Jak radzić sobie ze lękiem przed ludźmi? – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Mam lęk przed ludźmi i szkołą, wejściem do klasy - jak go pokonać? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Dlaczego pomimo stosowania leków nadal występują lęki? – odpowiada Mgr Anna Szyda
Czy lęk przed ludźmi może być źródłem nerwicy? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
Jak leczyć nerwicę i lęk przed ludźmi? – odpowiada Lek. Wiesław Łuczkowski
Czy nerwicę lękową można wyleczyć bez leków? – odpowiada Lek. Paweł Brudkiewicz

artykuły

Nerwica lękowa - co to jest? Przyczyny, objawy, leczenie, życie z nerwicą lękową

Nerwica lękowa jest dość powszechnym problemem, kt

Leczenie nerwicy - metody, leki przeciwdepresyjne, psychoterapia, domowe sposoby

Zaburzenia lękowe, inaczej nazywane nerwicami, są

Agorafobia - objawy, diagnoza, zaburzenia towarzyszące

Agorafobia (agoraphobia) to słowo pochodzące z jęz

Lek. Iwona Adamkiewicz Psychiatria, Rzeszów

umów wizytę

Lek. Jolanta Ufniarz Psychiatria, Lublin

umów wizytę

Lek. Waldemar Kryszkowski Psychiatria, Łódź

umów wizytę

Piotr Głowacki Psychiatria, Warszawa

umów wizytę

Lęk przed ludźmi- co robić?

Witam! Jestem dwudziestoletnią dziewczyną. Przez ponad 3 lata przyjaźniłam się z chłopakiem. Byliśmy sobie bardzo bliscy, ale z mojej strony nigdy to nie było nic więcej, ponieważ nigdy nie czułam do niego jakiegokolwiek pociągu, a co najistotniejsze - od kilku lat jestem w stałym i szczęśliwym związku. Bardzo mu ufałam, był dla mnie jak brat, mimo że wiele razy mnie zawodził. Niestety, nasza przyjaźń się rozpadła. Wykorzystał mnie, chciał bliskości fizycznej, której ja nie chciałam. Mówiłam mu, że nie chcę tego, prosiłam, aby tego nie robił (będąc dzieckiem byłam molestowana seksualnie i gdy on mnie przytulał - tym bardziej z podtekstami - czułam się tak samo wykorzystywana jak kiedyś), ale nie wytrzymał. To było dla mnie strasznym ciosem - pożądanie fizyczne było dla niego ważniejsze od mojego szczęścia. To było już kilka miesięcy temu, a ja nie potrafię się pozbierać. Każdego mężczyznę odbieram jako wroga, boję się najmniejszego fizycznego kontaktu (choćby przypadkowego otarcia siedząc obok siebie na jednej ławce). Kiedyś nie było to tak bardzo mocne, a teraz stało się wręcz chorobliwe. Niestety jestem atrakcyjną dziewczyną w oczach mężczyzn (bo sama tak się za bardzo nie czuję) i jest w moim otoczeniu paru, którzy są mną zainteresowani, a ja na najmniejszy komplement lub propozycję przyjaźni reaguję wręcz krzykiem i agresją. Nie wiem jak sobie z tym poradzić. Od kiedy tamta przyjaźń się skończyła, w moim życiu zaczęło się dziać też wiele negatywnych wydarzeń, z którymi nie radzę sobie, i tym bardziej mi trudno, bo jego nie ma przy mnie. Gdyby nie mój przyszły mąż, nie wiem jak poradziłabym sobie z tym wszystkim i z samą sobą. Co mam robić? Tłumię w sobie uczucia i wydarzenia, czuję się bezwartościowa, pomiatana... Zmieniłam styl ubioru na bardziej męski i zaczęłam przeklinać (mimowolnie, wcale tego nie kontrolowałam, dopiero teraz zdałam sobie z tego sprawę). Nikomu nie ufam. Nie chcę tak żyć, ale jak to pokonać? Proszę, pomóżcie mi...

KOBIETA, 20 LAT ponad rok temu

Trauma Psychologia Problemy psychologiczne

Mgr Arleta Balcerek Psycholog, Warszawa

95 poziom zaufania

Witam!

Kłopoty z nawiązywaniem relacji są charakterystyczną cechą osób, które w dzieciństwie były obiektem nadużyć seksualnych. Poczucie niepokoju towarzyszące spotkaniom z osobami odmiennej płci i trudność z zaufaniem jest Pani sposobem na obronę przed powtórzeniem się sytuacji z dzieciństwa. Stąd też bierze się potrzeba ukrywania swojej kobiecości, nieakceptowanie swojej atrakcyjności. Pani przyjaciel mógł wyzwolić po raz kolejny emocje, jakie przeżywała Pani w związku z przeżyciami z czasów wczesnej młodości. Dlatego jest Pani ciężko się z tego stanu otrząsnąć. Myślę, że powinna się Pani udać na psychoterapię. Będzie to proces długi i wymagający psychicznie. Jednak jego efektem może być zrozumienie swoich uczuć, przepracowanie ich i rozwiązanie problemów, z którymi walczy Pani od wielu lat. Zamknięcie tego traumatycznego okresu i nauczenie się, jak budować zdrowe relacje, pomoże Pani cieszyć się pełnią życia i stworzyć szczęśliwy związek z Pani wybrankiem.

Pozdrawiam