Bulimia niszczy mi życie

Witam, znalazłam tę stronę przypadkowo. Niestety jestem bulimiczką od 1,5 roku. Jestem też uzależniona od środków przeczyszczających. Wymioty i środki przeczyszczające sprawiają, że czuję się lekka i mam o 2 kg mniej. Nie jem zbyt dużo, lecz kiedy zjem jedną kanapkę skończy się na 6. Potem, wiadomo, wyrzuty sumienia, wymioty bądź płacz. Moi rodzice co jakiś czas wyjeżdzają, wtedy moje uzależnienie się nasila i potrafię wymiotować nawet po wypiciu herbaty. Przez bulimię nie dałam rady się uczyć i musiałam powtarzać klasę. Nie mogę wychodzić z przyjaciółmi na imprezy, bo wiem, że coś zjem czy napiję się alkoholu. Wiem, że niszczę sobie zdrowie przez nadużywanie lekow przeczyszczających i wymioty, ale chcę bardzo schudnąć, ważę 54 kg przy 168 cm. Czuję się coraz gorzej, niestety boję się podjąć leczenie, a nawet jeśli miałabym podjąć, to nie wiem, jak się za to zabrać; jestem totalnie bezradna, ponieważ z tym problemem jestem sama...

KOBIETA ponad rok temu

Zaburzenia odżywiania Bulimia Dietetyka

Paulina Witek Psycholog, Warszawa

72 poziom zaufania

Witam Cię serdecznie!

Podstawą do wyleczenia problemu jest poinformowanie o nim najbliższych. Zwróć uwagę, że nasilenie objawów bulimii zależne jest od obecności Twoich rodziców. Powinni o tym wiedzieć i wesprzeć Cię w leczeniu. Terapia zaburzeń odżywiania obejmuje całą rodzinę, dlatego im szybciej porozmawiasz z rodzicami, tym lepiej.

Jeżeli jesteś osobą niepełnoletnią potrzebujesz zgody rodzica na podjęcie leczenia. Powinniście razem zgłosić się do Poradni Zdrowia Psychicznego dla młodzieży i umówić się na spotkanie z lekarzem psychiatrą.

Nie obawiaj się rozmowy z psychiatrą czy psychologiem. Chociaż na początku może być Ci trudno się przełamać, psycholog na pewno poprowadzi rozmowę tak, aby udało wam się nawiązać dobry kontakt. Z problemami podobnymi do Twoich boryka się bardzo dużo dziewcząt - samotność i lęk przed konfrontacją z problemem są rzeczą naturalną. Trzymam za Ciebie kciuki i mam nadzieję, że szybko uda Ci się spotkać dobrego i życzliwego specjalistę.

Pozdrawiam serdecznie!

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Codziennie się przeczyszczam - czy to bulimia? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy to już bulimia? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Bulimia czy anoreksja: jak to rozpoznać? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Mam dosyć bulimii – odpowiada Paulina Witek
Czy to już oznaki bulimii? – odpowiada Mgr inż. Angelika Piskorz
Czy wyniki badań w bulimii będą dobre? – odpowiada Agnieszka Jamroży
Czy w takiej sytuacji można zdiagnozować bulimię? – odpowiada mgr Klaudia Ułamek
Bulimia i zaparcia – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
Brak wymiotów a bulimia – odpowiada Agnieszka Jamroży
Objawy bulimii - czy jestem już chora? – odpowiada Agnieszka Jamroży

artykuły

Czy cierpisz na zakupoholizm?

Zakupy, wyprzedaże, ubrania, dodatki, gadżety do t

Czy masz skłonności do nerwicy?

Nerwice, czyli zaburzenia lękowesą grupą zaburzeń

"Zrzuciłam z siebie 28 kg nieszczęścia"

"Jestem zadowoloną z siebie 40-latką, która potraf

Dlaczego ta relacja niszczy mi życie?

Rozstałam się z chłopakiem po 2,5 roku, bo dowiedzialam sie, ze zdradził mnie z koleżanką. Oprocz tego wyzywał mnie, raz uderzył i pił dużo alkoholu. Minęło pół roku, a on chce żebym do niego wróciła, wypisuje do mojego obecnego chłopaka, siostry, mamy. Mama strasznie go lubiła i namawia mnie na powrót. Bardzo mi przykro, ze mimo, ze znała sytuacje o tym jak mnie traktowal to kaze mi zostawic obecnego chlopaka dla niego. On niszczy mi zycie i relacje z innymi, mam wrazenie ze zycie nie ma sensu

KOBIETA, 21 LAT ponad rok temu

Uzależnienie od alkoholu Konsultacje psychologiczne Psychologia Zdrada w związku Rozstanie

mgr Anna Demarczyk Psychologia, Warszawa

60 poziom zaufania

Dzień dobry. Podejmując decyzje bierzemy za nie odpowiedzialność. Dlatego istotne jest, abyśmy szczególnie ważne decyzje życiowe podejmowali w oparciu o wiedzę, doświadczenie, świadomość własnych potrzeb i możliwości. Pomocne bywa też rozważenie poglądów innych, ważnych dla nas osób, ale nie obliguje to nas do podjęcia decyzji zgodnie ich oczekiwaniami. Jeżeli ma Pani głębokie przekonanie o słuszności swoich wyborów, warto zakomunikować to zdecydowanie i poprosić mamę, by zaakceptowała Pani decyzję. Rozmowa przeprowadzona z dużym opanowaniem (choć wiem, ze to trudne gdy w grę wchodzą silne emocje) ułatwia przedstawienie swoich argumentów i odczuć. Jeżeli jednak podjęła Pani podobne próby i nie odniosły efektu, może to oznaczać, że problem jest nieco głębszy i dotyka być może innych kwestii w relacjach rodzinnych, jak np. naruszenie granic, zaburzonej komunikacji itd. Proszę rozważyć konsultację psychologiczną. Przyjrzenie się sytuacji w szerszym zakresie pozwoli na wskazanie ewentualnych działań pomocnych w rozwiązaniu problemu. Pozdrawiam.

http://progress.warszawa.pl/

Mgr Krzysztof Łowigus Psychologia, Gorzów Wielkopolski

60 poziom zaufania

Szanowna Pani, sytuacja, którą Pani popisuje ma charakter przemocy i nękania przez byłego chłopaka, a również jawne, fizycznej przemocy w przeszłości. Takie działanie należałoby skonsultować z prawnikiem i zapewne zgłosić na policję.
Co do kwestii mamy, to słyszę, iż czuje się Pani naciskana. Zachęcam do posatwy asertywnej. Jest Pani osobą dorosłą i ma Pani prawo podejmować decyzje, które uważa Pani dla siebie za najkorzystniejsze.
Pozdrawiam

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

76 poziom zaufania

Witam, ma Pani prawo podejmować samodzielne decyzje i nie wikłać się ponownie w związek który wiąże się z przemocą, nadużyciem alkoholu. Rozpoczęła Pani nowy etap w życiu, z nowym partnerem. Proszę się zastanowić nad podjęciem kroków prawnych, jeżeli były partner Panią nęka. Przesyłam link do strony gdzie znajdzie pani więcej informacji: http://www.cpk.org.pl/ , http://www.niebieskalinia.pl/pomoc/poradnie-pogotowia/poradnia-telefoniczna
Pozdrawiam serdecznie

Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:

Rozstanie z partnerem a relacje z dzieckiem – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
Trudne relacje z partnerem a sytuacja w domu – odpowiada Mgr Michał Pyter
Relacje ze sprawcą przemocy domowej po terapii – odpowiada Mgr Barbara Szalacha
Szantaż w związku ze strony partnera – odpowiada Mgr Michał Pyter
Tęsknota za byłym chłopakiem, który źle mnie traktował – odpowiada Mgr Justyna Szczygłowska
Co mam robić w przypadku takiego zachowania partnera? – odpowiada Mgr Katarzyna Kulczycka
Jakie powinny wyglądać relacje rodzinne? – odpowiada Mgr Karolina Kapias-Gryczon
Problem w relacjach ze szwagrem i agresja wobec dzieci – odpowiada Mgr Kamila Drozd
Relacja z matką i babcią – odpowiada Mgr Anna Suligowska
Dlaczego ojciec krytykuje matkę? – odpowiada Mgr Anna Bernatowska

artykuły

Najczęstsze błędy psychoterapeutów, czyli jak nie marnować czasu i pieniędzy

Decyzja o szukaniu pomocy psychologicznej jest zwy

„Chłopaki nie płaczą", czyli dlaczego zdecydowana większość osób poszukujących pomocy psychologicznej to kobiety

Stereotypowy obraz mężczyzny opiera się na odwadze

Despota - kim jest, cechy charakteru, życie z despotą, szef-despota

Despota to człowiek przekonany o własnej wartości

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

umów wizytę

Mgr Patrycja Stajer Psycholog, Kraków

umów wizytę

Mgr Dorota Nowacka Psychologia, Gdańsk

umów wizytę

Mgr Magdalena Brabec Psycholog, Bydgoszcz

umów wizytę

Choroba sieroca niszczy moje życie

Choroba sieroca zdominowała moje życie. Mam 27 lat i dwoje dzieci każda wolną chwilę spędzam w sypialni bujając się z kazdym dniem moje zdrowie fizyczne pogarsza się ponieważ moje biodra nie dają rady. Stosuje plastry oraz leki przeciwbólowe. Czy kiedyś z tego wyjdę? Wyrosnę? Jakie mogą być przyczyny choroby sierocej? Moja przeszłość jest trudna, zawsze byłam sama, przeszłam też bardzo ciężką depresję. W dzieciństwie czułam się niekochana i nieakceptowana przez moich rodziców, zawsze wydawało mi się, że jestem niepotrzebna. Dziś sama mam dzieci i boję się, że one również kiedyś mnie zostawią, ponieważ widzą jaka jestem. Czy skutki choroby sierocej mogą być takie, że wszyscy się ode mnie odwrócą, bo zobaczą, że jestem dziwna? Czy jest szansa, że cokolwiek mi pomoże? Bo ja powiem szczerze że już nie mam na to siły. Dziękuję za każdą poradę

KOBIETA, 28 LAT ponad rok temu

Psychologia Stosowanie leków

Mgr Joanna Frąckowiak Psychologia

60 poziom zaufania

Witam
Z Pani opisu wynika, że doświadczanie objawów wiąże się z dużym cierpieniem. Myślę, że poprawa samopoczucia jest możliwa pod warunkiem rozpoczęcia leczenia. Warto poszukać gdzieś w pobliżu miejsca zamieszkania terapeuty, który udzieli Pani fachowej pomocy.
Joanna Frąckowiak

Mgr Irena Mielnik - Madej Psychologia, Kraków

97 poziom zaufania

Dzień Dobry Pani,

Z Pani relacji zrozumiałam, że w dzieciństwie doświadczyła Pani choroby sierocej?
Jeśli tak, zachęcałabym Panią, by nie pozostawała Pani sama, by zwróciła się Pani o obecność bliskiej dla Pani Osoby, która już poprzez swoją obecność byłaby dla Pani emocjonalnym wsparciem.

Zalecałabym Pani, by sięgnęła Pani po potrzebną Pani wsparcie oraz pomoc psychologiczną.
By podjęła Pani wyzwanie dzielenia się z Bliskimi swoim przeżywaniem, swoimi uczuciami, obawami...
A przede wszystkim Tym, Co wydarzyło się w Pani życiu, czego Pani doświadczyła.
By mogła Pani opowiedzieć swoją historię osobistą, kiedy była Pani małym Dzieckiem i który być może jest dla Pani sekretem...?

Zapytała Pani, czy choroba sieroca jest uleczalna.., według mnie tak, przy wsparciu kochających i wspierających Ludzi, czego Pani serdecznie życzę.

Jeśli miałaby Pani życzenie rozmowy ze mną, zapraszam do kontaktu via Skype.

Wspieram Panią mentalnie i życzę Tego, Co jest Pani i Dzieciom potrzebne,

irena.mielnik.madej@gmail.com tel. 502 749 605