Stres podczas rozmów z ludźmi

Witam,
To co opisujesz jest prawdopodobnie obarczone bardzo wysokim poziomem stresu, w którym dużą rolę odgrywa także lęk przed oceną ze strony dorosłych ludzi. Można to trenować i sprawić, że stres będzie mniejszy.
Pozdrawiam

Dzień dobry,

Określenie co Panu dolega może mieć miejsce wyłącznie w kontakcie osobistym ze specjalistą. Stąd jak najbardziej namawiam na wizytę w Poradni Leczenia Nerwic / Poradni Zdrowia Psychicznego - gdzie najpierw zbada Pana lekarz, a następnie - jeżeli takie będzie wskazanie - zaproponuje odpowiednią formę / metodę leczenia (np.: psychoterapię).

Witam Pana. Wybrałem umyślnie taką formę by podkreślić, że Pan jest już dorosły a problem dotyczy m.in. kontaktów z osobami dorosłymi. Proszę nie szukać w sobie zaburzenia bądź choroby. Tego typu reakcje które Pan opisuje mogą się brać z doświadczeń. Wystarczy, że był Pan w sytuacji, którą Pana układ nerwowy zarejestrował jako bardzo trudną to może to mieć wpływ na kolejne sytuacje, które jakimś elementem przypominają tamtą. Czasem takie sytuacje dotyczą sprostania czyimś wymaganiom. Bywa, że są bardzo związane z poczuciem wartości i samooceną. Jest Pan dorosły, ale zarazem w takim wieku, kiedy poczucie pewności siebie bywa chwiejne. Dlatego ważne jest czy Pana otoczenie daje Panu wsparcie, czy może Pan na nich liczyć. To co piszę do Pana to oczywiście możliwe hipotezy. Potrzebny jest bezpośredni kontakt z psychologiem, który pomoże Panu określić źródło Pana stresu i pomoże wypracować jak sobie z nim radzić. Pozdrawiam Pana

W tym wieku większość nastolatków odczuwa stres, napięcie w relacjach z dorosłymi. To stresujące, Wasze światy się różnią, a jednocześnie czujesz presję, bo sam powoli będziesz wkraczał w tę dorosłość.
U Ciebie objawy te są nasilone. Same w sobie nie świadczą o chorobie, czy zaburzeniu. Pytanie, jak sobie z nim poradzisz, co z tym zrobisz. Jesteś młody i możesz się jeszcze nauczyć naturalnie tych kontaktów z dorosłymi. Zasada jest jak przy treningach sportowych. Im więcej, tym lepiej. Zagaduj, rozmawiaj. Dorosły też człowiek:) Jak się nie uda, to zgłoś się do psychologa. Pozdrawiam serdecznie.