Terapia na skutki długiej masturbacji?
Szanowny Panie Doktorze, Mój problem, jak zapewne wiele tutaj zgłaszanych, dotyczy konsekwencji onanizmu. Otóż jestem 27-letnim mężczyzną, który przeszedł bardzo gwałtowny okres onanizmu właśnie przez czas kilku lat. W ówczesnym czasie potrafiłem samozadowalać się nawet 3-4 razy dziennie, to były szczytowe momenty. Kiedy teraz patrzę na to z perspektywy minionego czasu, boję się, że to mogło mieć jakieś podłoże psychiczne.
Od kilku lat jestem w związku z kobietą, na której bardzo mi zależy. Współżyjemy ze sobą, jednak zauważyłem, że mój członek stał się bardzo mało wrażliwy na intymny kontakt. Podczas penetracji prawie w ogóle nie odczuwam przyjemności. Wnioskuję, że ten problem może dotyczyć właśnie onanizmu, ponieważ dopiero od czasu kiedy jestem z moja partnerką, przestałem.
Mieliśmy już okazje kilkakrotnie współżyć. Nawet w momentach kiedy długo się nie widzimy, kiedy moja ekscytacja powinna być jak największa, nie czuję prawie nic. Dopiero po zwiększeniu tempa oraz "nacisku" na członek ze strony partnerki, zaczynam i tak jest do samego spełnienia. Bardzo mi to doskwiera, bo czuję się jakbym za każdym razem musiał "mechanicznie" zwiększać tempo stosunku, zamiast rozkoszować się każdą chwilą spędzoną z moją partnerką.
Od czasu kiedy rozpoczęliśmy nasze współżycie, postanowiłem sobie, że nie będę się już więcej onanizował. Jednak od tego czasu minęło już kilka miesięcy, a mój członek jest nadal bardzo nieczuły. Jak długo taki stan może się utrzymywać? Czy powinienem brać jakieś leki? Jeśli tak - jakie? Myślę również o wizycie u seksuologa, mimo że mam obawy. Czy to może być podłoże psychiczne? Z góry dziękuję.
